balzamin

Bizim şiirimizdi. İlk kitapçıya gidişimizde şiir bölümünde durup bir kitap seç demiştim uzun süre bakıp sonra Cemal Süreya Üvercinkaya'yı seçtin. Gözlerini kapat bir sayfada dur dedim bu sayfa geldi. Şiiri yüksek sesle okuyuşunu yıllar geçse de unutmam zor. Birkaç hafta sonra sana kitabı o sayfayı yırtıp hediye etmiştim. Birbirimizi tamamlarız cok uzaklara gitsek de diye. Çünkü o sayfa olmadan o kitap eksik kalacaktı. Ben olmadan sen eksik kaldın mı yaptıklarından sonra bunu söylemek zor. Zaten o sayfayı da birine verdim artık bende durmasi saçma olurdu. Bazen aklıma geliveriyor bu şiir, okuyuşun aklıma geliyor, sesin, tarifi imkansız duygular anılar doluveriyor içime. Ayrılmadan önce söz vermiştin kimseye şarkı söylemem senden başka diye tuttun mu acaba? Pek tuttuğunu da sanmıyorum. Olsundu canın sağolsun. Sen bunu okumayacaksın muhtemelen belki okusan da hatırlamayacaksın ben neden gecenin bu saatinde yazıyorum onu da bilmiyorum. Ama sadece sana kızgın olmadığımı bil. Biz zaten olamazdık sadece sen bunu çok acımasız bir şekilde gösterdin bana o kadar. Sen el kadar bir kadınsındır Sabahlara kadar beyaz ve kirpikli Bazı ağaçlara kapı komşu Bazı çiçeklerin andırdığı İş bu kadarla bitse iyi Bir insan edinmişsindir kendine Bir şarkı edinmişsindir, bir umut Güzelsindir de oldukça, çocuksundur da Saçlarınla beraber penceredeyken Besbelli arandığından haberli Gemiler eskirken, deniz eskirken limanda Sevgili

ve gecenin favorisi olan ados parçası. bu adam ne yaparsa yapsın hep güzel oluyor. ben boşlukları doldurmaya divaneyken bütün dünya voltasında kim dedi insan yerine koymasınlar bir veda sayıyorum bunu, beni sormasınlar kim isterse o hoşça kalsın beni yormasınlar