2019 yapımı, senaryosu ve yönetmenliği
serhat karaaslan'a ait, başrollerde ise
berkay ateş,
füsun demirel ve
saadet ışıl aksoy'un olduğu film. konuk oyuncu olaraksa
ercan kesal ve
serdar orçin yer almakta. entrynin devamını filmi daha izlememiş olanlar okumasın lütfen. güzel film. onu önden belirteyim.
***
filmimiz, bir
hapishanede mahkumların mektuplarını okuyan komisyondaki gardiyanlardan birinin öylesine açtığı bir mektuptaki gördüğü fotoda yer alan kadına olan takıntısı ile başlıyor. bu esnada da gardiyanımız bir yazım kursuna gidiyor. ve ilk yazısını o fotoğraftan oluşturuyor. o fotoğraftaki kadının tedirgin halleri ve yazım atölyesinde tanıştığı emel adındaki sağlıkçı kız derken, elemanımız bir anda kendini bir curcunanın içinde buluyor. bir tarafta
aile içi tecavüz mağduru bir kadın, diğer tarafta ise
toplumun safrası olarak gözüken mahkumlar ve onların insani hayat şartları.
aslında film aşırı yavan kalmış, hapishane ve mahkumiyet gibi bir kavramı ele almasına karşın. çünkü görünürde gardiyanımız aşırı bilgili birisi ve çalıştığı kurumsa sadece katilleri ya da tecavüzcüleri baskı altında tutan bir kurum değil, hatta tam tersi en çok içeri tıktığı kişiler düşünce suçluları.
(bkz: düşünce suçu) keşke filmimiz bu boylamda ilerleseydi ancak olmamış bir aşk hikayesi ekseninde kaybolacak gibi oluyor ama kıyısından kurtarıyor.
serhat karaaslan'ın ilk uzun metrajlı filmiymiş bu. epey de ödül almış. yine de baskının
(bkz: akp hükümeti) bu denli arttığı bir coğrafyada bu tarz özgür filmlerin olması sevindirici.
bu arada, filmin ortalarında ciddi manada kahkaha atıyorsunuz, gardiyanların kendilerini hapishaneye götüren servisin içinde yaptığı esprileri duyduğunuzda. oysa o esprilerin hepsi inanılmaz yoz ve
insan onurunu kırıcı. bu da bizim sığlığımızı yüzümüze vuruyor.
son olarak, keşke filmde suç kavramı az da olsa irdelenseydi. suçun sonuç olduğu, ucundan da olsa az bir şey belirtilseydi. vallahi bu türk sineması beni sinemaya da sokacak. zaten burnumu sokmadığım bi' o alan kaldı.
güzel film. izlenesi.