başkasının yararına ücret karşılığı çalışan kimsedir.
bugün işçi bir kardeşimizle karşılaştım, bir üniversitenin kütüphanesine ders çalışmak üzere giriş yapacakken. tedirgin bir şekilde geldi, işten çıkıp geldiği belliydi, güvenlik görevlisine girişimcilik üzerine bir kurstan bahsetti. laubali güvenlik görevlisi bey, tamirci misin sen, her işten anlar mısın, gibi sorular sordu kendisine. cevabına bayıldım kardeşin, işimle ilgili anlarım abi, dedi.
her neyse, nereye gideceği, kime imza vereceği konusunda birkaç cümle daha konuşulurken kardeşimiz çekinerek bize baktı arkasına dönüp. turnikeden geçtikten sonra başladı olaysa. güvenlik görevlisi bey, kendisine kıyafetinin uygun olmadığını söyledi, aynı zamanda yanındaki diğer görevliye de. şaşırdı kaldı, işimin kıyafeti ağabey, ne yapayım, dedi. ben de bilemedim ne yapacağımı, kızdım, şaşırdım. benim ondan ne fazlam vardı ki benim giyimim düzgündü de sorgusuz sualsiz alındım içeri? onun diğerlerinden ne eksiği vardı ki koca delikanlı, iki kızın önünde utandırıldı. utanılacak şey olduğundan değil de gururu da vardır hani. bilmiyorum, birkaç saattir bunu sorguluyorum. ben iki aptal kitabın içine gömülme hakkına sahibim, neden? üstüm başım temiz, ütülü. o ise işi için bir kursa katılma hakkına dahi sahip değil, neden? çünkü işten çıkıp o kıyafetiyle gelmiş. aaah ah... sonunu da bilmiyorum, açık kalsın.