en sevilen şiirden kesitler

değil mi ki, kavuşmalarımız topal. ayrılıklarımız koşar adım.

sevmek için güzele mi bakmalı? çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?

en sevdiğim şiir değil belki ama şu mısra ilk duyduğum andan beri kalbimi sızlatıyor "bizim garip şeyhoğlu buradan geçmemişti..."

(bkz: neyzen tevfik) yürü bre ehli deve endamını göreyim sensiz geçen gecelerin ecdadını sikeyim mecnun gibi top muyum bir am için öleyim? leyla'yı da sikeyim mecnun'u da sikeyim. bana yar olmayan karının izzetini itibarini sikeyim... yansın karıların alayı, su veren itfaiyenin hortumunu sikeyim. düşmüşüz bir orospunun belasına, koymadık diye taaa amının ortasına, kader böyle yazmış hatırasına... ben böyle hatıranın hikayesini sikeyim!

kendimi de koysam ayağımın altına yine de yetişemiyorum ey aşk, omzunun hizasına. (bkz: boy 160)

eşin var, âşiyanın var, baharın var, ki beklerdin; kıyâmetler koparmak neydi, ey bülbül, nedir derdin ? 0 zümrüd tahta kondun, bir semâvî saltanat kurdun; cihânın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun -mehmet akif ersoy, bülbül

ey, makamı var ve yokun üzerinde olan kişi, sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun, etme. sen yüz çevirecek olsan, ay kapkara olur gamdan. ayın da evini yıkmayı kastediyorsun, etme. -mevlana

2. yenicilerden başka şair mi yok arkadaş dedirtir. bir güven adıgüzel şiiri: sınavda çıkmayacak sorular. ... teşekkür ediyorlar, çok yaşıyorlar, işe geç kalmıyorlar çeyrek altını önemsiyorlar, küresel ısınmayı ve beş çaylarını ortadoğu’yu ihtiyaç halinde seviyorlar, gökdelenleri her haliyle eve geç gelmeyi borsaya bağlıyorlar, geriye kalanları astrolojiye ...

bir gün girerseniz odama cansız uzanmış bulursanız beni bakın başucuma bakın dört duvara yalnızlık orda sizinle nefes nefese sizinle burun buruna uzanmış yanıbaşımda yatağa geçmiş masama saymayın güldüklerimi saymayın sevdiklerimi bilin doymadım ben ne aşka ne dostluğa vurun yalnızlığa

âsım'ın nesli diyordum ya nesilmiş gerçek: işte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek. şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar o, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar, yaralanmış tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, bir hilâl uğruna, yâ rab, ne güneşler batıyor! ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhîd'i... bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın? "gömelim gel seni târîhe" desem, sığmazsın.

ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? pervane olan kendini gizler mi hiç alevden? sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu. gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse; ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse; her şey silinip kayboluyorken nazarımdan, yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse... ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla, ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla! hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım; gözlerle günah işlemenin zevkini tattım. gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; sen öldürüyorken de vururken de güzelsin! bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden, bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden... hasret sana ey yirmi yılın taze baharı, vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı. dinmez! gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu! dinmez! ebedi özleyişin bestesidir bu! hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı, görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı. dünyayı boğup mahşere döndürse denizler, tek bendeki volkanları söndürse denizler! hala yaşıyor gizlenerek ruhuma kaabil imkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil sırretmeye elden seni bir perde olurdum. toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum. mehtaplı yüzün tanrıyı kıskandırıyordur. en hisli şiirden de örülmez bu güzellik. yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur; kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik...

" yoo hayır, omzunu açma. omzun ideoloji taşır. "

sen de fark ettin mi? az dediğin, küçücük bir kelime. sadece a ve z. sadece iki harf. ama aralarında koca bir alfabe var. o alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. biri başlangıç, diğeri son. ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. yan yana gelip de birlikte okunmak için. aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. senin ve benim gibi...

"ikimiz birden sevinebiliriz, göğe bakalım"

huzur ellerinin güzelliğidir

halbuki geyikli gece ormanda

herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda beni bırak göğe bakalım

sen bana bakma ben senin baktığın yönde olurum

bir bira içmek istiyordu kaç gündür, masaya biranın dökülüşünü koydu.

ben seni soğuk ve yağmurlu bir günde seni düsünürken gülüşündeki sıcaklığın içime dolup da beni sardığı bir anda sevdim ... her kalp atışımda vücudumun dört bir köşesine yayıldığını beni sardığını her nefes alışımda ciğerlerime işlediğini bilerek sevdim ... sen ne kadar uzak olsan da, aramızdaki kilometreler nasıl çoksa bende seni o kadar yoğun ve o denli çok sevdim (bkz:atilla ilhan ben seni neden mi sevdim?)

sen aklima gelince her şey gülümserdi, agaclar sarki soyler, ruzgar tatli eserdi. #sabahattinali

kimi geceler penceremden uzayı seyrederim. uzayın adını ben koymadım. uzayın adını yıldızlar, gezegenler kendi aralarında kararlaştırmışlar. rahatlatır beni o. bütün yağmurlar, uzayın derinliklerinden gelip yağar diye düşünürüm. yağmurlar başka galaksilerden gelip yağar. romantizme uyum sağlamak için de değil. öyle. işin gerçeği budur. yağmurlar, bu dünyaya ait sanma. bembeyaz bir yalnızlığın olmalı senin de. lekesiz bir yalnızlık. lekelenmeye müsait bir yalnızlık. tedirginliğini buna bağlıyorum seni seyrederken. pişmansın. pişmansın kapıp koyveremediğin için sanki. elinde olsa, avaz avaz bağıracaksın sokaklarda. ‘neyim ben? ! ’ diye haykıracaksın. olmuyor tabii. olmuyor. sıyrılır gibi lüzumsuz bir yerden, sıyrılıp kendi affına sığınıyorsun. beni anlayacağın günler gelecek. beni de göreceksin. benimle tamamlanacak bir şeye benziyorsun çünkü. korkma lütfen, bir nedeni yok. yalnızca öptüm.

ağlasam sesimi duyar mısınız, mısralarımda; dokunabilir misiniz, gözyaşlarıma, ellerinizle?

sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim belki de şair olurum ve seni de aldırırım yanıma bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün. -haydi iç de çay koyayım. (ah muhsin ünlü)

gerilir zorlu bir yay oku fırlatmak için; gece gökte doğar ay yükselip batmak için. -atsız

tohum saç, bitmezse toprak utansın! hedefe varmayan mızrak utansın! hey gidi küheylan, koşmana bak sen! çatlarsan, doğuran kısrak utansın!

belki de osmanlı tarihini değiştiren dörtlüktür. sanma şâhım herkesi sen sâdıkâne yâr olur herkesi sen dost mu sandın belki ol ağyâr olur sâdıkâne belki ol bu âlemde dildâr olur yâr olur ağyâr olur dildâr olur serdâr olur ha ben önce sagodan duydum ama tabi sonra bir yerde karşılaşıp anlamını da öğrenince unutulmuyor tabi.anlamı da şu oluyor efendim. şahım sen herkesi kendine sadık dost sanma sen herkesi dost sanma belki o düşmanın olur belki o kişi alemlerde sözü geçen olur dost olur düşman olur sözü geçen olur hükümdar olur.

cihan efsanedür aldanma bâkî gâm u şâdî hayal-i h'âba benzer

öyle uzaktan seviyorum seni elini tutmadan yüreğine dokunmadan gözlerine dalıp dalıp gitmeden şu üç günlük sevdalara inat serserice değil adam gibi seviyorum

ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar şu aranıp duran korkak ellerimi tut bu evleri atla bu evleri de bunları da göğe bakalım

insanlar mutluluğu mu arar güzelde mutlulukta ille de güzeli mi arar oysa bu olanlar ne, insanların içinde; ki orada bulurlar,ki orada boğarlar

peynir ekmek degil ama acı su bedava; kelle fiyatına hürriyet, esirlik bedava; bedava yaşıyoruz, bedava.

incecikten bir kar yağar, tozar milena milena diye, deli gönül abdal olmuş gezer milena milena diye.

gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; sen öldürüyorken de vururken de güzelsin atsiz

halk aşksızsa sokaklar banka dükkânlarıyla doludur ellerimi kâlb olmayan sularla ıslamaya alışır o kızlar (bkz: cahit zarifoglu ben dirimle dogrulurken)

açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın en görkemli saatinde yıldız alacasının gizli bir yılan gibi yuvalanmış içimde keder

gittiğim eğer bensem, söyle bana, kimden gittim? sende yoktum zaten ben ben yine, bende bittim..

sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.

seni aldım bu sunturlu yere getirdim  sayısız penceren vardı bir bir kapattım  bana dönesin diye bir bir kapattım  şimdi otobüs gelir biner gideriz  dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç  bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin

sevgi ise, sevişeceğiz seninle.. kavga ise, dövüşeceğiz seninle.. ölümü de paylaştığımız yaşamda ortaklaşa bölüşeceğiz seninle

gözler ki birer parçasıdır sende ilahın gözler ki senin en katı zulmün ve silahın vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin sen vururken de öldürürken de güzelsin -atsız

böyle bir kız değildin sen eskiden sana ne yaptılar sana ne yaptılar kirpiklerin ıslanıyor durup dururken

hayat kısa, kuşlar uçuyor. cemal süreya

korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. o benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; o benimdir, o benim milletimindir ancak.

sayın tanrıya kalırsa seninle yatmak günah, daha neler boşunaymış gibi bunca uzaması saçlarının ben böyle canlı saç görmedim ömrümde her telinin içinde ayrı bir kalp çarpıyor bütün kara parçaları için afrika dahil

uykun kaçar geceleri bir türlü sabah olmayı bilmez dikilir gözlerin tavanda bir noktaya deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında ne çarşaf halden anlar, ne yastık girmez pencerelerden beklediğin aydınlık kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.

bir daha görsem seni diyorum bir daha görsem bir gün olsun bir dakika olsun unut demek kolay, gel bana sor bir de hatırladıkça gözyaşlarımı tutamıyorum dilimin ucunda sen; başımın içinde sen kader misin, ecel misin nesin sen unutamıyorum işte unutamıyorum ümit yaşar oğuzcan/unutamıyorum

seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey... fakat artık ümit yetmiyor bana, ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum. (bkz: nazım hikmet)

kalbin benim olsun diyorum,çünkü mukadder... cismin sana yetmez mi? çabuk kalbini sök,ver! yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer! mutlak seveceksin beni,bundan kaçamazsın... (bkz: hüseyin nihal atsız)

gel anne ol çünkü anne bir çocuktan bir kudüs yapar. (nuri pakdil)