i̇syan

acayip bıktım bunaldım. her gün ayrı sinir stres. bir gün bi patlıycam öyle bi isyan edicem ki çok az kaldı. sonum bakırköy olmazsa çok üzülürüm bu arada.

bugün ufaktan bi ateşledim sanki. okullardan, yurtlarda o kadar sıkıldım ki babamı arayıp baba beni okutma dedim. o kadar daralıyorum ki anlatamam bu. yani anlatırım ama kelimelere dökmek zor olur. çeşit çeşit tiplerle uğraşıp ulan acaba ne olacak diye okula devam etmekten sıkıldım. i̇yi çar kastım bu bölümde ama bana göre değil artık okumak. evi arabayı satıp kırsal geçiş yapacam. (bkz: bizımla deyilsın) (bkz: kuş öldü beybi )

sizi şöyle alalım >> (bkz: isyan) (bkz: sözlük formatı)

ben isyan bayrağını çekiyorum arkadaş; bu saatten sonra ya sözlük ya kapatılsın ya da adam gibi devam edilsin. sözlükten uçurulmakmış falan umurumda değil amk. benim gibi bir adamın bile anarşist damarı kabardıysa, diğerleri koyun gibi beklememeli. biz burada düşüncelerimizi niye yazıyoruz? birileriyle benzer duyguları paylaşmak; ortak fikirlerin kesiştiğini görmek için değil mi? sözlük şurada 100 kişi kaldı kalmadı;akrabalarımı buradakiler kadar görmüyorum amk. hep aynı yazıları aynı kişiler okuyor. ne anlamı var o zaman? sözlük kullanıma tekrardan açılsın, açılmalı, açılacak! benim gibi düşündüğünü biliyorum herkesin, teselli oluyorum diyerek sesini çıkartmayanlar, kız düşürüyorum dur 2 dk diyenler ve daha sayamadıklarım. benim gözümde ses çıkarmayan hiçtir. ses çıkarmayan herkesin fikri burada artık çöp olmaya mahkumdur. ya devam, ya tamam.