kitaplık

her evde bir adet bulunması gereken item. baktıkça mutlu oluyorum ben gülmeyin.

en güzel aksesuar ve dekor bu. bir eve-iş yerine girdiğinizde sizi ilk önce kitaplık karşılıyorsa orası güzel bir yerdir.

benim için kesinlikle simetrik, düzenli durması gereken yer. boyutlarına, alfabetik sıralamaya göre ayrılacak o kitaplar.

en güzeli de karışık bir halde olan kitapların içinden aradığın kitabı gözün kapalıyken bile bulmaktır. belirli bir sıralaması olmamasına rağmen bunu yapmak çok mutlu eder

fazlası iyi değil odama sığamıyorum babam sağolsun ama yine de iyidir kitaplık.

şu an odamdaki kitaplığıma bakıp, okuduğum kitaplar hakkında entry giriyorum ve bu beni çokça mutlu ediyor canım kitaplarım <3

200 kitabı geçtim. en son kitaplıkta yer olmadığı için koltukların altlarına depolamaya başladım. ayrı bir eve çıktığımda yapıcağım ilk şeylerden biri bir odayı kitaplığa çevirmek olucak. ayrıca şöyle mavi, çatı katında bir kitaplık hayallerimden birisi. bir gün inşallah.

benim de 300 e yakın lakin hangi kitabı kaç yaşımda aldığım çok belli oluyor. popüler kültürün kurbanı olmuşum bildiğin. yine de canım kitaplarım.

bugün kitaplarım tozlanmış onları siliyim hem de düzenliyim dedim. elime çocukluk kitaplarım geçti. yılların kitapları... sağı solu yırtılmış, eskimiş, çicekler, kalpler çizmişim, yazmayı yeni öğrendiğim vakitler çirkin bir el yazısıyla adımı falan yazmışım on-onbeş yere:) hepsi de en fazla 20 sayfalık kitaplar, kocaman yazılı, zaten sayfanın yarısı da resimle kaplı:) ben daha okula gitmiyordum o zamanlar. çok küçüktüm ama hatırlıyorum. okumayı bilmesem de resme bakarak altındaki yazıyı tahmin etmeye çalışırdım. sonrada abime kontrol ettirirdim bilebilmiş miyim, böyle mi yazıyor diye:) okuma yazmayı öğrenince hepsini okudum. okurken kurduğum hayalleri falan hepsini hatılıyorum. en sevdiğim çocukluk kitabımı gördüm sonra, sayfalarını açınca okurken kurduğum bütün hayallerim film gibi geliyor gözümün önüne. herşeyi hatırlıyorum.. küçük kızın odasını, bebeğini, dadısını, karşı apartmanı, asker babasını... bu kitabı biri hediye etmişti bana. kitap sayesinde o kişiyi de hiç unutmıcam. i̇lerde çocuklarıma okuturum diye temizleyip koydum yerlerine. sonra elime yeraltından notlar geçti. bu kitabın 100-106 sayfa aralığını kaç kez okudum bilmiyorum. her okuduğumda yüzümde istemsiz tebessüm oluşuyor. tasvirler muhteşem, çok samimi, anlatım çok gündelik. oradaki konunun güzelliğinden midir, yoksa bu kadar hırçın ve huysuz adamın ağzından bunları duymuş olmaktan mıdır bilemiyorum ama beni her seferinde mutlu ediyor. evlilik bu kadar güzel anlatılır. okuyunca insanın hemen simdi şuan evlenesi geliyor, aşırı özendiriyor:) bu 6 sayfa aralığında iki satıra bir cümlelerin altını çizmişim. yer yer benden bahsediyor kitapta, yer yer öğüt veriyor evliliğe dair. daha bahsetmek istediğim pek çok kitap var ama mümkün değil. velhasıl, en güzeli kitap biriktirmek. sadece okuduğun değil, bilgisi değil, sana hissettirdikleri ve hayallerin de birikiyor. yıllar sonra dönüp baktığında 10 yıl öncesine ait hissi, hayali çıkarıp koyuyor önüne. bir nevi zamanda yolculuk yaptırıyor. her raf farklı yıla, farklı yaşa ait gibi, her kitap kendi içinde bir film bir hayal deposu. kapağını açmaya gör hemen çekiyor içine seni :) geçen bir arkadaşım laf arasında gülerek, gardırobu kütüphanesinden büyük olan bizden değildir kızıl hanım, çeyiz biriktirme kitap biriktir demişti. gerçekten de öyle, tam düstur edinilesi...

Duvardan duvara kitaplıklar görüyorum. Hoş görünüyor aslında ama o kitaplar hiç tozlanmıyor mu? Benim sevimli bir kitaplığım var mesela, kapaklı. Küçük olduğu için sık sık açıp bakmayacağım kitapları kutulara koyup bazanın altında tutuyorum. "O nasıl bazaymış rakun kardeş, kaç kitap alıyor öyle?" Sadece kitap da yok. Yazlık kıyafetler, birkaç çanta, birkaç kutu, org vs. de var. Orası da dolunca kitapları gözden gözden geçirip bazılarını bağışlıyorum. İnternette öğretmenlerin verdiği ilanlar var, okullarının kütüphaneleri için kitap istiyorlar. Benzer bir durumda ilanlara bakmanızı tavsiye ederim.