t:
saian ve
kayra'nın birlikte çığırlar açtıkları muazzam rap şarkısı.
"ben bu çağdan bir kez olsun kendi şerefimle geçicem.
lazım gelen kanı da yeniden kendi ellerimle içicem.
belki saf bir çocuk sevmek, belki yine de her şeyden geçmek?
bak nedenli sevilmiştim oysa?
hiç çiçek koparmamıştım.
ben sevildiğimi ordan anlamıştım.
girdaplarla savrulsa da, bak bu kalbim ha tek nüsha.."
"insanoğlu işlevsiz bir silüet.
durma sen de emret.
garp denense çölde kaktüs.
lime lime parçalar bulunca,
etme bulma dünyalarına aldanma.
et kesilse kanın yarada kettir.
ben ve neslim, elin kapılarında köpekleştirildik.
var ki gelecek mutlu olsun.
sanki her geçen nesilde boş vermişçe,
vurdumduymayan tavırlar,
her geçen dakika, her geçen saatte.."
küs
---
spoiler ---
kayra verse 1:
kenara çekmişim bugün bi' yokluk etkisinde.
yükümü ben boşalttım, hükümü giydiren bi' çift gözümde.
ben niçin kabul ve bencilim?
özür..
nafileydi, aklanır mı sancım acaba?
arada çık da yüzümü güldür.
günüme beni bi' küstür.
ellerimde var sebep ve çok gülünçtür.
öykünür bu insan, ister olmasın mesafeler.
fakat bu seller, içime mesken olduğundan itibaren,
anlarım ki; ister hep sefiller.
şimdi "nerdeler?" desem de boş bir dükkanın camında,
arka sayfalarda bir haber ve yokluğunda ben.
olgun olmayan dönemde çok ağır basardı düş denen.
şimdilerde dengeler kelam eden ve çare yok ki bende dinleyen,
benden istenen, evvelinde bana da karşılık verilmeyen,
yoktu zati karşılık da bekleyen.
isteğimde kafidir sebepler.
aksi hiçbir eylem içine girmez.
gari parça toplayıp da bütünü bulmak istemez.
belki günüme denk bütün ve bütünü bozmak istemez.
hevesi kalmamış bu nefese suni teneffüs hiçbir yetki yetmez.
midemizde pek deneysel etki.
tek sorunsa sebebi kimse bilmez.
tahminim şudur ki; bilse dahi fayda adam olup da tesir etmez.
bildiğim bir şey var arkadaş; bu iş bu tatla gitmez.
saian verse 2:
canıma minnet.. saian sakulta cinnet.
ben bu çağdan bir kez olsun kendi şerefimle geçicem.
lazım gelen kanı da yeniden kendi ellerimle içicem.
belki saf bir çocuk sevmek, belki yine de her şeyden geçmek?
bak nedenli sevilmiştim oysa?
hiç çiçek koparmamıştım.
ben sevildiğimi ordan anlamıştım.
girdaplarla savrulsa da, bak bu kalbim ha tek nüsha..
kayra verse 3:
tahminen bu işleyen düzende günümü mahveden,
güven denense hep şakaklarımla dişlenen.
eksilense mahvolan bir akşamın sonunda,
hissedilmeyen bir memlekette özlem.
artı kendi ekseninde yirmi artı yıl dönen bir ben,
beni bilen bir ben, beni biçen bir ben.
ve sen de geliyosan dakka durmayam gidem.
ve her bir şey ve aldı ben bugünde cenk ederdim.
olsa isteğim, olsa benle yalın ayak gezen bi' yarenim.
olsa adam akıllı tek bir tercihim.
oysa dakka başına kendisiyle yüzleşir,
bu nefsi tahribatla çok büyük bir etkenim.
bence sanıyorsun ki bu ara hep keyifteyim.
hayır tabi ki, pek yanılgı etkisindesin.
ertelenme derdim olmamıştı, baştan alsak olsa isteğim.
dakka beklemez, yanında ben biterdim.
amma sen de biliyorsun ki geçti işte mevsim.
geçmeyen bir türlü, bitmeyen bir şeyse içime sinmiş özlemim.
bir dahaki görüşe ben bileylenir ve sarhoş halim arada perdedir.
bu ben değilsem, acaba kimdir?
hep dedirtir, hep delirtir, anlarım..
bir varsayımla başlanır.
sonuçta kimse kalmaz orda.
lafta yalnız olmayan hayattadır.
o son kelamların kafamda fink atar.
ton çeken bir naradır.
saian verse 4:
boynumuzda hep ağır vebal var.
uyku kaçıran, hiç duyulmayan sirenler..
geceme kumpas.
kendi memleketime çaresizce ağlamak.
kendi geçmişime yüz çevirmek.
zamanı yelkovanla küs geçirmek.
nedense hepsi memnun?
ne derse yaptılar.
ne denli sadıksın?
korkularına yenisi eklenir.
ama çıkışa kapalı kapıların,
ve sende dargınsın.
insanoğlu işlevsiz bir silüet.
durma sen de emret.
garp denense çölde kaktüs.
lime lime parçalar bulunca,
etme bulma dünyalarına aldanma.
et kesilse kanın yarada kettir.
ben ve neslim, elin kapılarında köpekleştirildik.
var ki gelecek mutlu olsun.
sanki her geçen nesilde boş vermişçe,
vurdumduymayan tavırlar,
her geçen dakika, her geçen saatte..
---
spoiler ---