küheylan

soylu arap atı.

kemal sunal'ın (bkz: boynu bükük küheylan) filminde canlandırdığı karakterin ismi

fatih sultan mehmet'in atının ismi. istanbul fethi tablosunda resmi çizilmiştir.

ey gidi küheylan,sen koşmana bak çatlarsan,doğuran kısrak utansın....

sagopa kajmer'in mahlaslarından birisi. aynı zamanda bir pesimistin gözyaşları albümüne bulunan bir parçası.

--- spoiler --- yolumuz uzun, kısa vücudum emanet ayaklarıma. duasız bir yolcuyum, adaletin sırtı dönek. yirmi beş senelik beni gömek. elimde mezara kürek, hadi gidelim. --- spoiler --- sokaklar artık boş birer dünya. ne bir sigara ne de bir kola kutusu yukarıda sis bulutu ve umudu taşıyan kimse yok. yumuldu gözüm, derinden gelen ses boğuk, tek başınayım dünyada. hiç kadarım, adımlarım kadar yaşadım (yeah) ayakkabılarımın aşınan ayakları sersefil vücuduma kefil ben yürüdüm, tarihim geçti çürüdüm, kendimi sürüdüm. dün büyüdüm, bugün sanki ölüyüm. aklıma konuk olan görüntülerde siz iliklerimi sıktınız, ben gözlerimi kıstım ve tılsım kalbime indi ve surat yazıtıma kazıdım kollarımda kalan izleri, yeniden içime attım o gizleri. gizlerin odası derinde kilitli, adaletin sırtı dönek. yirmi beş senelik beni gömek. elimde mezara kürek. (x2) ayaklarım yılların çelebisi ve ben küheylan. ceylan kaçarken yoruldu, kaptı kaplan. yolumuz uzun, kısa vücudum emanet ayaklarıma. duasız bir yolcuyum, adaletin sırtı dönek. yirmi beş senelik beni gömek. elimde mezara kürek, hadi gidelim. yo hadi gidelim ve beni gömelim. yolumuz uzun-kısa, bu kıssada bir hisse yoksa yanına al ve kendini tokatla. ağlayan sana sor ve öğret dersini, kendine zırhını giy ve savaş kendinle ve barışı bekle. çatışmalarda onurunu koru ve sık tetiği ve gururun katilin olsun. sen sana kıy barış masasında nöbet yok. bir yığın insan gördüm günlükleri dolabında gizli saklı, kendiyle mektuplaşan ya da kendiyle konuşan. dününü unuttu hepsi. günler günlüklere küstü ya da günlük yazara kara kara önlük giydi, son mektup kalbine sıktı. aklı maçaya gelen görüntülerde çalmıştınız kalbimi, kırmıştım annemi dahi. bir özür vahi, bir ömür fani, ödemem zor bu bedeli ve ebedi. buruk döndü kalbin bir selamsız deşti kendini, ben bendimi yardım ve yardım eden olmadı, tek kaldım. kazıdım surat yazıtıma gerçeği. dostun adı var kendi yok ve herkes sadece vatandaş ve çöplükteki isimler gerideki hatalarım. düştüğüm her kuyuda bir canavar tanıdım, korktuğum vakit elini sıktım. ben bir anıyım, yirmi beş sene kendimle yaşadım, yetti. (x2) ayaklarım yılların çelebisi ve ben küheylan. ceylan kaçarken yoruldu, kaptı kaplan. yolumuz uzun, kısa vücudum emanet ayaklarıma. duasız bir yolcuyum, adaletin sırtı dönek. yirmi beş senelik beni gömek. elimde mezara kürek, hadi gidelim.

yolumuz uzun, kısa vücudum emanet ayaklarıma. duasız bir yolcuyum, adaletin sırtı dönek. yirmi beş senelik beni gömek. elimde mezara kürek, hadi gidelim.

tesadüfen keşfettiğim bir şarkı. sözleri şöyle; Aydınlığa yeni çıkan umut dolu bir sabahtayım Benim sevdam güneşe işte bu yüzden ayaktayım Gözlerinde bir dua ve dudaklarda hayat payı Düşüşlerde güzel, benim dizlerimi kanatmayın Kelimeler birikti hep anlamları derin Öyle denizleri zafer kokar doğduğum yerin Bir aşk düşün kıyılarda lodosları, serin Bence gelecek güzel fakat bana geçmişimi verin Her şey güzeldi ve ben garipsedim başta En sevilen gözlerini dolduran mı yaşla Başka türlü sevdik hem de derdimiz de başka İsmini duymadan önce inanmazdım aşka Gözlerimin altı artık odam kadar karanlık Tebessüm artıklarıyla biz de hayal kurardık Çaresizce kalıp bazen gök kubbeye bakardım Ve duymak ağır gelince de kulaklığımı takardım Yürekten konuşursa eğer susmamalı gözler Sevmedim hiç vedaları ve mutsuzdu sözler Benimkisi sadece iç dünyama bi gözlem Ve içimde birikmiş bi şiir dolusu özlem Siyah bir at misali hem de sanki şaha kalkmış Kalbim anka misali burçlarında yatmış En sevdiğim şarkılar hep kalbe hüzün katmış Gerçek aşkı insan güzel ölümlerle tatmış Çünkü sorarlar cefasını çekmediğin Bir davanın cennetine mi talipsin diye Bir yorgunluk var üzerimde bir türlü atamadığım Hain dediniz bana ama bu değil ki benim adım Sahtekar insanlar var beni onlarla bırakmayın Ben pes etmem asla burda dimdik ayaktayım Zaten hiç kesmedim ümidimi ben semadan Bizim hayat dediğimiz az satılmış bir roman İnanın elbet birgün dönecek bu devran Bu şarkı bizden gelecek güzel günlere armağan Ben gülü dikenleriyle birlikte sevdim Bu hayatta başıma gelen en güzel şeydin Ne yaparsam dinmiyor kalbimdeki sevgin İnanıyorum bir gün son bulacak bütün bu dertlerim Kim görmüş düşüncelerimin kurşun geçirdiğini Pek de sevmem aslında ben kış mevsimlerini Bir durakta bekledim ve beklenenler gelir mi Akılda batan güneşin kalpte doğuşu değil mi Bir küheylan misali yığılmadan koşuyorum Bir okyanustayım ve her an dalgalarla boğuşuyorum Bugün yine uyumadım ve bir şeyler karaladım Belki bir gün gelirsin diye hep kapımı araladım Gerçekleri boş verip hayallerde yaşardım Geçmişimle savaşırken ölmemeyi başardım Ruhum mavi kelebekler ülkesine koşardı Nisan yağmuru gibisin gözlerimden taşardın Çünkü sorarlar cefasını çekmediğin Bir davanın cennetine mi talipsin diye Ve susarsın