t:
ali kınık'ın cana kast eden şiirlerinden.
ben seni hiç unutmadım ile peş peşe dinlemek, belki de bu şartlarda yapabileceğim en mazoşist fiildi.
"söz verdim kendime unutmak için.
bambaşka bir hayat kurdum, olmadı.
o sessiz vedanın, o garip göçün,
sebebini hayra yordum, olmadı."
olmadı
---
spoiler ---
söz verdim kendime unutmak için.
bambaşka bir hayat kurdum, olmadı.
o sessiz vedanın, o garip göçün,
sebebini hayra yordum, olmadı.
dedim; olsun, bu da dünya halları.
tanrı, ayrılıkla sınar kulları.
ellerinle diktiğin o gülleri,
kendi ellerimle kırdım, olmadı.
niye ömrüm geri dönmez eskiye?
niye bu delilik, bu boşluk niye?
meydan uslandırır yiğidi diye,
beladan belaya girdim, olmadı.
sanki ensemde bir zehirli bıçak.
bir maziden böyle kaçılır ancak.
ne varsa hediyen tespihi oyuncak,
çöpe attım, yaktım, kırdım olmadı.
akşam on birde yatmayı denedim.
sazımı kırıp atmayı denedim.
köprüde balık tutmayı denedim.
başıma ne işler sardım, olmadı.
ayşe'deki resmine hiç bakmadım.
o kokulu mumlardan da yakmadım.
gözlerini düşlerime sokmadım.
her şeyinden uzak durdum, olmadı.
bir boşlukta günümü gün eyledim.
seni bir maziye sürgün eyledim.
üç sene kendime yalan söyledim
işi gamsızlığa vurdum, olmadı.
gördüm; insan ölür susuz, ekmeksiz.
ama gördüm; insan yaşar yüreksiz.
dedim; her şey yalan, her şey gereksiz.
namluya bir kurşun sürdüm, olmadı.
---
spoiler ---