hayata dair iç burkan detaylar

hastanede acil de çalıştığım bi gün bi amca geldi yaşı tahminen 70 80civarında göğsünde ağrı tarif ediyodu doktorda ekg ve tansiyonunu alalım dedi amcaya dedim köşedeki yatağa uzan göğsünü aç dedim ekg sini çektim tansiyonuna bakıcam kağıdı doktora verdim bi arkadaş bugünün tarihini söyledi sesli, bi şekilde amcanın yanına geldim amca hüngür hüngür ağlıyo amca noldu dedim söylemek istemedi üsteledim söylemedi tansiyonunu ölçtüm yan odaya götürdüm tekrar sordum amca noldu bi sıkıntınmı var dedim 1sene önce bugün eşim bu hastanede acil de vefat etti dedi içime öyle bir oturduki sadece allah rahmet eylesin diyebildim

kedi evinin parçalanması. ulan kalbiniz bu kadar mı çirkin.

çocukların dilenmesi

bir annenin pişirdiği yemeği iki evladına paylaştırıp kendisi yememesi neticesinde ben yedim diye yalan söylemesi. yemek sadece iki çocuğa yetecek kadardır. (bkz: fakirlik) çocuktum o zamanlar, yıllar sonrasında farkına vardım o zor dönemlerin. dünyadaki en muhteşem kadındır benim annem. nefes aldığım sürece seni el üstünde tutmaya ant içtim fedakar meleğim.

aşk acısını siktir edin bugün neden bu kadar çok küfür ediyorum bilmiyorum ama ediyorum işte. nasıl konuya gireceğim hiçbir fikrim yok ama başlayayım bir yerden benim üzüldüğüm nokta ben tok yatarken başkasının aç yatması, ben istediğim kıyafetleri alabilirken bir başkasının eski püskü kıyafet giymesi ne bileyim bunların türevleri amına koyayım. inanın yaşadığımız hayatı isteyecek yüzlerce, belki milyonlarca insan var dünyada ama biz kıymetini bilemiyoruz. güzel şeyleri göremiyoruz. görmek gerçekten istiyormuyuz onuda bilmiyorum. keşke biraz vicdanlı olsak. o zaman belki insanlara, hatta kendime ve kendi yaşantımıza daha olumlu yönden bakıp bu duyguyu, bu hissi yaşamazdık..

açilinca reddedilsen bile bir sure sonra unutursun git açil diyorlar ya. anladim ki her zaman gecerli degilmiş bu. gercekten asik oldun isen unutamiyormuşsun. tekrar tekrar reddedilmek istiyorsun bazen.

anlatmak istiyorum.5 6 sene önceydi sanırım.tatile gitmiştik bodrum'a.kaldığımız otelde down sendromlu yabancı uyruklu bir çocuk vardı.su kaydırağının suyunu kestikleri bi saatte bu çocuk kaydırağın tepesine çıkıp kaymaya çalıştı.su akmadığı için kayamadı kaldı orda.annesi gitti yanına indirdi sonra.tek başımaydım yardım edememiştim.bacakları yara olmuştu hep yavrumun.o gün gizli gizli ağladım odada.o çocuğun yüzünü unutamam asla.

yaşanması mümkün olan ama yaşanmayan şeyler

alttan aldigim derse girdigimde sarişin tatli bir kizin beni kestigini gördüm. sağ caprazimdaydi. yaninda iki kiz arkadaşi vardi. bir degil iki degil üç kere 15 sn araliklarla yüzünde şirin bir gülümseme ile bakmaya devam etti.daha sonra bu bakişmayi çogaltarak 1 dakika içinde en az 20 kere arkasini dönüp bana bakmaya başladi gözleri ayni gülüyor, gülümsemesini yüzünden eksik etmiyor. saçlarini devamli düzeltiyor, san ki tedirgin gibi bir hali vardi heyecanli gibiydi. daha sonra derse ara verdigimizde dişariya çikmadim yanina gidip konuşmam gerekti gülümsemesi ve şirinliğine çok etkilendim. yanina gidip şaka yoluyla neden baktigini sordum tepki vermedi hala gözleri gülüyordu neden gülüyorsun dedim yine cevap gelmedi sağ tarafindaki arkadaşi kulagima eğilip hasta o dedi. ne hastasi olduguna dair pekcbir fikrim yok. benim aşkim olamayacagina degil de bu kadar güzel bir kizin bu kötü devirde bu kadar masum olmasina üzülüyorum. kötü olamamasina üzülüyorum kalbini kirmak isteyenlere dahi bana güldüğü gibi güleceğine üzülüyorum.

hayata bağlayan birçok hayalin, hayal olarak kalacağı gerçeği. bir yerlerde çocukların iskence gördüğünü, tecavüze uğradığını, aç olduğunu bilmek ve bir şey yapamamak. anneye her sarıldığında ya birgün olmazsa diye düşünüp, annesi hayatta olmayanları hatırlamak. hastanede bir bardak su için azarlanıp ağlatılan yaşlı kadın. yoğun bakımda yüksek ses müzikle halay çeken sağlık çalışanları karşısında, savunmasızca ve çaresizce yatan hastalar ve onlardan biri benim annem olabilirdi düşüncesi.

annem bile "çirkin oğlum" diye sesleniyor.

şükür edilmemesi ya. lan hep en iyisini istiyoruz be hic bizden daha kotu durumdakilere bakmiyoruz hep.bizden yuksektekiler. ulan oyle sukretmemiz lazim ki ne kadar etsek az orasi ayri ama şükrü bilelim be beterin beteri vardir her zaman ne durumda olanlar var ya hergun onlardan bi kacini gordukce allaha sonsuz şükürler ediyorum ama gene az gibi geliyo hep neyse şükrü bilelim

çocuklarını okutmak için binbir zorluk çeken insanlar eski komşumuz çocuğunu okutmak icin günde 4 patik örmeye çalışırdı satıp kızına para göndermek için devletten aylık aldığı 300 tl den başka ek gelirleri yoktu abi kızı arkadaşlarımla aynı şehirde okuyor kızın giymediği marka yok arabalı bi erkek gördü mü illa o arabaya binecek erkek parası yiyecek kadına hic bir zaman anlatamadım bunları ama hep canım acır

bir sabah uyandığında babanın zar zor anımsadığın kokusunu unutmuş olman ve sırf bu yüzden kendinden iğrenmen. gibi.

bunlardan biri de insanların maddeyi her şeyin önünde tutması. halbuki gerçek ve sonsuz olana dönsek...

bir saniyeyle otobüse el sallamak

ablamın düğünü var bi gün sonra. ama bende ceket meket, kravat yok. kız arkadaşımla girdik birkaç mağazaya. en son bir tanesine girdik falanca mağaza adını bile unuttum bak. içerdeyiz. hatun bir tane gördü kahverengi bir ceket. "aa bak çok iyi olur bu sana ha. alta da süet, kahverengi bi ayakkabı... kahverengi bi kemer. jilet gibi olursun bence :)" dedi. hemen "hmm ııı" diye mırıldanıp sanki inceliyormuşsana baktım çaktırmadan etiketine. ana! 350 lira. üç yüz elli tl amk. neyse fazla çaktırmadım, hemen yanında gri, parlak bir enişte ceketi vardı. onu biraz inceledim. içimden diyorum "ulan şimdi cebimde 200 lira var, kart da yok, bissürü mağaza gezdik.. şimdi bunu alayım ben da laf etmesin. hem fiyatı da 150 tl.." -hmm bence bu daha iyi gibi (nesi iyi lan :( iğrenç) +hm bilmem ki. sen sever miydin böyle şeyleri? -severim ya çok marjinal gözüküyor. ilginç şeylere bayılırım. +iyi sen bilirsin. senin zevkin yani :/ velhasıl arkadaşlar. aldık bu ceketi. evde giydim baktım şöyle aynaya. arkamı döndüm bir daha baktım. allah kahretsin gelinin kız kardeşi olacağıma leyla ile mecnun'daki ismail abi'ye döndüm amk. salondaki disko toplarından gelen ışık üstümden sekiyor, öyle parlıyorum. işin en iç burkan tarafı da "oğlum şu pastayı içeri götür" diyen salon sorumlusu abi oldu. gelinin erkek kardeşiyim lan ben.

sevdiğimiz kadar sevilmememiz

bakan/müsteşar/milletvekili bir dayımız yok

hayallerde yaşamak

23 yaşındayım ve işsizim , babadan parada istenilmiyor artık . gidişat iyi değil .

bir sokak köpeğinin size gözleriyle beni sev der gibi bakması. allahım o nasıl bir tatlılıktır o nasıl bir masumiyettir eve götürüp yatağımda yatırasım geliyor!

suçsuz yere ölen çocuklar

acı var içinde. çözümünü de biliyorsun. fakat elinden bir sey gelmiyor

daha ortaokula giden sınıfın en narin mini minicik kızının çantasından sigara çıkması

askeri hastanede askerlik muaynesinde doktorun elimdeki epikrizlere bakarak rahatsizligimi öğrenip herkesin icinde seni askere almazlar demesi...

hergün birilerinin ölmesi ama bizim bundan ders çıkarmamamız

hayattaki tek varlığın babanın kollarında can vermesi. iç burkmaktan çok öte. içimi söküp aldı.

43-ncü alay 1-nci p. tb. 1-nci bölük 1917 yili yemek listesi 15 haziran : sabah : üzüm hoşafi öğlen : yok akşam :yağli buğday çorbasi ekmek :tam 26 haziran : sabah :yok öğlen :yok akşam :üzüm hoşafi ekmek :tam 18 temmuz : sabah :üzüm hoşafi öğlen :yok akşam :yok ekmek :yarim 8 ağustos : sabah :yarim ekmek öğlen :yok akşam :şekersiz üzüm hoşafi ekmek :- not: 21 temmuz 1917'den itibaren başlayarak ordu emriyle ekmek istihkaki 500 grama indirilmiştir. çünkü un ve ekmek kalmamiştir.

canımız yanıyor ulaaaaaa

en sevdiğim corabimin bas parmak kismi yirtilmis laaa

gta vice city de helikopterli görevi 8 senedir deniyorum 8 senedir yapamadım..

ofsayt osmanın bile gol attığı bi dünyada gol atamamak buda mı gol değil be ???

hiç sevmemiş ve hiç sevilmemiş olmak.

birden aklıma gelince cidden iç burkan bir detay olduğunu anladım. 8 yaşında felandım yeni yeni böyle mandalinalar çıkmaya başlamıştı, babam yurt dışında olduğu için nerede bizde para.. bir gün babaannemlere gittik kuzenim de elinde mandalinayla yanıma geldi, bak benim babam bize mandalina aldı dedi, tabii senin baban yok ya siz mandalina alamazsınız dedi. ya arkadaş bir cümle bu kadar mı kafanda tekrar eder 'senin baban yok ya'.. baya baya ağladım o esnada halam geldi ne oldu felan deyince, tutup da babam yok bize mandalina alan da yok diyemezsin ki, çünkü babam her gittiğinde aç da kalsanız kendinizi başkalarına acındırmayın, güçlü olun derdi. halama diyebildiğim tek şey 'hala benim babam neden hala gelmiyor?'

mesela bi sürü şeyden geçiyorsun, bazen bırakıyorsun ya da kendi çapında unutuyorsun. sonra bi sokaktan geçerken, bi çocuğa bakarken, eski bi fotoğraf belki bi takvim yaprağı bulunca ya da bi şarkıyı duyunca, perdeyi çekerken, durduk yere ütü yaparken bile mesela dökülüyor aklına her şey tekrar tekrar. hatırlamak/anımsamak iç burkuyor, hayata dair/dahil ve tek başına bi detaydan fazla.

para. parası olan yaşıyor. sen işten çıkıp kırmızı ışığın yanmasını beklerken yanından üstü açık arabayla senden küçük bireyler son ses müzik dinleyip geçiyor. mal gibi bakıyorsun. gezin size güzel diyebiliyorsun sadece. para kere allah belasını versin.

babam ölmüştü.. ben 10 yaşındaydım.biz evi memlekete taşımaya karar verince mahalledeki arkadaşlarımla tek tek vedalaştım. en yakın arkadaşımla vedalaşırken bana 'helbest gitme' dedi, bende 'gitmem lazım babam olmadığı için annem memlekete gidecez dedi' dedim. o da 'ne olmuş ki baban yoksa benim babam seninde baban olur' demişti.. ama olmadı onun babasıda 2 yıl sonra öldü. ne zaman düşünsem içim acır. ya çocukluk ya işte ne kadar samimi ve içten. benimle babasını bile paylaşacak kadar çok seviyordu..

sevilmeyince insan kendisini sevmeyi deniyor. ama bu da çok yoruyor. bu bedende yaşamak çok zor.

derin nefeslerin olur bazen, kimsenin fark etmediği.. o nefesleri alıyorum galiba. şuan sorsalar iyiyim derim nefesden sonra..

duyar kasmaya geldim sa. deo kullanılmaması... hem iç hemde burun burkuyor.

biz burda nefes alırken birisi son nefesini veriyor, birisi tecavüze uğruyor, birisi aldatılıyor...

amcam psikolojik sorunları vardı.intihar etmişti.apar topar cenazeye yetişmek için köye gittik.henüz 4-5 yaşlarındaydım.babamı ilk defa ağlarken görmüştüm.o göz yaşları,o toprağa eliyle karıştırması,o bağırış.beni psikolojik olarak baya etkilemişti.rüyalarımda o bağırış kulağında çıkıyordu.

cebinizde sigara parası bile kalmamışken umutsuzca hâlâ iş aramak. vaktiyle yaşamıştım, çok kötü olmuştum lan ya.

dursun özbek'in hala istifa etmemesi.

hayatımda en çok istediğim bir şeyin torpil yüzünden hiçbir zaman olamayacak olması.

Malumunuz şu sıra gündem im"parator" terim'in artık görevinde olmaması. verilen parayı bir kez daha gördüm tvde içim acıdı. Hangi işimizi görüyor acaba bu adam? Ve karşılığında ne veriyor bu paranın? Hepsinden önemlisi biz ne kadar zengin bir ülkeyiz? Bu adama kepçeyle para verip Memura, asgari ücrete zam yapmaya gelince kaşıkla verilmesi bir miktar iç burkuyor evet. bkz

annesi ve babası sebepsiz yere ayrılmış,ve bana aşırı düşkün yeğenimin durumu.. sadece 4 yaşında ve çoğu insandan daha olgun.gözyaşlarına naparsak yapalım çare olamayışımız ve yüreğinin yanmasına ciğerimin parçalanışı.. basit sebepler yüzünden biten evlilikler sadece çocukların eksik büyümesine sebep oluyor.her anne iyi anne ,her baba da kahraman baba olamıyormuş onu öğrendim. fedakarlık her yiğidin harcı değilmiş..

lisede beden eğitimi dersinde diğer arkadaşların kıyafetlerini spor çantalarında getirirken senin şu poşetle getirmen...