engelli olmak

hayatı başka insanların yardımına muhtaç şekilde yaşamaktır. zordur. (umarım yanlış bir şey söylemişiz algısı oluşmaz) özellikle ülkemizde engelli vatandaşlarımızın hakları ve gündelik hayata daha uyumlu olmaları için altyapı çok yetersizdir. ayrıca, unutmamak lazım; link

Kimsenin garantisi yoktur. Her an hepimiz engelli olabiliriz. Engellilere bir nebze daha iyi bir yaşam sunmak için yapılmış olan hizmetleri hiç bir engeli olmayan insanların kullandığını görünce kendilerini vurabilmeliyiz bence.

kocaman gülümsedim. link

(bkz: sınanmak)

Onların engelli olmayı kendi seçmediği gibi,hepimizin de birer engelli adayı olduğunu unutmamak lazım. Zaten genel olarak zorluk yaşayan engelli kardeşlerimizin,günlük hayatta da çok zorluk çektiklerini görüyorum.Onlara yardımcı olmaktan ziyade,hayatlarını daha da zorlaştırıyoruz.Engelli kaldırımlarına araba parkediyorlar,okullarda engelliler için yenilikler yapılmıyor ve biz engelli olmadığımızdan,bizim dikkatimizi çekmiyor.Ama gerçekten çoğu okulda,onların işini kolaylaştıracak şeyler yok. Şu hemen hemen her yerde olan engelliler için sarı şerit de düzgün kullanılmıyor. Bakın burası Ankara Başta dediğim gibi,onların yerinde biz de olabilirdik-olabiliriz de! Onların işini daha da zorlaştırmayalım,lütfen.

bence kimse burda laf ebeliği yapmasın çünkü onları toplumdan dışlayan bizleriz herhangi bir ortama girdiğinde o can alıcı bakışlarınız ve normal bir insana bakışınızdan farklı bakışlarınız ister istemez onları toplumdan dışlıyor ve çoğunuz bunu farkında olmadan yapıyor insanların size baktıkdan sonra bir daha bakması size bir anlam ifade etmeyebilir ama onların kusurunu yüzlerine vuruyorsunuz

İnsanı, bu insanların öküzlüğü deli ediyor ay. Bugün DGS sınavı vardı, ben de görme engelli aday için işaretleyici görevli olarak bulunuyorum. [İşaretlici: aday soruyu okur, çözer, şıkkı bana söyler ben işaretlerim Okuyucu: aday sadece dinler, kitapçığı şekilli sorular hariç görmesi yasaktır, dinlediklerine göre cevabı verir, işaretleyici işaretler] Yanıma yedek gözetmenlerden biri verildi ama beni çileden çıkardı. Neden mi; 1– gözlerinizi dikip engelli bireyi inceleyemez, acınası bakışlar atamazsınız 2- engelini fark ettiğiniz bireye ah vah edemezsiniz. 3- bu çocuk sınava giriyor, ona engeli hakkında sorular soramazsınız. (doğuştan mı görmüyorsun gibi) Bunlar neticesinde uyardım anlamadı , yine uyardım yine anlamadı. En son kenara çektim sınav öncesi minik bi uyarılı tartışma yaşandı. Cevap olarak şunu verdi “hocam ben ilk defa görev alıyorum”. Her şeyi ayrı falso. Hacı sen hayatında ilk defa mı engelli görüyorsun peki, bunların sınavda ilk defa görev almanla alakası ne? Neyse andaval(bunu söylediğim için gram çekinmiyorum) sınav başldıktan sonra çocuğun tepesinde beklemeye başladı. Öğrenci psikolojisini hadi bilmiyorsun diyelim, hiç yaşamadın mı peki? İşte bile böyledir. Biri başında beklerse “ ya bi siktir git neye bekliyorsun” dersin. Soru çözen çocuğun başında niye bekliyorsun? Zaten yanında ben oturuyorum! Nasıl okuduğuna bakıyormuş!!! Lan nasıl okuyacak ! 14 punto zaten, çocuk kitapçığı neredeyse gözüne lens yapmış görebilmek için. Sen daha neyin derdindesin. Hakkınızda tutanak tutarım deyince pustu bir köşeye ama sabrımı inanılmaz zorladı.

Ben , yaklaşık 1 ay önce görme engelli bir grupla bisiklet sürdüm ( ki aralarında Türkiye dereceleri yapmış olanlar var) . Hayatımda kendisi ile bu kadar barışık insan topluluğu görmedim desem yalan olmaz. Onlar için engel biziz. Allah bir yetilerini almış, ama; gerisini yağdırmış. - buda benden olsun, al hadi bunuda, yavv tamam al hadi bunuda veriyom.. demişte demiş..