heves

gelip geçici olan istek, arzulama.

kırılınca kötü oluyor. gezegenler bir araya gelse bir daha o heves geri gelmiyor (bkz: hevesini kırmak)

kursagımda kalan şey

bende ki bu aşkı heves mi sandın dırırırırm

genelde elde ettikten sonra anladığın durum.

kursağımız da bıraktılar.

şu saatlerde sözlükte bulunmayan pırıltı.

kırk yanına kırkbin kıymık batsa heves kırığı kadar acıtmıyor insanı. hem de kemik dahi kaynar bu kaynamaz aynı yerden. öyle pis bir şey işte.

kayboldu, kayboldu içimden o sesler her şeydi, son buldu kör bir hevesle

kibrit sapı gibidir. kırk yılın başı eline 1 tane geçer, "ulan sonunda ateş yakabilicem lan, artık karanlıkta kalmak yok." dersin. sonra yakmaya çalışırsın, yanmaz. tekrar tekrar denersin ama gücün yine de yakmaya yetmez. sonra biri gelir, "o öyle değil böyle yakılır." der ve kibriti yakmaya çalışır. senin naifçe yakmaya çalıştığın kibriti o hiç açımadan gaddarca yakmaya çalışır. daha ilk seferinde kibritin kafası kopar, sapı da kırılır. sonra o kişi de gider, çoğu zaman özür bile dilemeden. sen yine karanlıkta kendinle başbaşa kalırsın. belki biraz da sitem edersin tanrıya. ama nafile...

gelip geçici olan istek olarak tanımlanıyor ama kırılınca sonsuz kalıcılığa ulaşıyor. (bkz: kursağımda kaldı)

kırılınca tekrar kaynamayan bir yapısı var. kırdılar hevesimi ey sözlük.

insanın "kursak" denen bölgesinde konaklar çoğunlukla