insancıklar

(bkz: bednye lyudi ) 19. yüzyıl rus yazarlarından dostoyevski'nin ilk romanı (1846). i̇lk rus toplumsal romanı sayılır. romanın ana teması diğer dostoyevski romanlarında olduğu gibi "acıma"dır. eserin ortaya çıkışı ilginçtir: yazar eseri bitirir bitirmez bir arkadaşına (grigoroviç) okutur, o da eserden o kadar etkilenir ki romanı hemen gecenin bir yarısı döneminin önemli şairlerinden nikolay nekrasov'a götürür. romanı "başyapıt" olarak tanımlayan nikolay nekrasov, ertesi gün romanın el yazmalarını yakın arkadaşı ve döneminin saygın eleştirmenlerinden belinski'ye götürür. belinski de romanı kısa sürede okur ve roman hakkında şunları yazar: « i̇ki gündür kendimi bu kitaptan uzaklaştıramıyorum. yeni bir yazar, yeni bir yeteneğin kalemi bu; onu tanımıyorum, kimdir, neye benzer bilmiyorum ama bu roman rusya'da hayatın sınırlarını öyle kahramanlara veriyor ki bize, bundan önce hiçbir yazar bu kadarını düşlerinde bile göremezdi... rusya yeni bir gogol kazandı. » olaylar o kadar hızlı gelişir ki dostoyevski bile buna şaşırır. roman dostoyevski'nin büyük umutlarıyla yayımlanır ve dostoyevski bir anda tanınan bir yazar durumuna gelir. böylece daha ilk eserinde başarıyı yakalar. i̇nsancıklar, mektup-roman tarzında kaleme alınmış kısa ve toplumsal içerikli bir romandır. dostoyevski'nin acıma duygusu daha bu ilk eserinde bile belirgindir. roman, yaşlı bir katibin küçük bir kıza olan aşkını ve bu kıza karşı gösterdiği saygınlık çabalarını konu alır. i̇nsancıklar dostoyevski'nin ilk yapıtı olmasına rağmen en önemli romanlarından biri sayılır.

dostoyevski nin okuduğum ilk romanıdır

dostoyevski'nin sevdiğim romanlarından. mektup tarzında, karakterleri yaşıyormuşsunuz gibi geliyor. sanki yazan sizmişsiniz gibi, kalemi siz elinizde tutmuşsunuz hissi yaşatıyor. hâla okumayan ya da okuyacak kitap arayanlar. okuyun:(

"ne diye umudunuzu yitiriyorsunuz: bütün bunlar geçici! tanrı verir – her şey düzelir, yeter ki siz şimdi kendinizi toplayın."

bu zamana kadar gördüğüm en anlamlı başlık sanırım malesef ki öyle bi hale geldik ki insan değilde artık insancik diye hitap ediyoruz

''i̇nsan kendisine olan saygısını, onurunu ve güvenini yitirdiği an işi bitmiş demektir.''

çoğu asalak varlıklar. ben zaten uzaylıyım.

dostoyevski'nin sevdiğim eseri. 2 gün önce başlamıştım, bitirmek üzereyim. çok güzel gidiyor. bir varvara oluyorum bir makar. altını çizdiğim cümleler paha biçilmez.

"onlara göre olmayan ne varsa, hepsini değiştirmek gerekiyormuş!"

İki arkadaşın mektuplaşmalarını içeren ve o dönemin fakirliğini yansıtan Dostoyevski romanı. Her mektupta o kadar fakir olduklarını anlatıyorlar ki "Acaba ilk hangisi diğerinden borç isteyecek?" diye gerim gerim gerildim. On numara.

"Kafamda tuhaf düşünceler sanki ağrıyan kafam değil de bu düşünceler"

Paralel evrende Dostoyevskiyle rte yer değişseydi dostoyevski : İnsan var insancık var şimdi biz insancıklara hitap ediyoruz bizim hedef kitlemiz bunlar o yüzden kimse çıkıp demesin demokrasi böyle bir şey mi diye.