insanların yük taşımak için kullandıkları araç. genellikle öküzler tarafından çekilmek suretiyle, bazen de at veya eşekle de kullanılır.
şu şiir çok iyiydi.
yediyordu elif kağnısını,
kara geceden geceden.
sanki elif elif uzuyordu, inceliyordu.
uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar.
inliyordu dağın ardı, yasla
her bir heceden heceden.
****
mustafa kemal'in kağnısı derdi, kağnısına.
mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
çabuk giderdi, çok götürürdü elifçik,
nam salmıştı asker içinde.
bu kez yine herkesten evvel amıştı yükünü,
doğrulmuştu yola, önceden önceden.
****
öküzleriyle kardeş gibiydi elif.
yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar.
kocabaş çok ihtiyardı, çok zayıftı.
mahzundu bütün bütün sarıkız, yanı sıra.
gecenin ulu ağırlığına karşı,
hafiftiler inceden inceden.
****
iriydi elif, kuvvetliydi kağnı başında.
elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri.
kınalı ellerinde rüzgar geçerdi daim.
toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.
alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti
niceden niceden.
****
durdu birdenbire kocabaş, ova bayır durdu.
nazar mı değdi göklerden, ne?
dah etti, yok, dahha dedi, gitmez.
ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacır gucur,
nasıl dururdu mustafa kemal'in kağnısı?
kahroldu elifçik düşünceden düşünceden.
****
aman kocabaş, ayağını öpeyim kocabaş
sür beni, öldür beni, koma yollarda beni
geçer götürür ana, çocuk mermisini askerciğin
koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım,
bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır
düşerim gerilere, iyceden iyceden.
****
kocabaş yığıldı çamura,
büyüdü gözleri büyüdü yürek kadar
örtüldü gözleri örtüldü hep.
kalır mı mustafa kemal'in kağnısı bacım?
kocabaş'ın yerine koştu kendini elifçik,
yürüdü düşman üstüne yüceden yüceden...