mecidiyeköy

dünyanın bayburt'u.

her çeşit insanı bulabileceğin yerlerden biri.

bundan bir sene öncesi. mecidiyekoy'de oturuyordum. evden çıktım cevahir'e yürüyorum. simit sarayı hizasında karşıdan karşıya geçerken o iki yol arasında kalan 45 santimlik mini kaldırımda bekliyorum. oralarda arabalarin onunu kesip cam silen cocuklardan cok olur. bu manuel cam sileceklerinden biri yanıma geldi. - bilader sigaran var mı? dedi. - yok be kardeşim. bu son sigaram . kalmadı dedim. hakkaten de yoktu. son sigara elimde içiyordum. ben tam 'aha şimdi para isteyecek' derken; adam cebinden bi paket sigara çıkardı ve gayet yayvan bi şekilde: - babacım yoksa al benden yak bi tane dedi. adamın cebindeki sigaranın bendekinden daha kaliteli olmasına mı üzüleyim, yoksa cebinde bi paket sigara olmasına rağmen benden sigara istemesine mi bilemedim. o an çok karışık duygular yaşamıştım.

maç öncesi takılmayı en sevdiğim yer. seviyorum burayı.

(bkz: meci diye köy mü olur aq? ) edit: nolur linç etmeyin 2 tokat yeter :'(

onlaynim çay içmek isteyen varsa yesillendirsin.

i̇ş yerimin olduğu semt

daha düne kadar mecdiyeköy'e atıp tutanlar. bugün orada geziniyor. (bkz: i̇lginç)

kendi evime ciktigim ilk semt olup, benim icin nostaljidir, bambiden 45 cm karda gece eve siparis verebilmektir. muaazzam lokasyon. her gece sokakta bi olaylar heyecanlar yasanir. böyle bir semttir.