insanı olgunlaştıran şeyler

Yaşanılan kayıplar. İnsanları daha iyi anlamaya başlamak, bazen de kimse tarafından anlaşılmadığını veya yanlış anlaşıldığını hissetmeye başlayıp içine kapanmak. Bu durumda insan kendi kendiyle dertleşe dertleşe büyüyor. Ve ne olursa olsun içindeki çocuğu öldürmemek gerektiğini fark etmek. Tüm bu yaşananlara rağmen hala masum bir tarafın kalması gerektiğini idrak edebilmek. Ek olarak sorumluluk bilinciyle yaşamayı öğrenmek. Olgunlaşalım, kabul, ama bir yerlerde çocuk kalalım ki yaşamaya hevesimiz olsun, keyif almayı bilelim.

Hayat. Daha geçen yıl çocuk gibiyken hayat şartları gereği mecburen olgun davranmak zorunda kaldım. Dertleri çocuk gibi davranarak geçiştirebilir, olgunlukla çözebilirsiniz.

Yalnızlık, hayallerin ve isteklerin gerçekleşememesi ...

Eskisi gibi telaş yapmıyorsun olan oluyor.Çabucak sinirlendiğin şeylere ani tepkiler vermiyorsun.Bir çok hatalardan ders alıyorsun başka hatalar yapıp onlardan da yeni dersler çıkarıyorsun

Yaşı değil yaşadıkları. Hele bir de o kadar sıkıntıdan sonra saçında beyaz tel merhaba dediyse sana, elveda ergenliğim..

Hayatıma kadın eli değmesi hiç şüphesiz

Çözemeyeceğini sandığı şeylerin üstesinden bir bir geldiğinde

askerlik, anne veya babanın ölümü bu iki insanı olgunlaştırmakla kalmayıp, hayatını değiştiriyor. öyle aşk acısıymış falan hikaye yani. 60 yaşındaki amcamla konuşurken biz 5 sene önce dedeni kaybettiğimiz zaman büyüdük dedi. bunun üstüne daha ne denir ki.

Askerlik. Hayatın en zorlu leveli. Gelişimini tamamlayamamış canlılarla aynı ortamda olmak.

Kitap okumak.

Kazık yemek.

Küçük yaşta büyümek zorunda kalmak

Kucağında ağladığımda beni taşıdığını bildiğim insanın birkaç ay önce mezarından ufacık taş alıp hatıra olarak sakladığım ân anladım.

Yaşamaktan korktuğun şeyleri yaşamak.

Karşılıksız çok sevdiğin kişinin seni terk etmesi..

Artık dünyayı değiştiremeyeceğini anladığın an olgunsundur edit:ben değilim

Konuşarak değilde susarak anlaşılmayı bekleyecek kadar yorgun olmak.

Vazgeçilmez olduğuna inandığın şeylerden, vazgeçmek zorunda kalışını izlemek ...

Aile ortamında büyümemek.

Bir şeyi kaybetmek. Sevdiğini, anneni, babanı veya sağlığını herhangi bir şey olabilir bu. Kaybettiğin şeyden sonra “ ulan daha ne olabilir ki amına koyim” diyorsun. Bunu dediğin zaman da olgunlaşmış oluyorsun.

Acı. Küçük olsun, büyük olsun. Her türlü acı insanı olgunlaştırır. Bunun dışında; ebeveyn olmak ve erkekler için askerlik.

birçok şey var da aklıma ilk (bkz: zaman) geldi. ve çok sevdiğim bir diziden replik: "insanı zaman kadar ağır siken şey yoktur."

Yalnızlık. Her şeyle tek başına mücadele etmek zorunda olmak

Acı, acı ve acı.

Hayatta güvenebileceği tek kişinin kendisi olduğunu bilmek.

Kişiye göre değişebilecek şeylerdir. Bazen bir söz de yeter bazen yerin dibine çakılman da gerekebilir.

Yenilen kazıklar…

(bkz: (.)(.)) Duygusallığa gerek yok.

(bkz: sevilen kişinin ölmesi) bundan önce derdim yokmuş dedirtir ve o gün büyürsünüz.

Kesinlikle yaşadıkları.

Kabullenmek, kabullenmeyi öğrenmek. Duyduğunuz, öğrendiğiniz gerçek; size verdiği acıyla doğru orantılı olarak olgunlaşmayı da beraberinde getirir.

sevdiğin birini yaşadığı halde kaybetmek

iç huzur bence

kitapların değiştirdiğine inanıyorum. ama öyle antin kuntin kitaplar falan değil. böyle harbi kitaplar. geçmişten günümüze kendini unutmadan getiren kitaplar. neyse işte siz anladınız mevzuyu.

Ayrılık yoksulluk ölüm

Affetmek.

Yaşam, eğrisi doğrusuyla, acısı tatlısıyla, çok sevilmesi aldatilmasiyla... Böyle işte hayat akıyor insan olgunlasiyor..

Ölüm, maddi zorluklar. -Şımaracak kimsen olmayınca, Hayat seni kocaman bir adama çevirir..

İnsanı olgunlaştıran yegane şey kaybetmek ve bu kaybın acısını yaşamaktır. Diğer her şeyin ikinci planda olduğunu düşünüyorum.

Kesinlikle hayal kırıklığı, ilk zamanlar çok acıtır ama zamanla o kırıklar içine batsa da seni büyütür

-yolculuk -sevilen birinin vefatı -ayrılık -kalp kırıklıkları

hayat bir kere sikip atınca seve seve olgunlaşıyorsunuz

sorumluluklar, çeşitli yönden kayıplar ve kayboluşların getirdiği farkındalıkla olgunlaşırız

Acı çekmek

Acı. Acımadan büyüyemez insan.Sol yanı kor kor ateşte yanmadıktan sonra olgunlaştım dememeli.Elinden kayıp giden gece yarıları mı dersiniz, iştah kayıpları,saatlerce düşünmekten yaşamayı unutmak,sadece etten kemikten ibaret olmak,aynaya bakıldığında bomboş feri gitmiş gözler,acınası bir hal,hani nasıl desem sancıyan bir ruh,sızım sızım sızlayan yürek...Bu liste uzayıp gider.Sınavdan geçmeden de ögrenilmiyor ki ders... Ölmeden önce ölünmeli vesselam.Bilhâssa yanmalı...

arkadaşlar Acı sizi olgunlaştırmaz acı sizi, yaşadığınız deneyimleri daha ciddi olarak ele almanıza ve üzerinde düşünmenize yol açar sadece, Acı hiç bir şey yapmaz keza bir insan yeterince zeki ise zaten Acı yaşamadan olgunlaşır, *Organizma her zaman acıdan kaçar en küçük yapı taşından en büyüğüne kadar bu yüzden acının sizi geliştirdiğinizi düşünürsünüz ancak hayır deneyimlerinizi ve yaptıklarınızı ya da başınıza gelenleri daha ciddiye alırsanız bundan ders çıkartırsanız olgunlaşırsınız, Acı olmadan olgunlaşmak mümkündür. Not:Kedileri besleyin, onları sevin

Bence insanı olgunlaştıran yaralarıdır. Çünkü her yara hayatta kazanılmış olan bir tecrübedir ve insanlar tecrübe kazandıkça, bu tecrübelerinden çıkarımlar elde ettikçe olgunlaşırlar.

tüm yorumlara katılmakla evlenmek eylemini de eklemem istiyorum. Sebebi her geçiş dönemi zaten insanı olgunlaştırır fakat evlendiğinde mahremiyet vardır ikili ilişki vardır. Her sınav olgunlaştırır zaten herkesin de farklı olduğuna göre herkesin acısı sınavı başka yani.