insanın içinde ukde kalan şeyler

yaşamak

yorulmadan bir iş yapmak

küçükken babam anaokulu müdürü idi o zamanlar eve bir ışıklı disko topu gibi şarkı calan bir top getirmiş dönüyordu falan hep benim olsun diye yalvarmama rağmen okula götürmüştü o baya bi ukte kalmıştır içimde

hayatımda ilk defa yurtdışına çıkmıştım lise 2 bittiğinde, güney afrika cumhuriyeti'ne gittim, çok gezdim gördüm, dünya'nın en uzun bungee jumping platformunun orda porth elizabeth şehrinde olduğunu öğrendim, yol üstüne denk gelince dayıma rica ettim uğradık, ama şartlarından dolayı malesef yapamadan dönmek zorunda kaldım, içimde kalan en büyük uktelerde ilk 3'e girer, o günü asla unutamıyorum...

(bkz: akülü araba) her küçük çocuğun içinde bir uktedir bu

çocukluğum

kusturmalı boşnak saksosu.

baba 8 senedir içimde ukte var yazsammı yazmasammı diye. kendimle çelişiyorum mahkeme kuruyorum kafamda. ama hep idam.

doya doya seni seviyorum diyemedik şimdi doya doya içiyoruz

ona son bi kez sarılmak

olmucagını bile bile birisini deli gibi sevip, onunla ilgili hayaller kurup, onun da sizi sevmesini beklemek ama sonunda bakıyosunuz ki o başkasının kollarında sizden habersiz ya da haberi olup hiç bişey yapmayıp yoluna devam etmesi

barbieli tekerlekli çanta

babama doyasıya sarılamamak

bratz barbieleri

psikoloji de buna 'bitirilmemiş işler' deniyor. 'keşke'lerimiz...

hayalim vardı. o hayale o kadar yakınken gerçekleştirememem, yanından bile geçememem gerçekten insana koyuyor biraz.

mezuniyet törenime katılamadım.. şu toplu çekilen keplerin havada olduğu fotograflara çok özendim ama öyle bir fotoğrafım hiç olmadı. sadece stüdyoda cübbeyle çekilmiş bir kaç foto hepsi bu ..

bursaspor voleybol altyapısını bırakmak

ben istediğim her şeyi yaptım bi göğsüne yatıp huzurla uyuyamadım

bir daha göremeyeceğin birine utanıp doyasıya bakamamak

hiç düşünmeden çekip gitmek. insan düşünüyor, tereddüt ediyor işte. çok fazla hesap yapıyor. sonra korkuyor.

hamak. evet şu yaşıma kadar içimde ukte kalan tek şey hamak. küçükken sürekli pikniğe giderdik her gittiğimizde de hamak isterdim babamdan burda olduğundan pahallıya satıyolardır kızım der almaz ip ile minderden derme çatma bi salıncak yapardı. kaç yıl geçti hala hamak alınmadı bana. o yüzden ne zaman hamağa binen küçük bir çocuk görsem gidip düşüresim gelir

okuduğum ilkokulda öğrencilerin genel kesimi sitelerde otururdu. o zaman için oralarda sitelerde oturmak varlıklı olmak demekti. bilir misiniz bilmem bu psp lerin eskileri olan gameboylar vardır. sınıf arkadaşlarımda vardı. i̇şte futbol oyunları, araba yarışları, sanırsam bir de god of war vardı. favorim olan. i̇zlerken bile kenardan yaşardım. öğle arasında herkes çıkartır oynardı. ben de izlerdim. ulan hep hayal kurardım benim de olur belki bir gün diye. çocuk aklı işte. hatta tuvalete falan gittiklerinde izin isterdim gelene kadar oynamak için. ne garip. hatta bir gün boş derste arkadaşım uyurken bana izin vermişti tüm ders oynamıştım halen daha unutmam. hep ulaşmak istedim ulaşamadım sonra da okul vs değişti büyüdük geçti o heves ama içimde kaldı. unutamadım. ömer diye kendini beğenmiş bir arkadaşım vardı. bende olmaması hakkına dalga geçer kendi çapında eğlenirdi. oğlum karşıma çıkma seni vuracağım.

apabos (bkz: leyla ile mecnun)

babannemlere gitmiştik köye ki biz yılda 3 4 kere anca gidebiliyoduk yolumuzda 200 km falan az değil. bi tane kuzenim var oda ilçede yani aralarında 30 km var yada yok o kadar az mesafe. hiç unutamıyorum sırf o torunu gelicek seviyor diye babannem erkenden kalkıp bulgur pilavı pişirmiş bide patates közlüyodu . benim sevdiğim şey ise sadece makarnaydı insan bu kadar sevilmediği de belli edilmezdi ama allah rahmet eylesin nur içinde yat o gün çok üzülmüştüm babanne.

akülü araba

alex'li fenerbahçe kadrosunu canlı izleyememek

ismimin adı şehit anlamına geliyor ve ben bu anlama geldiğini öğrendim öğreneli polis ya da asker olmak istemişimdir. "ne olacaksın büyüyünce?" sorularına küçükken hep "polis, asker" derdim. şehit olurum ismimin hakkını veririm diye düşündüm. ben sekizinci sınıftayken kolej alımları durdurdu. zaten kilo da almaya başlamıştım. olmadı. kilo verdim, üniversite için yeniden deneyim dedim. göz sorunum yeniden nüksetti, yetmedi görme kaybı yaşamaya başladım. nasip değilmiş demek ki. vardır her şeyde elbet bir hayır diyorum ama içimde hep ukte kalmıştır olamamak. gazetecilik okuyorum şimdi. savaş muhabiri olabilmek için çalışacağım artık. hayırlısı olsun.

sevdigimle karşılıklı rakı içmeden ölmeyeyim lütfen

rengarenk kalemlerim ve kağıtlarım olsun istiyordum olmamıştı. geçen yazdan beri sürekli yeni kalem ve renkli kağıt stokluyorum. sadece stok yapmak ile kalmayıp onları gerçekten kullanıyorum. not tutmak vs.

(bkz: akülü araba) o zamanlar sadece çok zenginler alabiliyodu öyle gülüp geçmeyin :)

5. sınıfta mezun olurken babam şehir dışında çalıştığı için durumumuz yoktu, annem aklımda kalmasın diye mezuniyete katılmıştım ama cok güzel bir fotoğraf albümü yapmışlardı, alamamıştık. sınıfta tanıtıma getirdiler cekildikten sonra ve benim albümümu göstermişlerdi. cok aglamistim alamadık diye. hala içimde uktedir bu.

yok arkadaşlar. ne istediysem yapmışım şu an farkettim. bana bu fırsatı tanıyan canım babacım, ponçik annecim, üvey anneyi aratmayan ablacım ve tabii ki atm abicim, sizi çok seviyorum.

beşiktaş alt yapısına seçilip gidemeyişim. ulan hayat zorluklarını öğretmek adına 12 yaşındaki çocuk bütün yaz çalıştırılır mı ya babamın bana en büyük kazıklarından biridir bu. belki tutunamazdım ama en kötü kendimi 2. lige atar parama bakardım hem içimde ukte kalmamış olurdu bu durum.

amcam ben doğmadan çok önce vefat etmiş. herkes onun hakkında çok iyi birisiydi melek gibidir der. hakkında tek bir kötü söz ya da huyunu söyleyen görmedim. kalp krizinden vefat etmiş. vefat etmeden 1 sene öncede anjio olmuş, olduktan sonra da inşaata çalışmaya gidememiş yengem halı dokuyarak para getirirmiş. e doğal olarak kadının eline baktığından eksiklenirmiş.(o dönemde ve köy yerinde olunca doğal oluyo) ölmeden 2 3 gün önce köyün sağlık ocağının inşaatında bekçilik yap demişler yapmış eline parasını vermişler gitmiş kahveye demiş ki "bütün çaylar benden bugün cebimde param var karnım doymuş kadar oldu" akşamına da vefat etmiş zaten. eğer elim de olsaydı seni eksik hissetirmezdim amcam ve seni yaşatmak için elimden geleni yapardım. (bkz: tanımak istenilen kişiler) (bkz: amcam)

(#2085156) tam olarak bu lan

Hayallerinin gerçekleşmemesi insanın içinde kalan en büyük ukde bence daha da ötesi yok herhalde

küçükken anaokulunda herkesin giydiği gelinlikten giyememiş olmak, aynı şekilde hiçbir mezuniyet törenim de olmadı. "anaokulunda,ortaokulda mezuniyet mi olur ya?" demeyin insan özeniyor küçükken. bir de ben ilkokuldayken pek durumumuz yoktu. arkadaşlarım burger king'e giderken annem hep işimiz var eve gitmemiz lazım derdi eve giderdik. o zaman anlamazdım da şimdi çok içime oturuyor, küçükken hiç çocuk menüsü oyuncağım olmadı. sonra durumumuz düzelince çok gittik ama hiçbiri o arkadaşlarınla oturup sinema sonrası burger keyfini yaşatmaz herhalde. içimde kaldı.

Bisiklet almak.32 yaşına geldim.Arkadaslarimin çoğunun arabası var.Ehliyetim olsa ve araba korkum olmasa bende alabilirim belki kredi falan.Ancak hayalimde hala olan şey bisiklet.İlk hedefim katlanabilir,şirin bir bisiklet almak.Sonra da ehliyete yazılmak.Bakalim kısmet..

Ülke dışına çıkmak. Pasaport bana, ben ona bakışıyoruz.

Sokaktaki hayvanlar böcek dahil besleyemediğim vakit, kedi köpeği sevip sevip siktirip gittiğim vakit hepsi aklımda kalıyor. (bkz: it itten ayrılmaz) (bkz: tırnak et ilişkisi)

(#2370655) içimde kalan en büyük ukde olabilir..

Hayatım boyunca hep otopsi okumak istedim olmadı. Bir başka şeyde mekan açmak istiyorum, bir başka şey ise bir karavana sahip olmak istiyotum ama gel gör ki ben nelerle uğraşıyorum . :/

Sevilmemek

(bkz: Robin van Persie) Ulan ne umutlarla getirdik, abi dedik, herif kelek çıktı.

Şu boktan üniversite hayatını zamanında yaşamak ve dışarıda okumak isterdim.Bazı şeylere bağlı kalıp,kendimi bu kadar köreltmeseydim keşke. Her şey vaktinde güzel oluyormuş bunu bir kere daha anlamış oldum.

Annemle babamın birlikte yaşlandıklarını göremeyecek olmak.

Futbola devam etmek isterdim.