bir
necip mahfuz şarkısı. hak ettiği ilgi alakayı görmediğini düşünüyorum.
dert
---
spoiler ---
verse 1:
ayakların yokuşların piyadesi, hangi eldesin?
açılmakta kahrın perdesi.
şu tertemiz ellerinden pislik akar efendi
bağır çağır küfür kıyamet Cuma'nın ertesi
tasman öyle uzun değil, belli menzilin
geriye kaçan askerisin en kararlı mevzinin
bu ev sizin, krallığını kurup hüküm sür
ellerine kelepçe vur yapamayıp sevgisiz
camların kaderi kırılmak,
biz kırıldıkça kırılmıştık.
çekememişlerdi kolundan...
besmeleyle başlamıştın sonundan
Sorumlusun konumdan.
Beklenmedik günde çekileceğim yolundan.
noktalar hüzün taşır bilirdin elbet
en basit mevzuları dahi kenarda seyret
neye meylettiysen yok hakkın orda kal
yokluğunda belki bilinecektir kıymet
nakarat:
yine baştan dert
devir atlar hep
benim içim haşlar seni
bi de dünyaya göğsünle meylet
verse 1:
ayakların susuşların fedaisi, ne haldesin? (hah)
bozamadın mı ezberi?
tel üstünde cambazın bozulmakta dengesi
cesaretin olsa çıkaracaktın dünyandan herkesi
verdiğin kararlı sözler hiç tutulmadı
için dışına vurdu derken kendin kurdun kumpası
eskiden susardın şimdi küfür dolu kursağın
bin susuştan evla tabi kendini unutması
saçların kaderi dökülmek, biz şarap gibi dökülmüştük
bağın koptu kökünle
özünde kuytu köşe memleketli çocuksun
sanmamak zorundasın dünya dönmekte sözünle
şimdi hangi mutluluklar sana bahşedilsin?
içindeki yangın için sular var edilsin.
sen kimsin ki küçük çocuk,
sana gümüş tepsiyle hayatlar vaad edilsin?
---
spoiler ---