eleştiri

fazlasının gizli hayranlık olduğunu düşündüğüm şey. (bkz: fazla eleştiri gizli hayranlıktır)

''haksız eleştiri çoğunlukla biçim değiştirmiş övgüdür.'' (bkz: dale carnegie)

birileri şu kavramın günümüz iktidarına "paralelcilik" demek olmadığını anlatmalı. eğer bunu başarabilirsek ardından da muhalefeti anlatmaya çalışırız. yeni hedef 2223. anca anlarlar.

eleştiri; bir kişiyi bir konuda doğru ve yanlışlarını göstererek yapılır. düşünceleri hem öz hem yapı yönünde açıklayar, başarılı ve başarısız ya da değerli ve değersiz yönlerini gösterir. bunları örneklerle somutlar. sözlük yazarlarımız eleştirmeden önce eleştiri yapmayı öğrenmelidirler.

alevi'nin az önce yan hesap açmak başlığında yaptığı şey aslında. ama sanırım çoğu farklı yerlere çekti. yan hesaplarla sağa sola saldıranlara ve kendi kankalarının nick6'na yazanlara göndermeydi. ya da ben öyle anladım.

olumsuz bir şey değildir. bir konu hakkında iyi ya da kötü görüş bildirmek, değerlendirme yapmaktır.

kusura bakmayın ama burasını aile şirketi gibi yönetmek istiyorsanız söyleyin gidelim. eğer kurumsal bir şirket gibi yönetmek istiyorsanız ona göre davranın da herkes mutlu olsun. tehditkar cümlelerin sonunun boş çıkacağını adım gibi biliyorum. edit: şirket benzetmedir. burası şirket değil diye çöp yorum atmayınız.

eleştiri ve hakaret aynı şey değildir

eleştiri güzel bir şeydir. bunda gocunacak veya kızacak bir şey yok lakin yapanın samimiyeti çok önemlidir. eğer ki siz bir taraftan birini eleştirip diğer taraftan aynı bokun lacivertini yiyorsanız, kusura bakmayın sikime takmam. o yüzden beni eleştirirken lütfen kim olduğunuza dikkat edin.

ya bu eleştiri müthiş açık kafalı toplumumuzda sürekli olumsuz bi şeymiş gibi algılanıyor ama eleştirinin olumlusu da olur böyle

üslup konusunda bir çok kez eleştrildim en sonuncusu bu gün burada oldu :/ başta bi sinirleniyor insan doğal olarak ne diyon amk dercesine ama sonra düşündüm haklılar yani küfür etmem saçma sapan davranmam falan uyarıldığım kişilere karşı düzeliyorum :) yani o söylemese bu söylemese kendi kendim fark edene kadar geç olabilir belkide. beni istediğiniz gibi eleştirebilirsiniz her şeye açığım hayır kalbimde kırılmaz çünkü açıklarımı görüyorum eleştriye kalpte kırılmaz yani amk :)) umrumda olmuyor zaten çoğu bi süre sonra dank ediyorum ama velhasıl kelam düzelicek şeyler varsa düzelir (bkz: düşe kalka büyüyoruz işte )

Her zaman yapıcı olması taraftarıyım. Ki bugüne kadar da elimden geldiğince yapıcı eleştiri yaptım. Tabi bu karşıdaki kişinin algılamasıyla da alakalı. Adam mesela http butonu yerine linki normal entry olarak girmiş, "http butonunu kullansan daha iyi olur :)" diye yorum atıyorsun, kimisi o gülücüğü tatlı bir tebessüm olarak algılıyor ve teşekkür ediyor, kimisi de o gülüşe piç gülüşü yaftalaması yapıp sert bir dille tersliyor. Zamanında sözlük için de çok eleştiri yaptım, hala aynı şeyleri düşünüyorum, gerekirse yine söylerim. Lakin şöyle de bir gerçek var; bu sözlükte bu zamana kadar onlarca yazar eleştiri yaptı, bir şeyleri eleştirdiler. Bazıları yazarları eleştirdi, bazıları yönetimi. Bazıları cinnah kadar gaddar eleştirdi, bazıları inanılmaz tatlı dilli. Sonuç ne oldu? Hemen hemen hepsine aynı muamele yapılmadı mı? Yönetim ya da yazarlar, daha doğrusu; sen, ben, o, biz, siz, onlar. eleştiri aldığımızda nasıl tepkiler veriyoruz? Eleştirileri göğsümüzde yumuşatıp, karşı tarafla aklıselim bir vaziyette istişare yapabiliyor muyuz? Ya da nasıl bir dille eleştiri yapıyoruz, yapıcı mı, kırıcı mı? Eleştirimizin karşı tarafa neler hissettireceğini hesaba katıyor muyuz? Bence herkes eleştiri yapma üslubunu ve eleştiri aldığında verdiği tepkilerini tekrar tekrar gözden geçirmeli. Bakın mesela bu da (ben de dahil olmak üzere) herkese yapılmış bir eleştiri...

en sevdiğim kısmı; kişinin kendini eleştirmesi :)

ilkokulda hayat bilgisi kitabını ilk gördüğümde verdiğim tepkiyi daha dünmüş gibi hatırlıyorum. çünkü o zaman ki bana göre ince bir kitabın bize hayatı öğretmesi kadar enteresan bir şey olamazdı.. parmak kaldırıp söz almış ve öğretmene şu soruyu sormuştum; "öğretmenim, şimdi bu kitap bize gerçekten hayatı mı öğretecek?" bu eğitim sistemimize yaptığım ilk eleştirimdi. gereğinden fazla duygusal ve karşılıksız.. çünkü öğretmenim dahil, herkes bana anırarak gülmüştü. gülme krizi yatışımca sorumun cevabı da haliyle geçiştirildi, cevaptan mahrum bırakılmıştım. belki de o an öğrendim; her sorunun -doğru bile olsa- sormak için yeri ve zamanının olduğunu. demlenmiş fikirlerin itinayla imal ettiği soruların, normal sorulara oranla daha kale alınır olduğunu. ve her sorulan sorunun cevabına kavuşulamayacağını.. çok net hatırlıyorum, o dersten sınıfın çok büyük bir çoğunluğu "pek iyi" almıştı. bu çoğunluğun yüzdelik rakamı; kenan evren'i cumhurbaşkanı yapan seçim yüzdesi kadar yüksek bir rakamdı. (yıllar sonra..) geçen gün arkadaşlarla parka indik. çekirdek-kola falan yapıyoruz her zamanki gibi. ilkokuldan bazı arkadaşlar da parktaymış. birkaç saat sohbet ettik, eskileri yâd ettik vs. anlatıyorlar; biri okuduğu bölüme saydırıyor, diğeri ikinci defa mezuna kalmış, yanındaki sevgilisinden ayrıldığı için sigaraya başlamış, yetmemiş sigaraya zam gelmiş. onun yanındaki kız da babasıyla kavga etmiş, uzun zamandır da depresyon ilaçları falan kullanıyormuş. diğerinin durumu daha vahim; dursun özbek istifa etmiyormuş... içimden dedim; bre gafiller, o gün ben o malum ve masum soruyu sorduğumda ne diye mamadınızla güldünüz bana? oysa hepiniz de dek iyi almıştınız, hayatı öğrenmiştiniz? (bkz: dedim dedim inanmadınız bak ne oldu şimdi) benim ah'ım tutar o'lum.. yok sana dursun'un istifası. yok sana zam gelmeyen sigara fiyatı.. şimdi "son güler, iyi güler.." diyeceğim de yalan söylemiş olurum. zira bu hayat beni de amuda kaldırdı.. galiba ben de zamanında birilerinden ah almışım anlaşılan. pofuduk oyuncak sanıp, seveyim derken boğduğum civcivin ah'ı olabilir. affet be sarışınım, ben o zamanlar 2 yaşındaydım. hayat bilgisi dersine bile girmemiştim, nereden bileyim seni sıkınca boğulacağını :/ not: (#2240563)

işin aslı, yapıcı amaçlı olan her türlüsüne açığım, açık olmaya çalışırım. fakat şimdi bahsedeceğim konuyu son aşamada ne demek istediğime bağlayacağım. bi sene öncesine kadar açık biriydim. hatta bi evrede inançsız bile diyebiliriz, neyse konumuz bu değil. lisedeyken saçlarımın renkli olduğu, piercinglerimin bulunduğu, eteğimin de diğerlerine göre kısa olduğu evrede bir hemcinsim beni; erkekleri yoldan çıkarmakla, nefislerini zorlamakla hatta kızların da adını bu yüzden kötüye çıkarmakla suçlar dururdu. kendince tesettürlü olan bu arkadaşa senin dininde örtü insandan kırılmaktan daha mı değerli dediğimde saçmalardı diyebilirim. geçenlerde kapandığımı(genel tabir bu olduğu için söylüyorum yoksa bu da hoş bulduğum bi tabir değil) öğrenmiş ve fotoğraflarıma bakmış. bu kez de böyle kapalılık mı olur bunun gibiler yüzünden adımız kötüye çıkıyor erkekleri cezbediyor gibi cümleler kurmuş. kızlar, kadınlarım, kardeşlerim, hepinizden özür dilerim sanırım her hareketim adınızı kötüye çıkarmak adına oluyor! velhasıl, eleştirin bu problem değil. ama sırf eleştirmek için değil. sırf konuşmuş olmak adına değil yani. yapıcı olun. eleştirilerinizin arkası dolu olsun, çözüm odaklı olun. ben özellikle dış görünüş meselelerinde daha hassas olmanızı tavsiye ediyorum. çünkü inanç şöyle dursun insan olmak oldukça önemli. birini kırmak da hiçbir inançta kılık kıyafetten daha önemsiz değil zaten.

bakın arkadaşlar kimse eleştiri kabul etmek zorunda değil. edilmeli o ayrı ama zorunda değil. öte yandan birinin görünüşünü eleştireceğinizde vay amk çok çirkinleşmiş falan dediğinizde bu eleştiri olmuyor bunda da hemfikir olalım artık. hakaret ve eleştirinin aynı şey olmadığının farkına varalım.

t:bir insanı, bir konuyu, bir yapıtı, doğru ve yanlış yönlerini bulup göstermek ereğiyle inceleme işi.. aga yalnız bazı insanlar eleştiriyle hakaret olayını ciddi manada karıştırıyorlar karşısındaki kişiye hakaret ederek eleştiri yapmış olduğunu zannediyor ama gel görki farkında olmadan büyük bir yanlışın kucağına oturmuş oluyor.. dikkat etmek lazım öyle göz dönünce her kucağa oturmamak lazım..

önemli olan kendini haklı çıkartmak değil yol göstermektir.

"eleştiri olumlu karşı öneriyle, bilgiyle yapılır. kötülemeye dayanan laf kalabalığı eleştiri değil huzura saldırıdır."

insanları eleştiriyormuşum ben de dedim siz de beni eleştirin nolucak, dönüp arkadaşım şey dedi sen sürekli ben mükemmelim diyorsun. ne var bunda bu da bi eleştiri, mükemmel olmak çok zor. aslında şöyle beni eleştiren kişiye bakıyorum beni eleştirdiği konuyu kendisi yapmıyorsa tamam ama kendisi bunu söyleyecek konumda ve hareketlerde değilse ne diyorsun sen ya tavrım yüzünden. üzgünüm mimik ve konuşma tarzımdan dolayı gıcık gözükmek istediğimde bunu muazzam şekilde yapıyorum ckkdkd

--- spoiler --- Yapıcı eleştirinin kaynakları farklıdır; karşıdaki kişiye yardım etmeyi ve işini kolaylaştırmayı amaçlar. Bazen, işleri tartışılmakta olan kişiyle güçlü bir özdeşleşmeden kaynaklanır böyle bir eleştiri; annece ve babaca duygular da işe karışabilir; çoğu zaman kişinin kendi yaratıcılığına duyduğu güven, haseti önleyen başlıca etkendir. --- spoiler --- (bkz: Haset ve Şükran) Melanie Klein

Sanat, edebiyat gibi konulardaki herhangi bir düşünce eserini/düşünceyi; soyut ya da somut fark etmeksizin ya da bunlardan bağımsız kamuya mal olmuş, kamuyu ilgilendiren bir konuyu nitelik yahut nicelik yönünden doğru ve yanlışlarıyla ele almaya eleştiri denir. Bir insana yaşadığı hayattan ya da seçimlerinden ötürü yapılana da -eğer konu sizinle ilgili değilse- yargılamak denir. (bkz: yargıç)

Eleştirenin niyetine göre kendinizi veya onu daha iyi tanırsınız.