kavuşmak

anladım ki bu dünya da kavuşacağım tek şey hakkın rahmeti

o bizim kavuşmalırımız mahşere kaldı

bana hep kavurmayı çağrıştırıyor nedense. yazımı çok benziyor galiba ondan. ama acıkmış da olabilirim.

seviyorsa zaten sonunda yine birleşirdi insanlar, aşk gerçekse bitmezdi, seven insanlar birbirlerini beklerdi.

aklıma tiyatroda duyduğum bir replik geldi. "kavuşmak ile ayrılık arasında pek bir fark yok aslında. zaten cihanda kavuşmak yok ki, ayrılık olsun."

onunla kavusmayi o kadar cok istiyorumki anlatamam. onunla hep uzaktan bakisiyoruz. beraber olmamizi hayat sartlari engelliyor. mesela kokusunu icime çekmeyi, saatlerce onunla diz dize göz göze oturmayi cok istiyorum. rabbim inşallah bizi kavuşturur

Bir şeye ulaşmayı çok istediğimde “demek ki şimdi zamanı değil, daha iyi bir zaman için sabret, umudunu kaybetme, bekle, dayan” gibi cümleler kuruyorum kendime. Böyle ayakta kalıyorum. Bir umudum olmazsa yaşayamazmışım gibi hissediyorum. İnanmak istiyorum sadece. Belki hiç gerçekleşmeyecek bir şeyi umut ediyorum ama o kadar çok istiyorum ki, vazgeçemiyorum. Sanırım kavuşmak da böyle benim için. Bekliyorum, dayanmaya çalışıyorum, umut ediyorum. Olmayacak olsa da denemiş olmak için, pes etmemiş olmak için çabalıyorum. Seviyorum, vazgeçemiyorum. Şimdi aynen yukarıda söylediklerimi yapacağım yine. “Umudunu kaybetme..” diyeceğim kendime. Bir gün olacak..

Şahit olduğum kavuşmaların en güzel ve en özeli bir bebeğin doğum anı diyebilirim. Bir annenin çektiği acıların sonunda bebeğine kavuştuğu an yaşadığım duyguların tarifini yapamıyorum.

Özlemek için sevmişiz kavuşmak ne haddimize..

"Bir kavuşmak kırk hasreti alnından vurur" Uzun bir özlemden sonraki kavuşmanın lezzeti çok az duyguda var. Öğrenciler, askerler, gurbetçiler, uzak mesafe ilişkili garibanlar :D Ve daha niceleri çok iyi bilir o ilk kavuşulan anın heyecanla karışık sevincini. Bak yazarken bile içim gıdıklandı sjdjr Bana bu anı resmet deseler şöyle canlanıyor gözümde, böyle kalabalık bir caddede aylar sonra karşılaşmış da akışa ve kalabalığa aldırmaksızın öylece sarılı kalmış iki insanı. Kavuşmakla ilgili çok güzel bir twit görmüştüm aslında bulamadım bir türlü. Keşke bulsaydım o daha iyi ifade etmişti benden. Neyse imkanı olan sevdiğine kavuşsun olmayan kavuşacak birini bulsun. Çünkü kavuşmak çok güzel. Edit : Şöyle (#1865767) bir başlıkta varmış. Bu da güzel.

(#3993809) hala bekliyorum :) olmadı :) olacak gibi de durmuyor :)

nasip diyip geçiyorum bakalım bu beni nereye kadar idare edecek

herkese nasip olmuyor ne yazık ki, bazen özlüyor özlüyor ve kendi içinde özlemeyi bırakmak zorunda kalıyor insan dilerim ki; her özlemin sonunun kavuşmayla bittiği yaşantılarınız olsun

hasret mi vuslat mı adını sen koy.

Karacoğlan der ki; Gurbet eli bizim için yaptılar çatısını pek muntazam çaktılar ölüm ile ayrılığı tarttılar elli dirhem fazla geldi ayrılık. Vuslat ümidi barındıran ayrılık fena olsa gerek. Neyse su yaratılmasaydı susamazdık, bir yerde ayrılık varsa muhakkak vuslat vardır.

Başaramadık abi

Şey bizz bugüün Mehmedimle kavuştuk daaa gorsel

Bir kavuşmak kırk hasreti alnından vurur demişler yada öyle bişeydi tam hatırlamıyorum.

(bkz: öyle bir şey yok çıkar onu aklından) kavuşmak hayal oldu

17 gün sonraaa Mehmet bize geliyooo. 70 gün sonra yüzünü görcem sonundaa

Kim olduğunu bilmediğim birine kavuşmayı bekliyorum.

(#4400965) her yıl bu başlığa gelip güncelleme yapacağım sanırım :ddd

(#4548228) gorsel

(bkz: Ayrılmamak) daha güzel geliyor kulağa.