minnet

karşılıksız bile olsa, bir iyiliğin dayanılmaz ağırlığı(!) altında hissedilen eziklik, borçluluk duygusu.

(bkz: şükür) (bkz: şükretmek)

kimseye minnet duymamak için kimseden kolay kolay bir şey istemem, rica etmem.bu huyum beni epey zorluyor fakat sırf minnet duygusundan dolayı bunun karşılığında istemediğim bir şeyi yapmak zorunda kaldığımda da kendimden tiksiniyorum.

minnet etmeyin. siktir edin

t:gördüğü bir iyilik karşısında kendini borçlu duyumsama, gönül borcu. -adıma tema vakfı aracılığıyla doğaya fidan bağışlandı.çok zarif bi hediyeydi.hissettiğim yegane his.