bulut

çok özel isim benim için.

(bkz: louis aragon) şiirdir. çok severim. yeri bende ayrıdır. bulut beyaz bir at durur ayakta ve o küçük oteldir şafakta o her zaman ilk-gelen-ilk-hizmet edilenin uyandığı uykusundan saraysal konforun içinde bütün ömrünü aynı dünyada mı geçireceksin yarı ölü yarı uyurken yetmedi mi sana bu kadar çok sıradan yer insanlar hakikaten sana gülmeden bakar onların gözleri cam geçersin yanlarından zamanlarını israf edersin ölürsün ve uzaklaşırsın yüze kadar sayarsın sayarken hile yaparsın öldürürsün bir on saniye daha ekstradan elini kaldırırsın aniden gönüllü ölmek için korkma sen bir gün tam bir gün kalacak ve sonra bir gün sonra daha geçince aradan o olacak artık bakmaya gerek kalmayacak insanlara ne de onların iyi tanrısının temin ettiği hayvan yoldaşlarına ve de onların arasıra seviştiklerine artık kendi kendine yüksek sesle konuşmaya gerek kalmayacak geceleyin boğmak için matemini ısıtma bireylerinin artık gerek kalmayacak kendi göz kapaklarımı kaldırmaya ne de kanımı fırlatmaya etrafa bir nevi disk gibi ne de nefes almaya isteksizliğime rağmen gene de buna rağmen ölmek istemiyorum ben kalp çanım şarkısını söylüyor yavaş tonlarda eski zamanlardan kalan ümidini o müziğin benim o kadar iyi bildiğim olmasa sözcükler olmasaydı tam ne söylemekte oldukları o sözcüklerin “geri zekâlı”

su buharından oluşan büyüklüğü,görünüşü değişiklik gösteren kütlelerdir. ama yanlızca böyle açıklanmamalı.. edebiyatımızda yeri büyüktür bulutun. bazen hüzündür bazen sevgili..

bulut diye isim mi olur demeyin, oluyor işte napcan.

eskiden severdim bu ismi ama hayatımıza giren insanlar çıktıklarında mutlaka olumsuz izler bırakıyorlar. bu da öyle. sevdiğim bir dostumdu ama artık yokmuş, öyle dedi.

havada bulut, sen bunu unut.

(bkz: evet kardeşlerim bunu da yaptılar) bomboş başlık olmuş.

Şu Edit: ben çektim.

ne güzel isim

"bulut geçti. gözyaşlarım kaldı çimende."

adaşımın şiiridir, pek severim; (#885978) "bütün ömrünü aynı dünyada mı geçireceksin, yarı ölü, yarı uyurken?"

muazzam ressamlar.