Pit10 (Server Uraz) ve Da Poet'in şaheseri. Eserin nakaratını ise Edis Görgülü seslendiriyor, gayet güzel seslendirmiş. Yıllar önce Edis Görgülü kim diyerek dinliyorduk bu şarkıyı, nereden nereye, vay be.
link
Sözler:
(verse 1: da poet)
ben cehenneme bırakılan ölü rüyaların sahibi
düşmanlıkla beslenen gezegene aitim
faili, kendi katlimin....
dilinize yapışan tüm lakırtılar zahiri
elinden kayıp giden yılları düşün
düştüğü yerde çocukluğun, düştüğü yerde hüzün
şimdi zamanın durduğu yerde gözüm
bir damla kahkaha biraz gözyaşı hayatın özü
belki çoktan durdu zaman belki ortasındayım
belki bitti artık hayat belki en başındayım
bilmem neyin kavgasında bu telaşın ortasında
şakağımdaki tabancanın namlusundayım
dün bildiğimi bugün çoktan unuttum, somurttum
kendimden vazgeçip de sonsuzluğa tutundum
koştukça yoruldum çünkü toplumda sorunlu
zihnimdeki tümcelerim özgürlüğe tutuklu…
(nakarat)
birden silinir gördüğün
birden kararır gökyüzü
birden kendime geldiğimde
bilmem, ne kadar özgürüm?
birden silinir gördüğün
birden kararır gökyüzü
bir ben kalırım kendimle
bilmem, ne kadar özgürüm?
(verse 2: pit10)
çabam varoluş, bu dünya fanusum
artık yollar eskisinden bile daha uzun
gördüğüm her kâbusumda umutlarımın taarruzu
düşmek emeklerken, çabanın makbuzu
durma, yak mumu! kaybım var kan bulun
hedeflerim çığ olmak isteyen bir kartopu
doğmak yeniden, her ölümde kahrolup
beynimin şirketinde sorunlarım kadrolu…
tek başıma değilim ama yalnızım
izliyorum zamanın kayıplarla raksını
gördüm ansızın;
sen burada kendini ne kadar yüksek pazarlıyorsan o kadar pahalısın!
düşündüğümden beri bozuldu ezberim
bilmediğimi gördüğünde çekinmeden ez beni
varsa bildiklerim, indir tüm setleri
bana kulak ver ki, sana ses vereyim!
(nakarat)
birden silinir gördüğün
birden kararır gökyüzü
birden kendime geldiğimde
bilmem, ne kadar özgürüm?
birden silinir gördüğün
birden kararır gökyüzü
bir ben kalırım kendimle
bilmem, ne kadar özgürüm?
(verse 3: da poet)
ölü umutlar doğuran annelerin gözlerinde telaş
dünya diken gibi batar doğmaksa ilk savaş
bazen gök kubbeye hapsolmak zor
gerçeklerle çelişip de kendi kendinle dalaş
bilmem, bitince son ümit de, sönünce son ateş de
nereye gider insan? batınca son güneş de
bitince son nefes de, elde kalan hiç
bir tutam gülümsemenin dahi kıymetini bil
(verse 4: pit10)
dere yoksa paçaları sıvamaya gerek kalmaz
paçaları sıvayana kadar dere kalmaz
pişmanlık: aynı hataları gene yapmak
beni yıkan düşmek değil, yere çarpmak
her diyalogda canlı kinayeler vardı
kaybeden bugün, yarın bir daha dener şansı
farklı kalemlerle aynı hikayeler yazılırken;
aynı kalemle farklı hikayeler yazdım…
(nakarat)
birden silinir gördüğün
birden kararır gökyüzü
birden kendime geldiğimde
bilmem, ne kadar özgürüm?
birden silinir gördüğün
birden kararır gökyüzü
bir ben kalırım kendimle
bilmem, ne kadar özgürüm?