modernleşme

son yüzyılın asimilasyon yöntemidir. dünya vatandaşı olma teriminin çıkış noktalarında ayak izleri vardır. oysa ki bu düzen içerisinde gün boyu çalışıp sadece bir kağıt parçasına sahip olmak için kendimizden ödün verip modernleşmenin ittiği ve yok gösterdiği şeyleri o kağıt parçasıyla almaya zorlanıyoruz. hastalık edit: (bkz: into the wild) tavsiye edilir

samimiyetin ve insanlığın bittiği her yerde modernleşmeyi görebilirsiniz. cam aynalı gökdelenlerden aşağı baka baka hakir görmeye alışan yaratıklar paranın asla satın alamayacağı şeyleri yok ediyorlar. tüketiliyoruz günden güne, vesselam.

son dönemlerde bu gavatlaşma ve yozlaşma olmuştur. ismi sadece göze ve kulağa hoş gelen bir kılıftır.

modernlesme uzerine bir munazara duzenleyenilecek kadar incelemisken bubkonuyu inceden inceden gavatlastirdigi konusunda hem fikir olmak lazim. o son modernligi yapmicaktim.

modernleşme insanın özünden uzaklaşmasıdır. modernite kavramını yanlış algıladığımızdan dolayı kendimizden bir hayli uzaklardayız. hem kim tam olarak kendi olduğunu iddia edebilir ki ? neticede hepimiz biraz başkasıyız.

az önce bineceğim uçağı 5-10 dakikayla kaçırdım. yani kapılar kapandı. uçak orda 15 dakika bekledi ama doğal olarak içine giremedim. sonra havalimanından şehir merkezine dönmeye “çalıştım” ben şehre inene kadar kaçırdığım uçak gideceği yere çoktan inmiş bulundu. modern hayatın mizah anlayışı sabrımın sınırlarını zorluyor. papatya çayı var mı ya?

binlerce yılda inşa edilen medeniyet, insanlık, vicdan, hikmet gibi kavramları bir iki yüzyılda harcayan tarihin en büyük belası.