asosyal itiraf

gelin şimdi

kime temas etsem gidiyor aq kendimi biyolojik silah gibi hissediyorum

yolda here comes the rain again dinleyip yürürken istemsiz yürüyüşüm değişiyor babuşlar.

komando olmayı çok istiyorum be. kim? komando kim? komando olamazsın? yah olamazsın? yah komandolar? allah komandolar? allah allah türk komandosunu korusun amin

bugün hiç itiraf yok.

sözlük, ben çok sevdim sözlük. ilk defa hayatımda bir şeylerin güzel olduğunu gördüm sözlük. ulan ilk defa karanlık günlerime aydınlık soğuk dunyama sıcaklık gelmişti. onu kimse benim onu sevdiğim kadar sevmeyecek sözlük adım gibi eminim. ve ben de gidiyorum artık. daha yeni gelmiştim buraya ama sanırım acı bitmeyecek. her şey için teşekkürler.

elektrikler kesilince merdivenleri çıkarken 6 yaşında ki çocuktan farksız olmuyorum. orası gerçek.

adalet konusunda epey bi hassasımdır aslında. yani adaletsizliğe gelemiyorum. kötü oluyorum. ama öte yandan ben de samimi değilim galiba. çünkü mesela bi örnek vereyim. bi entry okumaya başlıyorum bakıyorum uzun bi entry hemen aşağı inip yazarına bakıyorum. okumaya devam kararımı entrynin yazarına göre veriyorum. sonra bunu sizle paylaşıyorum samimi bir şekilde. samimi miyim değil miyim benim de kafam karışık ! özetle samimiyet ve adalet bu iki duygunuzu kaybetmeyin. güneş batıp karanlık çökse de size önünüzü gösterecek bu iki duygudan mahrum bırakmayın kendinizi. iyi geceler

aha bunla 18 oldu abi yazdım hesaba

yazarlardan josefine'in denemelerinin altına "düşüyo mu böyle?" yazmak istiyorum. aklımı falan kaybedecem zor duruyorum

ponçik gönlümde

hayatları hayalleriyle paralel insanları kıskanıyorum, benim okuduğum okullar,girdiğim sınavlar hayallerimden milyonlarca ışık yılı uzaklar.

osmanlı trablusgarp'dan nasıl vazgeçtiyse direnmeden... bir tombul nasıl anında bıraktıysa tatlıyı, karbonhidratı... güya diyetisyen tavsiyesiyle bir baba nasıl terkettiyse çocuğunu mahkeme kararıyla annesine o şekilde vazgeçip, bıraktılar beni. tam o şekilde terkettiler. halbuki o trablustan ne adamlar çıkacaktı. çalışmaya istanbula gelip, "trablus'un neresinden" diye sorana içinden diyecekti. o adamlardan niye vazgeçtiniz? başka insanlar sizi sevsinler diye güzelim hamur işlerini, pudingleri bıraktınız. bir karbonhidratın başını mı okşadın bu güne dek? bir hamur işini gözünden mi öptün? sevilmek mi istiyorsun şimdi şişman? esmer ekmeği beyazdan ayıran sen değilmişsin gibi? babalar neden eşinden ayrılınca çocuğundan da ayrılır? 3 güne 1 arayıp, haftada 1 görür? yani yarak yarak işler hep, insanın fıtratı böyle buraya kadar okunuz mu ya? ciddi olamazsınız. çok oldu kendi kendime "bu bana yapılır mı lan?" diye sorup 1-2 saniye geçmeden "evet yapılır" diye cevap verdiğim. evet yapılır. ben bu hale düşecek adam mıyım? evet tam o adamım. ne yaşadıysam fazlasını hak ettim. tabiki bi yere bağlamayacam. daha buradayım sanırım daha çok şey anlatacam

(#537954) bu entryde bahsettiğim olaydan sonra mağaza sahibine şikayet ettik. elemanı bizim eve yüzleştirmeye yollamışlar. it herif tabikiiii inkar etti falan, bende yaptın dedim. sonra yanında gelen kişi dönüp bana istanbulda çalıştım orada genç kızlar tek başınaysa teslimat almaz zaten, dedi. ben şok. her gün pizza siparişi online elbise siparişi veriliyor, pardon da kızlar teslimat almıyor ne demek. resmen teslimat aldım diye kaşar yerine konuldum. sonra mağaza müdürü elemanı kovmuş haber verdi. eleman on günlükmüş, müdür diyorki kavun mu ki götünü koklayıp iyi olduğunu anlayalım hanımefendi. orada koptum.

kötü bir dönemden geçiyorum ve bunu en ağır şekilde hissediyorum.sürekli evde oturmak zorunda kalıyorum ve bu güzel bahar aylarında zorunlu olarak eve tıkılmak gerçekten psikolojimi bozuyor.öyle bir dönemdeyim ki yarınım ne olacak belli değil, sadece bugünü kurtarabiliyorum.canımı en çok sıkan da bu dönemi kimseyle paylaşamadan, herşeyi tek başıma hissederek geçirmek. bazı şeylere zorunda kalmaktan korkuyorum ve zorunda kalırsam nerden başlayacağımı bilmiyorum.birileriyle bunu paylaşmak istiyorum ama o zamanda kimse yanımda olmuyor. bazen ağlayarak o duygu yükünü geçiriyorum ama sonra yeniden birikmeye başlıyor.artık iyi haberlere ihtiyacım var.artık bir şeylerim iyi gittiğini duymaya ihtiyacım var.buna gerçekten dayanamıyorum. yaşamak istiyorum, intihar etmek istemiyorum zaten cesaret edemem.ama artık yaklaşık 6-7 aydır çektiğim şu buhran dönemi bitsin istiyorum. gerçekten bıktım.sahiden.

lab da gördüğüm kız beni benden aldı sözlük (bkz: sen ne güzel bişeysin böyle uzaydan mı geldin doğru söyle)

aynı maçta forma giyene kadar fernando ve fernandinhoyu aynı kişi sanıyordum.

dün gece upladığım başlıktı bu ilk entry olarak ve o entride linç yediğimden bu gece ıplamaya korktum, başkası yazsın diye bekledim.

bu başlık karınca yuvasına şeker atmak gibi değil mi ya? biri entry girdi mi saniyede en az üç kişi yazıyor. (bkz: hll spr dvm)

bundan 6-7 sene önce lise zamanlarımda orta okul hocam safranboluda ilk defa yüzme kursu vermek amacıyla havuz yaptırmıştı yazları okul tatile girince bende yanında çalışıyorum. bilenler bilir karabük ve safranboluda yaşayanlar deniz nedir bilmezler ki havuzu ne şekilde görüyolar siz düşünün. neyse hafta içi kurs veriyoruz haftasonlarıda halka açık yaptığımız zamanlardı, havuzda garson olarak çalışan bi abimiz eski manitasını getirmişti bende o ara ayak işlerine bakarken bunlar şezlonglara geçti. yanlarına gittim dedim yakışıklı abimiz yengemizi getirmiş ne içersiniz diye sordum. bunlar iki maden suyu istedi gittim masalarına bıraktım. o sırada kafamda ne geçtiyse artık, bunun manitasına döndüm ve ablam kamış da getireyim mi daha rahat içersin diye sordum tüm samimiyetimle. uzun uzun baktı suratıma ve "sen o kamışı al ananın amna sok" dediydi. şok oldum. garson abimiz hemen araya girerek ağzına 2 tane vurmuştu hatunun ne diyon sen diye. o olaydan sadece kaçarak uzaklaştım ordan. sonra öğrendim ki hatun orospunun tekiymiş zaten abimizde her gece havuzun kulubesinde işini görüyomuş onunla. buda böyle bi anımdı ne zaman aklıma gelse bi gülme gelir

yaptığım planların hepsi yolunda gidiyor gibi görünüyor o yüzden canım sıkkın. alışık değiliz ki her şeyin yolunda gitmesine. edit: sonuna küfürü yakıştıramayıp editledim :(

şu an işsiz gibi hunharca entry artılıyorum

günlerce buraya kafamdakileri kusmak istiyorum.yaziyim, yaziyim sonu gelmesin, bitmesin.böyle insanlar gelsin benim dertlerim için benim sorunlarım için bin takla atsın, çözüm bulsun istiyorum.acizim esasında bundan dolayı böyle hissediyorum.öyle bir kördüğüme girdim ki artık çözemiyorum.hayatımda ilk defa başkalarına muhtaç hissediyorum.sokağa çıkıp insanlara yalvarmak istiyorum.arkadaşlarıma yalvarmak istiyorum. böyle dönemlerde öyle kötü hissediyorsun ki sanki hayatın sürekli böyle gidecek, biri bitip biri gelicek.taramalı silah gibi deşecekler seni.gerçeği içinde biliyorsun, ne yapman gerektiğini, hayata karşı nasıl davranman gerektiğini.ama duygusal olarak öyle bir çöküntüye giriyorsun ki çözümlerin hiçbir önemi yok.sadece yaşaman gereken bir derdin ve onun arkasından kafana kafana yuvarlanan sıkıntı hali. insanların yenildiği şey de bu zaten.duygular olmasaydı belki çözümler daha uygulanabilir olurdu.

yatağımın altında depresyona girdiğim zamanlar yazı yazdığım bi defterim var. adı karanlık

az önce vodafone çalışanıyla türkcell çalışanının birbirlerine aşkla bakan gözlerini gördüm. imkansız aşk yokmuş.

ilk buluşmamızda oğlan bana da kendine de kakaolu süt almıştı sonra biz de gölün karşısında ördekleri izleyerek sütümüzü içtik belki 21 yaşında olunca bu çok normal olmuyor ama napim ruhum çocuk.

simdi gundem de gorunce aklima geldi anlatmadan gecmiyim dedim belki sizin ask itiraflariniz kadar olmicak ama:d oturdugum sokakta bir asagida bir yukarida bakkal var asagisinda yasli bir teyze yukardakinde de yasli bi amca var. bunlar kari koca.genelde hep teyzeye giderdim o biraz daha yakin diye orda ekmek olmadi mi yukardaki amcaya cikip ekmek aliyodum yaa teyzem de ekmek kalmamis ta :) ondan geldim tarzi samimiyetsiz sakalar. ve ya sigara icin ayni isi yapiyordum. iste size gelecegim yokta asagi bakkal da kalmamis :) tarzi sacma sakalar nasil olsa karisi diye.teyzeye de amcaya hic gitmiyorum hep size geliyorum kizmiyodur insallah falan surekli ama surekli bu tarz eş şakaları hatta bazen bokunu cikardigimda oluyordu ama hic oyle somut cevap almıyodum gulumseyip geciyolardi.bir gun teyzeye ya 2 senedir burda oturuyorum sizi amcamla hic yanyana goremedim dedim efendim diye karsilik verdi.diyorum ki sizi eşinizle amcamla hic yanyana goremedim 2 senedir burdayim dedim. teyzenin cevabiysa benim bey vefat edeli 6 yıl oldu evladim gormemem normal oldu. kaldım duraksadım oyle mi basiniz sagolsun diye ciktim dukkandan. yukariya gittim yukardaki amcaya da ayni seyi soyledim teyzenin bazen gidiyordu hatlar karisiyodu- teyzeye soyledigimin aynisini soyledim dogrudur hic ugramaz buraya evden cikmaz dedi beyamca.ya dedim hazal marketteki teyzeyi ben sizin esiniz saniyordum fslan derken 2 yildir asiri sacmalamamin o cevapsiz sadece gülümsemelerin nedenini de gec anlamistim. ya ben bunlara 2 yildir kari koca sakalari yapiyorum arkadaslar 2 yillik malligimin itirafidir bu hayirli aksamlar..

itiraf etmelik anı düşündüm de itiraftan çok ifşa etmelik anı buldum, kendime acıdım lan hiç itiraf edilecek anı kasamamışım hemen bikaç tane anı kasayım

çok hain planlarım var edit: yemin ederim başlık hortlatmak için girmedim entryi eksilemeyin kalbim bu aralar çok kırılıyor :( edit2: eksileyin aq kalbim kırıldı hepinize gidiyorum edit3: ekside kariyer rekorumu kıracam hadi yüklenin kardolar edit4: rekor kırıldı teşekkür ederim herkese

buralar dolar birazdan :d not: adamsanız eksilersiniz.

önlerden eksi için rez.

doğum günüm yine hatırlanmayacak biliyorum mutlaka diyenleriniz olacaktır bunu mu takıyon aq diye ama değersiz hissetmeye alışmış bir insan olarak özel günlere ümit bağlıyorum işte he bu arada anlamayanlarınız da olacaktır belki bu yazı doğum günüm olduğunu belirtmek için değil rahatlamak için yazıldı ve rahatladım aq yazmak istedim ve yazdım şimdi arv kardolar

sanki hoşlandığım kız, bütün tanıdığım erkeklerin fotolarını seri beğenmiş de beni es geçmiş gibi hissettiğim bir gece..

profesyonel olarak okulda beraber okuduğum arkadaşların saçlarını gizli gizli kesip biriktirmekteyim. küçük bir hobi sadece, kızmayın ve sakın saç fetişi diye mesaj atmayın.

bu entryi hepinizin artılayacağını düşünüyorum o halde varım

geçen senenin başında dersime gelen bölüm başkanı, derste "rahat bir öğrencilik geçirmek istiyorsanız günde ortalama 5 saat ders çalışmalısınız" demişti de inanmamıştım. şimdi ise çalışmadığım her 5 saate yanıyorum. okul garanti uzadı zaten. belki de 6-7 yıl okuyacağım hiç kestiremiyorum :(

günde en az 3 kere sevişirim :d

(bkz: belə işin də belə vaziyyətin də içinə soxum)

arkadaşlar çok güzel bi kızın istemeden kalbini kırdım yoruma "buse ensarı affet" yazarmısınız fotağrafını çekip atıcam

niye bilmiyorum, üç gündür 100. gönderimi nereye yazsam, ne yazsam diye çok düşündüm.

bazen kendime çok acıyorum ya hata yapıyorum. kendime sürekli acımalıyım çünkü.

3 yıldır kanka diyen kız bana yürüyor :( not: eksileyin :((

düzelmiyor be sözlük. hiç bir şey düzelmiyor. ama biliyorum sorun bende. ne iyi bir evlat, ne iyi bir öğrenci, nede iyi bir aşık olabildim. bir insan aynaya baktığında neden tiksinir ki kendinden? yaşamak ağır geliyor be sözlük. insanlara karşı hep yüzümü güldürdüm, ondan benim dertli olmaya üzülmeye hakkım yok sözlük. ben hep mutlu görünmeliyim. artık tıkandım be sözlük. duygusuz olmanın bir yolu varsa, onu bana öğret sözlük. öğret ki bende içten gülebileyim artık.

çok seviyorum be sözlük ama ne sevdiğim kadar seviliyorum ne değer verdiğim kadar değer alıyorum ne de yaptığım fedakarlık kadar fedakarlık görebiliyorum.

hayatımda hiç artı alamadım

sabah çantamı değiştidiğim için dolmuşa binmek için bozukluklarım cebimde duruyordu derse geldim çıktım bir sade kahve yanında çay içtim onu da bozukluklarımdan kullandım sonra kuaföre uğrayacaktım otobüse bindim o da paraydı onu da bozukluklarımdan kullandım kuaföre geldim kart geçiyor mu dedim yok dediler ziraat 4 bina yukardaymış tam atmnin önüne geldim para çekcem çantama baktım cüzdanım yok çaresizce kenara çekilip annemi aradım param evdeki diğer çantamda kalmış tekrar bozukluklarıma baktım neyseki 1.75 tlm kalmış tam beni eve götürcek kadar çaresizce metroya binip evime geldim :(

bugün çok uzun yazmayın lan.

amk wifi sifresini değiştirme amaciyla çıktığım yolda mobil veriye tamah edecek pozisyona düştüm teşekkürler türkiye

3 ay gecmis aradan. koskoca 3 ay ben niye hala ayni yerde takili kaliyorum be sozluk. niye icimden kimseyle konusmak gelmiyor. niye dokemiyorum icimi kimseye. niye yeniden sevemiyorum be sozluk hergün o melek yüzünü görüp dayanmak çok zor be. seviyorum seni sozluk sen de olmasan konuşcak kimse yok.

bir saat içinde üzerime kırgınlık geldi ve yatak döşek hasta yatıyorum ve bir çorba yapanım yok be sözlük. iyi geceler.