olgunluk

kendinizi zor tuttuğunuz anlar vardır. olgunluk, işte o noktadan sonra başlar.

ben de olgunluk yapmak isterdim dışa doğru ama 18 yaşıma haksızlık olur o yüzden tüm olgunluğum içe doğru

şu bahsettiğiniz şey. ben bunu en son 15-16 yaşında kızlar sevgililerine söyledikleri zaman duymuştum. hala daha gözümde ergencedir. senin olgun sandığın adamın hayatı belki acılarla dolu, bu sebepten sakin, dışarda ağır. i̇çinde hala koşan, oynayan bir çocuk var belki? kalkmış bu adama olgun diyorsun. o olgun değil kardeşim, o çok acılar çekmiş. olgun dediğin adam 0 noktasından eksiye düşmeyen adamdır. olgunluk kişinin kendini, olduğu yeri bilmesidir. bahsettiğin olgunluk yaşı küçük kızların erkek arkadaşlarına söyledikleri ergen safsatası. olgunluk, çektiğin acıya rağmen gülebilme ve sabredebilme çabası. olgunluk, en sinirli olduğun anda dilini ve düşüncelerini tutabilme çabası. olgunluk, en üzüldüğün anda gözündeki yaşı hala gözünde tutabilme çabası. ve eğer bana birisi "biraz olgun ol yeaa" diyorsa/ diyecek olursa aynı şeyi kendisinin göstermesini isterim. zira çoğu insana "büyü biraz" diyen insanların yaşı 30, belki 40. olgunluk yaşla alakalı değil, olgunluk tamamen karakterle alakalı. hadi eyvallah.

şu sıralar en çok ihtiyaç duyduğumuz şey. sol kanatın hali malum.

demirci demiri ne kadar güzel döverse o kadar güzel şekil verir ya hani. olgunluk da buna benziyor. hayat üstünden ne kadar geçerse o kadar olgunlaşıyorsun.

olgunluk bence farkında olmaktır. neysen, iyiysen iyi, kötüysen kötü, güzelsen güzel, çirkinsen çirkin, suçluysan suçlu, masumsan masum. kendini olduğundan fazla veya az görmek insanı olgunluktan uzaklaştıran bir durum. mesela bi insan kendini olduğundan daha fazla masum veya kendini olduğundan daha az kötü görüyorsa o insana olgun diyebilir miyiz?

"erkeğin olgunluğu, çocukluğunda oyun oynarken sahip olduğu ciddiyeti yeniden bulmaktır." -nietzsche

cinsiyetten bağımsız olarak gelişen ve oturan bir mevzudur. yaşanmışlıklara bağlı olarak kendimize kazandırdığımız farkındalıklar sayesinde gelişir.

Yaşında güzel bir şey ama lise çağına kadarki çocuk için tramva bence ya. Çok şükür tramvatik olaylar yaşayıp olgunlaşmadım ancak ortaokulda "yaşına göre olgun" idim. Öğretmenlerim bu özelliğimi çok severdi ancak bence bu övülecek özellik değil ya. Absürt şımarıklığı da savunmuyorum taabii kii. Çocuk çocukluğunu bilip öyle davranabilse keşke.

Surat asmak, komik olan şeylere gülmemek, sürekli insanları düzeltmeye çalışmak olgunluk değildir. Böyle yapınca olgun olduğunu sananlar var. Hatayı görmezden gelmek, karşındaki sinirliyken alttan alıp sarılmak, özür dilemek, tebessüm etmek, insanların senin düşüncene saygı duyacak kadar mantıklı, yerinde kararlar alman ve bu sekilde konuşman bunlardır olgunluk...