karanfil

1992 yılında "aşk yeniden" albümünde yayınlanmış bir yeni türkü şarkısı. sözleri şöyledir: karanfiller açıyordu o zamanlar gözlerinde bir baksam kül olurdum yüzüne başın alıp gittiğinde yağmurlar küstü bana bir daha yağmadılar coşkuyla bir karanfil, yağsa yağmur büyülense yeniden dünya gün olup da döneceksen usul usul gün yağarken gözlerinde karanfiller açacaklar tutuşup yine gün olup da geleceksen usul usul gün yağarken gözlerinde karanfiller açacaklar tutuşup yine - dinlemek için tıklayın.

bitki olanı ağız kokusunu giderir.

sarma sigaranın içine bırakılınca djarium'a taş çıkaracak bir aroma elde edilir.

aceleyle, hiç durmadan ve sevmekten hiç vazgeçmeden yaşadığım yıllara götürür beni bu şarkı. biraz kış burukluğu ama aynı zamanda bahar neşesi gibi. hala pek farklı sayılmam. sadece küçüklüğümü, bilinçsizliğimi hatırlatır, her şey için "iyi ki" dedirtir, bu olgunluğa eriştirir. büyütür, güzelleştirir. çok severim, çok.

sezen aksu ve uzay hepari ikilisinin şarkısıdır.Şu kızın coverlamasıyla mükemmel olmuştur merve deniz-Karanfil

ankara kızılayda bir sokak ismi.

direk aklıma karanfil kokuyor cigaram şarkısı geliyor (bkz: manus baba )

diş agrisina iyi geliyor

Ah benim örselenmiş, incinmiş karanfilim Bir sessiz çığlık gibi Kırmızı masum narin Bu ürkek bu al duruş Söyle neden bu vazgeçiş ? link

merve deniz'in harika coverladığı bir sezen aksu parçası. --- spoiler --- "sen ki özgürlük kadar güzelsin,sevgi kadar özgür o güzel başını uzat göklere,gül güneşlere gül kırılma, küsme sen yine bir şiir yaz çok değil inan az kaldı az.." --- spoiler ---

sokak ? angaralıyız da gardaş

yirmilik dişim ağrıdığı için bugün kendisiyle düzenli bi ilişkimiz oldu. bütün çenemi uyuşturdu hiç bir şey hissetmedim bi ara. diş ağrısı çekene tavsiyedir.

sanırım günün birinde muğlaya getirteceğim kendisini, şiirini üslubunu çokça sevdiğim yazar :) daim olunuz efendim ...

kırmızı olanlarının müptelasıyım.

diş ağrısına iyi geliyo diyolar da ben pek faydasını göremedim

kararanfil diye okuyunca başlığa balıklama daldım, kararanfil kızmadın inş?

karanfil direk yılmaz güney'in o meşhur sözünü hatırlatıyor; " bizde bilirdik sevgiliye karanfil almasını lakin aç idik yedik karanfil parasını "..

çok seversin, yollamak için özel bir günü beklemiştim o zamanlar. kucak dolusu çiçekle beni araman ve daha sonra senin fotoğrafını görmem dün gibi değil şu anda gibi aklımda.

Bir karanfil, yağsa yağmur, büyülense yeniden dünya! yeni türkü'nün muazzam bir şarkısıdır.

karanfil bedrenk olur aşka düşen denk olur

tek bir karanfil sevgiyi birden fazlası ölümü temsil ediyor. ayrıca yeni türkü şarkısıdır.

şu an attım ağzıma emiyorum çok tatliş bir duygu yakında aldığım tütününde içine katacağım bakalım ne olacak

hele bir de kırmızıysa.. <3

t: sevdiğim bir murathan mungan şiiri. --- spoiler --- kulağında karanfil taşıyan halkımın oğulları atlanın gidiyoruz. buğulu bir şafak vakti yeniden düşüyoruz yollara eski zamanlarda olduğu gibi dersimiz tarih. unutmayın kaldığımız yeri yenilmedik daha masal alın koynunuza. belki dönmeyiz uzun zaman masalllar hatırlatır size doğduğunuz yeri ilişkiler iklimini çocukluk taşınabilir bir şeydir alınsa da elinden geçmişi. tütün ve tarih koyun torbanıza. kekik ve dağ ateşleri şafağın bin yıllık anlamını, suların ve çağların sesini ezberleyin, bilinmez otların adını hatırda tutar gibi, ten rengi aya bakın son defa yani geride yaşanmış ve yaşanacak bütün yaz geceleri kaçak aşıkları, uçurum bakışlı firarları, mağrur eşkiyaları saklar gibi kilitleyin yüreğinizin kalelerini anka ve anahtar, ikinci bir emre kadar kaf dağının ardına gitti kulağında karanfil taşıyan halkımın oğulları toplayın çadırlarınızı. eski zamanlarda olduğu gibi çığ geliyor. çağ çöküyor. gidiyoruz. dudaklarınıza ninni, ıslık ve destan alın siyah sünnet çekin gözlerinize alıcı kuş telekleriyle ki ışısın yaprak yeşili gözlerinize kıstırdığınız farz olan öfke çapraz asın tüfeklerinizi çağın dışına sürdüğü eski masallardaki eşkiya resimleri gibi yurdundan ve yüzyılından kovulmuş çocukların tarihinde gelenek kimi zaman başkaldırma biçimi... teni tarçın kokulu halkımın oğulları atlanın. bizi bekliyor ay akşamları daha yola çıkmadan eksiksiz anlatın çocuklarınıza aklınızda kalanları ağızlık, tesbih ve tabaka bırakın yolları ayrı düşmüş arkadaşlara belki görüşemezsiniz bir daha yükse kuşlar dorukları sever ölümse çıplak kaldığı dağları atlı bozkırların sararmış hülyalarını eski sözcüklerin yüklü çağrışımlarını yanınıza alın. sabahı karşılayın her günkü sabahı gülümseyin yüzünüzün sığmadığı kuşlu aynalara mayın diye gömün yüreklerinizi ölülerinizi verdiğiniz toprağa vedalaşın denkleri toplanmış geçmişinizle unutmayın göçmen tarihlerden, yerleşik zulümlerden geçilerek varıldı yüzyılın eşiğine sonra gece nöbetçilerinin yüksek rakımlı yalnızlığını alın yalnızlık kullanışlı bir şeydir, bazen iyi gelir gerektiğinde yalnız olmayı bilmeyenlerin inanmayın beraberliğine sonra sabır. mazlumların ve bilgelerin bize tarihsel emanetidir, her yerde yeni anlamlarıyla denenir. ve her çağın hurafeleri vardır kurban alır, kurban verir geçer devran, takvimler el değiştirir. gün gelir zulüm de göçer zaman örter her şeyin üstünü uzağı gören çocuklar bilir gelecek uzun sürer.... atlı ay akşamları sönmüş yanardağlar. gecenin ormanında ilerleyen ölülerin rüzgarı yanık fısıltılar... gelecek günlerin düşünü kuran kaç tarih çadır kurup sökmüş burada yalnızlık kalmış yadigar bir de gökyüzü gökyüzünün mayınları yıldızlar hem saklar, hem açıklar çoban yıldızı, samanyolu, kervankıran kapı komşumuzdu burada gittiğiniz yerde de parlak mıdır bu kadar? şimdi menzili yurt tutanlar ne yollar, ne yıllardan geçeceksiniz çiçek atın yenilmiş asilere güvenin her çağda ve her yerde uzakları iyi bilen çocuklara kenar adamlarına, ateş insanlarına birliğiniz dağılmaz göç yollarında ey gurbete çıkmış halklar atlı ay akşamları kalın şayak bir gece, esiyor rüzgar gidiyoruz geleceği olmayan bir yere ardımız sıra esiyor ölülerin rüzgarı daha şimdiden başka yerlere gömülenlere gidiyoruz kalın şayak bir gece geride ne çadırlar, ne tarih, ne saltanat yalnızca rüzgarın sesi bizi uğurluyor. ay vurmuş alnına bütün ölülerin yatıyorlar kimsesiz koyaklarda ilk vuruldukları sıcaklıklarıyla sanki dokunsalar birinin omuzuna hep birden, her şeye yeniden başlayacaklar ilerliyor gece, geçiyor ay nesnelerin boşalan dünyasında yer değiştiriyor aydınlık, tarih, mevsimler kimsesiz koyaklarda ölüler ve ay kulağında karanfil teninde tarçın gözlerinde göç var döner bir gün anka kilidinde döner anahtar --- spoiler ---

"deli esti savurdu rüzgar kurunun yanında yaş oldum hiç olmazsa yılda bi gün an beni al bir karanfil tak benden olsun bi sigara yak bana kor olsun" link

karanfiller açıyordu o zamanlar gözlerinde bir baksam kül olurdum yüzüne başın alıp gittiğinde yağmurlar küstü bana bir daha yağmadılar coşkuyla bir karanfil, yağsa yağmur büyülense yeniden dünya