örümcek ağı gibi.
sen ince ince inşa edersin. sonra bodoslama bir olay çıkar karşına. tek hamlede ne var, ne yok tüm morali alt eder.
dün ilk defa oda arkadaşımı bu kadar solgun gördüm. konuşmuyor, yürümüyor, yemek yemiyor, uyumuyor hatta söylediklerimizi algılamakta bile zorlanıyordu. midesinden rahatsızlanmış. zaten başı da felaket ağrıyordu. derken çocuk iyice kendi kabuğuna çekildi. zar zor ikna ettik de götürdük acile. yan odadaki bir arkadaş da benzer durumdaymış. onu da bizimkiyle eküri yaptık, öyle götürdük. sağ olsun arabası olan bir arkadaş da ulaşımda yardım etti.
moralim bundan ötürü bozulmadı aslında. bu tarz şeylere alışkınım. sadece hastane ortamını sevmiyorum. birkaç yıl arayla sevdiği birkaç insanın ölüm haberini hastane koridorlarında alınca hastaneleri sevemiyor insan.
bi' de ben düşünmeden edemeyen biriyim. bazen saçma sapan şeylere odak bağlıyorum. dün arkadaşıma serum verdiler mesela. ben onun yattığı sedyeye doğru dalmışım. düşündüğüm şey şu; acaba bu sedyeyle taşınıp daha sonra hayatını kaybeden olmuş mudur?
sonra cevaplar; olmuştur tabi lan.
sonra meselenin daha da derinine inmek için yeni sorular ve yeni cevaplar..
yan tarafta bir tane adam vardı. başında polisler bekliyordu. belli ki suçlu ve birtakım testler ya da tedavi görmesi gerekiyor. onu görünce bile düşünmeye başlıyorsun, "acaba bu adam kime ne yaptı?" diye.
sadece soyut şeylerle kendi kafamda kalsa bunlar yine iyi. 3-4 saat kaldık acilde. adam akıllı bir hasta görmedim. tam işimiz bitti, şükür ede ede acilden çıkıyoruz. o an bir araba yanaştı. içinden telaşla insanlar indi. birinin kucağında 4-5 yaşlarında baygın ve kafasından kan damlayan bir çocuk. tam nasıl olduğunu bilmiyorum ama anladığım kadarıyla çocuk düşüp kafasını evdeki sobaya vurmuş. sonra apar topar içeri girdiler işte. biz de yurda döndük.
ama ne dönmek.. aklım kalmış acilde. yurda geldik ama adam akıllı uyuyamadım. çıkmadı o son gördüğüm şey aklımdan. sabaha karşı ilaç aldım da daldım uykuya. okul da yalan oldu bugün. bu yazıyı niye yazıyorum onu da bilmiyorum. neyse, zaten bilmediğimiz çok şey var. bu da eksik kalsın..
not: şarkılar iyi ki var..
"bir kızıl goncaya benzer dudağın.
açılan tek gülüsün sen bu bağın.
kurulur kalplere sevda otağın.
kim bilir hangi gönüldür durağın?"
link