barış

savaşmadan elde edilmez.

küslük sonlandırılsa da, bir defa kırılmış olmak gibi hiç geçmeyecek bir şeyin geçmiş gibi yapılması durumu (izdiham dergisi lügatlere güncelleme köşesi)

sanırım işteş bir kelime. tek taraflı olmuyor.

büyüyünce duvarlara gözlerini çizeceksin yazacaksın kardeşini adı barış belki umut (benim bir oğlum olursa adını barış koyacağım. belki içimizdeki bu ateşe bir su serperde memlekete barış getirecek bir aslan parçası olur. benim bir oğlum olursa adını umut koyacağım. belki içimizdeki bu ateşe bir su serpemez, memleketimize barış getiremez ama ona baktığımda hala umudun olduğunu hatırlarım. )

çok sevdiğim yannis ritsos şiiridir. rutkay aziz'in sesinden dinlemeye doyum olmaz. üstadın sesinden... --- spoiler --- çocuğun gördüğü düştür barış ananın gördüğü düştür barış. ağaçlar altında söylenen sevda sözleridir barış. akşam alacasında, gözlerinde ferah bir gülümseyişle döner ya baba elinde yemiş dolu bir sepet; ve serinlesin diye su, pencere önüne konmuş toprak bir testi gibi ter damlalarıyla alnında.. barış budur işte. evrenin yüzündeki yara izleri kapandığı zaman ağaçlar dikildiğinde top mermilerinin açtığı çukurlara yangının eritip tükettiği yüreklerde ilk tomurcukları belirdiği zaman umudun, ölüler rahatça uyuyabildiğinde, kaygı duymaksızın artık, boşa akmadığını bilerek kanlarının barış budur işte. barış sıcak yemeklerden tüten kokudur akşamda yüreği korkuyla ürpertmediğinde sokaktaki fren sesi ve çalınan kapı arkadaşlar demek olduğunda sadece. barış açılan bir pencereden, ne zaman olursa olsun gökyüzünün dolmasıdır içeriye; gökyüzünün, tek bir yürek olan çanlarıyla bayram günlerini çalan gözlerimizde. Barış budur işte. bir tas sıcak süttür barış ve uyanan bir çocuğun gözlerinin önde tutulan kitaptır. başaklar uzanıp ışık! Işık! Diye fısıldarken birbirine! ışık taşarken ufkun yalağından. barış budur işte. kitaplık yapıldığı zaman cezaevleri geceleyin kapı kapı kapı dolaştığı zaman bir türkü ve dolunay, taptaze yüzünü gösterdiği zaman bir bulutun arkasından cumartesi akşamı berberden pırıl pırıl çıkan bir işçi gibi; barış budur işte geçen her gün yitirilmiş bir gün değil de bir kök olduğu zaman gecede sevincin yapraklarını canlandırmaya. geçen her gün kazanılmış bir gün olduğu zaman dürüst bir insanın deliksiz uykusunun ardı sıra. ve sonunda yeniden duyumsadığımızda zamanın tüm köşe bucağındaki acıları kovmak için ışıktan çizmelerini çektiği güneşin. barış budur işte. barış ışın demetleridir yaz tarlalarında, iyilik derecesi’dir o, dizelerinde şafağın. herkesin kardeşim demesidir birbirine, yarın yeni bir dünya kuracağız demesidir; ve kurmamızdır bu dünyayı türkülerde. barış budur işte ölüm çok az yer tuttuğu gün yüreklerde, mutluluğu gösterdiğinde güven dolu parmağı yolların, şair ve proleter eşitlikle çekebildiği gün içlerine büyük karanfilini alacakaranlığın… barış budur işte. barış sımsıkı kenetlenmiş elleridir insanların sıcacık bir ekmektir o, masası üstünde dünyanın barış, bir annenin gülümseyişinden başka bir şey değildir. ve toprakta derin izler açan sabahların tek bir sözcüktür yazdıkları: Barış. ve bir tren ilerler geleceğe doğru kayarak benim dizelerimin rayları üzerinden buğdayla ve güllerle yüklü bir tren. bu tren, barıştır işte. kardeşler, barış içinde ancak derin derin soluk alır evren. tüm evren, taşıyarak tüm düşlerini. kardeşler, uzatın ellerinizi. barış budur işte. --- spoiler ---

harikulade bir yannis ritsos şiiridir. rutkay aziz'in leziz seslendirmesi... dalgınlığımdan olacak ki burada; (#1901775) bu şiirin sevmediğim çevirisini aktarmışım. oysa ki ben ioanna kuçuradi - özdemir ince tarafından yapılan çeviriyi severim; --- spoiler --- çocuğun gördüğü düştür barış. ananın (annenin) gördüğü düştür barış. ağaçlar altında sevdalıların sevda sözleridir barış. gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir gülümseme elinde yemiş dolu bir zembil ve alnında ter tomurcukları -pencerede suyu soğutan testideki damlalar gibi- akşamüstü eve dönen babadır barış. dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken ağaçlar diktiğimizde havan mermilerinin kazdığı çukurlara yangının kavurduğu yüreklerde, ilk tomurcuklarını açarken umut ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek yana dönüp içerlemeksizin uyuyabildiklerindedir barış. barış yemek kokusudur tüten akşamleyin. arabanın yolda durmasının korkutmadığı kapı çalınmasının dost demek olduğu ve pencereyi saat başı açmanın renklerinin uzaktaki çanlarıyla gözlerimizin bayram etmesini sağlayan gökyüzü demek olduğu zamandır barış. barış bir bardak sıcak süt ve bir kitaptır uyanan çocuk önünde. başaklar birbirlerine eğilip "işte, ışık, ışık, ışık!" dedikleri ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı zamandır barış. hapishaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği zaman geceleyin cumartesi akşamlan mahalle berberinden çıkan yeni tıraş olmuş bir işçi gibi baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış. geçmiş gün yitirilmiş bir gün olmadığı sevinç yapraklarını akşamın içine salan bir kök ve kazanılmış bir gün, hak edilen bir uyku olduğu zaman acıyı kovmak için zamanın dört bir bucağından güneşin hemen ayakkabılarını bağladığını duyduğun zamandır barış. barış ışınlar demetidir yaz ovalarında. iyilik alfabesidir tanın dizlerinde. "kardeşim" dediğin - "Yarın kuracağız" dediğin zaman "kuracağız" dediğimizi kurunca türkü çağırdığımız zamandır barış. ölüm yüreklerde az yer kapladığı ve güvenli parmaklarla mutluluğu gösterdiği zaman bacalar ikindi vaktinin büyük karanfilini ozan ve proleter aynı şekilde kokladığı zamandır barış. insanların sıkışan elleridir barış. dünyanın masasındaki ekmektir. gülümsemesidir annenin. budur yalnızca. başka bir şey değildir barış. ve toprakta derin karıklar açan sabahlar tek bir sözcük yazarlar: barış. başka bir şey değil. barış. dizelerimin rayları üzerinde buğday ve güller yüklenmiş geleceğe doğru yol alan (...) bir trendir barış. kardeşlerim, barış içinde derin derin soluk alıyor tüm dünya bütün düşleriyle. verin elinizi kardeşlerim, işte budur barış. --- spoiler ---