komşuluk

uzun zaman önce ölmüştür. 2 aydır annesiz, babasız yaşıyosundur. onlarca kez yüzün, yüzüme bakar da 1 kez ne hal hatır, ne bir şeye ihtiyacın var mı sorusunu sormaz. temizlikçi kadına 1 kez rastlarsın "annen yok bayadır, idare edebiliyo musunuz, bir şeye ihtiyacın olursa burdayım paşam" der, sever beni ablam sağolsun. komşular bizi merak etmek, bizi sormak zorunda mı? değil o yüzden sorsa güzel olurdu. lan bir tas çorba getirin bari midem patates, pilav, makarna, tavuk almıyor artık amk.

ölen bir şey

külüne muhtaç olduğun kişilerle olan ilişki biçimidir. lakin son nefesini geçtiğimiz yıllarda verdiği hakkında rivayetler var.

Yıllar önce kendi mahallemizden apartmanların olduğu bi mahalleye taşındık .eski mahallemizde insanlar birbirlerine giderlerdi herkesin kapısı açıktı gelen komşular merhabaaa deyip içeri dalabiliyordu. (Bunu çok sevmezdim tabi) ama burda yan tarafında kim oturuyor bilmiyorsun mesela üst katımızda oturan kişiyi yolda görsem tanımam ama çocuğu var biliyorum o da geceleri ordan oraya koşup uyutmadığı için. Bu durum beni üzüyor. Bugün komşuluğun öldüğünü tekrar anladım sabah ambulans geldi kapıya kimin hasta olduğunu bilmiyoruz akşam sokağın ortasına düğün yeri kuruldu ve bunu düğün başlayınca öğrendik. Beni en çok üzen de düğünü olan evin yanında bi tane gecekondu var yaşlı neneyle dede oturuyor onlar da sesi duymuş olacak ki dede dışarı çıkıp duvardan düğünü izlemeye başladı yanıbaşındaki düğünü duvardan izlemekte .. koronadan dolayı çağrılmamış olabilir diyeceksiniz ama bundan önceki düğünlerde durum farklı değildi . Eski mahallemizde böyle bir şey olmazdı çok garipsedim . Hâlâ Alışamıyorum buraya ..

günümüzde çok büyük bir öneme sahip, insanın kendini güvende hissetmesine vesile oluyor. zamanla yeni yerleşimlerin ve yapıların olduğu yerlerde bu kavram kaybolmuş ve kimse kimsenin kapısı çalmayı bırak karşı komşusunu bile tanımıyor. benim oturduğum mahalle doğup büyüdüğüm yer, herkes birbirinin her huyunu suyunu bilir. yan binadaki komşumuz benim sevdiğim bir yemeği yapmış, kapıyı çalıp ''yaban sever diye size de ayırdım'' dedi. yemeği bırak hafize teyze gel ben seni yiyim.

bitmiş

Kimseyi tanımıyoruz kimse de bizi tanımıyor. Kapı bile çalmıyor amk yerinde ölsek kokumuz çıkmadan kimsenin ruhu duymaz.

Bizim komşuların çoğu ilk izlenim olarak çok iyi gibi görünüyor hatta bizde bir tanesi bize destek olur diye buraya taşındık. Ancak gelin görün ki içten gıybet, dedikodu, laf taşıma, gruplaşma gibi mevzular var. Kapı komşumuz dünya tatlısı bir insan ne zaman ailem bir yere gitse bana annelik eder, bu kadını ömrüm boyunca unutmam.

düşman götünedir, imkan dahilinde görece şehir dışında tek başına müstakil bir evde yaşamak yeğdir.

Ölmüş ölmüş…

Annem 1 aylığına falan yanıma gelmişti. Apartmanda herkes çalışıyor öğretmen, hemşire, doktor bende saydıklarımdan ayrı bi kurumda çalışıyorum çoğunlukla da bekar kesim kalıyor. Bir gün yemeği fazla yapmış, yok mu tanıdığın gönderelim biraz dedi bende tanıyorum ama sadece isim olarak sabahları günaydın akşamları iyi akşamlar olarak konuşmuşluğum var neyse ben de yemeği mesafe olarak en yakın komşum olan karşı dairemde ki hemşire hanıma götürdüm tabi alışılmadık bir şey 1 yıldır karşı karşıya oturuyoruz günaydın kolay gelsinden başka bir konuşma olmamış kapıda elimde tabakla görünce şaşırdı bende annem gelmiş yemeği fazla yapmış size de ikram etmek istedim diyerek uzattım tabağı eve geçtim tekrar aradan 1/2 saat geçti geçmedi kapı çaldı açtığımda ne göreyim hemşire hanım kek yapmış saolsun, anneme söylemedim tabi ama ben ömrüm hayatım boyunca bu kadar güzel bir kek kokusu duymamıştım. O gün bu gündür hemşire hanım yaptığı keklerden, yemeklerden getirir ee boş tabakta vermek olmaz tabi bende aynı şekilde kek yapmakla uğraşmasam da bazen tatlı alıp koyarım bazen de yemek. Kişiden kişiye göre iyi bir şey aslında komşuculuk.