asosyal itiraf

twitterda albayım burada sözlük kelimesi ünlü sanırım. ah albayım bana bir kere gülmedi. ah sözlük bana merhaba demeden yanımdan geçti. noluyo lan

oturup düşünüyorum hayat öyle bir şey ki ne olacağını bilemiyorsun bir dakika önce gülüp eğlenirken bir dakika sonra belki de bu dünyadan göçüp gidebiliyosun. ölüm diye bir gerçek var ve sağlık bu dünyadaki her şeyden daha değerli. ölümün olduğu bir dünyada yaşamaya geç kalmayın. hayata geç kalmak öyle korkunç geliyor ki bazen kendi kendime nefes alamadığım oluyor bunu düşündükçe.

berkay ismini görünce aklıma direkt caner erkin geliyor

bugün en son iki yıl önce gördüğüm, sesini bile en son ne zaman duyduğumu hatırlamadığım birinin fotoğrafını gördüm ve sesi kulaklarımda çınladı. hayatımı heba ettiğim, sırf sesini unutmayayım diye gecelerce dua ettiğim insanın sesini hatırlamayıp saçma sapan birinin sesini hatırlamak canımı biraz yakıyor. üzülmüyorum eskisi gibi, hatta üzülüyorum bile diyemem artık ama bazen böyle ince detaylar içimi acıtıyor.

yarını düşünmediğim o güzel gençliği özledim. ağır bunalımlarımda hayattan izin aldığım gri ve karanlık günleri,geceleri...

bir ara "metalciyim ben yhaa .s.s" triplerinde geziyor fakat neşet ertaş, aliye mutlu gibi mükemmel sese sahip sanatçılarımızı dinliyordum. hala da dinlemeye devam ederim.

güvenilmemek sevilmemekten daha çok acıtıyormuş, bu gece onu anladım.

zaman zaman kendi ölümümü düşünüyorum kimler üzülur kimler cenazeme gelir，sevdiklerim kac gün sonra normal hayatlarına devam eder，yaşarken deger göstermeyen veya degerli hissettirmeyen kişiler acaba arkamdan nasil davranir acayip merak ediyorum.

günde iki kahve çarpıntı yapıyor sanırım. kalbim inanılmaz acıyor. :(

hoşlandığım çocuğun eski sevgilisiyle barıştığını öğrenmeme rağmen doğum gününde süpriz yaptım evet sözlük evet katıksız bir gerizekalıyım

eski sevgilim ile sevişirken canı yandığını anladığımda ''sen daha bu acıya dayanamıyorsun,cehennemin acısına nasıl dayanacaksın'' tarzı fight club göndermeli şakalar yapardım. fight club'ı sevmezdi hiç.ayrıldık.

bugün benim doğum günüm. hadi kutlayın

yaşamak mı ? o da ne ?

dipteyim. yani bu nokta şuana kadar ki en dip noktam. gün geçtikçe benden birşeyler eksiliyor. şen şakrak espirili biriyken içim artık çürüdü. ama dışım hala aynı. her gün o zoraki gülümsemeler insanı fazlaca yıpratıyor. kaldıramıyorum demicem. allah kimseye kaldırmayacağı yükü yüklemezmiş. ama artık ayaklarım titiryor.

artık sol kanatta bir başlık görünce hangi yazarın yazdığını tahmin edebiliyorum. sokakta görsek tanımayacağımız insanların ciğerlerinin ederini biliyoruz. ilginç.

bugün biri tarafından ekildim belki gelir umuduyla gözüm sürekli kapıdaydı allahın belası gelmedi umrumda değil gibi davrandım ama çok üzüldüm sen kimsin beni ekiyosun ya nfmfşdkd

bazen bir şeyler yazıyorum sözlüğe tam göndercem kendi kendime diyorum ki "iyi de bundan onlara ne? neden insanların iki dakikasını çalayım ki?" şuanda çaldım helal edin.

bazen linkler atıyorum sözlüğe tam göndercem kendi kendime diyorum ki "iyi de bunu görmeyi hakkediyorlar mı? neden hepsini onlarla paylaşayım ki?" bugün paylaştım ama yarın yok

bazen, tam gaz yaziyorum uzun uzun ooh miss gibi oldu hem rahatladim hem tam yazdim diyorum. paattt! yanlis bir seyler oluyor ve o yaziyi kurtarabilene aşk olsun. ya telefon kasiyor ya net sikinti veriyor ya da karakter kisitlamasi falan diyor bana... "boyle isin icine..." diyerek yazmaktan vazgeciyorum ben de.

az önce bi arkadaş mesaj atmış mutlu olmak için ne yapabilirim klişeler dışında bir önerin var mı diye. "bilmiyorum bende" dedim. peki dedi sustu. nasıl yardım edeceğimi ne söyleyeceğimi bilemedim. çünkü gerçekten bende bilmiyorum. hatta böyle diyince farkettim çok uzun zamandır tam olarak mutlu hissedemediğimi ne yaparsam yapayım buruk kaldığımı. halbuki o biliyor benim durumları. niye gelip bana soruyorsa. kelin ilacı olsa sürmüştüm zaten çoktan.

akşam let go’dan bi ürün satışı için anlaştım. karşıdaki kişi süreki dalga geçer tarzda sorular soruyordu. en son ürün çalışıyor mu dediğinde çalışmasa satmam herhalde dedim. saat için “2den sonra olsun. okulum o zaman bitiyor” dedim. dersin kaçta bitiyor dani diye yazınca “öğretmenim” dediğimde karşıdaki arkadaş boş boş bi smiley gönderdi. ardından kusura bakmayın hocam felan deyip mumu dikti. ne diyeyim. saygısızlık var ama öğretmene yok en azından. keşke herkese saygısı olsa ama işte. hayaller..

küçüklüğümde hep toys r us‘a gitmek isterdim ama babam hiç götürmedi. ben de kendimi avutmak için onların oyuncak kataloğundaki görselleri kesip oynardım. ah ulan fakirlik, allah belanı vere.

ablama sürekli ayaklarımı uzatıyorum al kokuyorlar mı diye bir de kadın hamile ve astım hastası hdkskslsmd hayatımda hiç bu kadar pis bir şey yaptığımı hatırlamıyorum. not: ayaklarım tabi ki kokmuyor.

bi arkadaşına canım sıkkın dediğinde veya belli ettiğinde takmaması kadar kötü bir şey yok. sen onun morali bozuk olduğunda işi gücü bırakıp dinliyor yardım ediyorsun o ise dizisi filmi bitince keyfi yerindeyse anca gelip iki konuşuyor.

kötü zamanlar geçiriyordum ailevi, belimden aşağı dökülen saçlarımı bir parmak uzunluğunda kalacak kadar kestirmiştim. koyu kahveydi saç rengim. okula gitmiyordum, insanlar beni o halde görsün istemiyordum. okul saatinde evden çıkıp, evdeki herkesin evden çıkmasını bekliyordum geri dönmek için. bir sabah yine çıktım evden bir cafeye girdim sigara içeyim diye. orada çalışıyordu. bu vasıtayla tanıştık. beni o saçlarımla sevmişti. bunu abartmak için söylemiyorum gerçekten çirkin görünüyordum. biz bu adamla 2 sene geçirdik. saçlarım uzadı. çok istiyordu saçlarımı uzun görmek. sarı saçı da çok sevdiğini söylerdi. saçlarım omzuma dökülmüştü artık ve biz 2 yılın ardından ayrıldık. ayrılalı 1 seneye yaklaştı nerdeyse, yakın bir zamanda ise sürekli gittiğim bir mekana gitmiştim. akşam eve dönmek için kapıya doğru gittim. kapı içeri doğru açılıyor. kapıyı kendime doğru çektim ve arkadan da biri itti. kapıyı o adam tutuyor önünde de sarı uzun saçlı bir kız. belki toplam 5 saniye süren bu an yüzünden ciğerlerimi bıraktım. söyleyeceklerim bunlardı

bugün bir aradaydık sözlük. aslına bakarsan çok garip biri demek bile onun garip davranışları karşısında az kalır. ona karşı hislerimi biliyo ve bende bu hislerin karşılıksız olduğunu biliyorum ama neden sözlük neden böyle oluyo

hesabımı uçurunca pişman oldum.

i̇lk defa konuşmuşuz, ilk defa sesini duymuşun diyor ki arkadaşların yanına gidicem. eyvallah

tokat gibi bir video. izleyin lütfen https://www.youtube.com/watch?v=OfZ2dW4Wz0Q

öylece kesip attığım, kurtuldum sandığım her şeyi çok özlüyorum. ve bu hisle yutkunmak bile iki kez yoruyor, anlamı olmasaydı keşke.

aslında özgür yaşamak dediğim şey şuan yaşadığımdan tamamen farklı. sanki bir oyundaymışcasına her şeyi denemek istiyorum. sonrasında sonuçlarını düşünmeyi unutursam kötü şeyler yapabilirim sanki.

hatasız olmak için kelime yanlışı ya da herhangi bi durumda dikkat çekmemek için çok uğraşıyorum ama olmuyor insanlar açık aramak için çırpınıyor bu dünyaya gelmiş dünyanın en iyi elması da olsanız kusur bulacaklardır evet kıskanıyosunuz da cidden çok sıradan normal bir hayatım var ben artık yoruldum cidden yoruldum

şuan dinlediğim şarkılardan mütevellit içimdeki gang uyandı. sabahlara kadar rolling and smoke the weed istiyor canım. lowrider'ıma binip son ses müzik açıp turlamak, caddelerde piyasa yapmak istiyorum. tavladığım sürtük ve kaltakları evime götürüp tanga, g-string ve türevlerini giydirip havuz partileri yapmak istiyorum. alkol, bilhassa da sex on the beach'i su gibi tüketmek, sabaha kadar müzik, weed ve drugs eşliğinde sevişmek istiyorum.

Neden gün yüzü görmediğimi şimdi çok iyi anlıyorum. 6. Sınıfta dinden 31 almıştım ben. kanıt

ben bir federalim.

biri beni silksin yav.

5 gün sonra 4.yılımıza girme şansımın olduğu kızla karşılaştım bugün. büyük ihtimalle üniversitesine gidiyordu bavulu ve sırtından eksik etmediği sırt çantasıyla beklerken gördüm. ilk başta bakmaya cesaret edemedim tabi onca şeyden sonra insanın yüzü olmayabiliyor, evet benim bile. son göz göze gelişimizin üzerinden 1,5 yıl geçmişken bugün tekrar geldik. ilk başta fark etmedi sanırım kafasını çevirdi ve saniye geçmeden geri döndü. o, otobüsün bir ucunda ben diğer ucunda ben diğer ucunda. sırf birkaç dakika daha görebilmek için 2 kilometreye yakın yürüdüm evime, değdi tabii ki. ineceği durağa yetiştiği zaman öylece geçip gitti yanımdan, gülümsemeyi eksik etmedi. numarası halen aklımda, hoş gerçi nasıl unutayım. az önce sırf ona mesaj atmamak için sildiğim whatsapp'ı geri indirdim, fotoğrafına bakmak için. elinde kalp şeklinde balon ve altında yani durumunda bir tarih, 251217. onunla tanıştığım gün, pardon tanıştıktan 4 sene sonrası. zaten cesur değilim, olsam çoktan çıkardım karşısına. cesur olmayı az bir şey başarabilmiş olsaydım o üniversitemi her gün onu görüp kendimi parçalamamak için bırakmazdım. beni tanıyan tek insandı, annem haricinde. beni o kadar iyi tanırdı ki sustuğum zaman, sadece gözlerimin içine bakar ve tamam derdi, çünkü ne istediğimi bilirdi. bugün karar verdim artık geçmişte yaşamayacağıma dair, şimdi derken bile şimdide yaşamıyorken kendimi heba etmenin bir anlamı olmadığına karar verdim. tabii ki eski anıları kenara atmayacağım ama en azından her seferinde hatırlayıp heder etmeyeceğim kendimi. hadi eyvallah

i̇çim sıkılıyor amina koyayım. bunaldım artık bazı şeylerden.

annemle baba yine içerde kavga ediyo bıktım vallahi

yaş ilerledikçe hastalıkları daha zor atlatır oluyorum. grip altı üstü bi grip yani. dünü nerdeyse uyuyarak geçirdim. şimdi hiç iyi değilim ama zorunluluk. şu yaşları hızlıca geçip emeklilik kısmına gelmek istiyorum.

tırnak ucu kadar değerim yokmuş be. bir mesaj atmak ne kadar zor olabilir. ne diyeyim. sağlık olsun.

çok fazla kırıldım, çok fazla canım yandı. ben de çok ağladım hem de içime içime ama yenilmedim sabahında hep dimdik uyandım. şimdi gelip de kimse çaresizlikten söz edip benden medet ummasın

aylar sonra ciddi ciddi ilk defa çok mutluyum..

rüyalarda gördüklerimi ve onların gerçek olmasını artık kaldıramıyorum. rüyalarıma şekil vermeyi ve hayattaki herşeyi en ince ayrıntısına kadar hatırlamak artık beynimi yıpratıyor. artık hemen hemen her gün beynim ağrıyor arkadaşlar, başım zonkluyor. bedenim desen birşey yapmaya mecali kalmadı. düşünmekten ya kafayı yemeye başladım, delirmek üzereyim ya da gerçekten iyi değilim. durduk yere baş dönmeleri, ani tansiyonlar falan. sözlükte üç beş yazan var ben de gidersem -1 siniz sözlük.

yapacağı işi sikeyim. doğru düzgün gider mi hiç ya, tabii.

düzelecekmişim. umut var mı he ?

bugün çalıştığım kuruma benimle aynı ünvanda çalışan birisi geldi, o geldi artık ben giderim diye o kadar sevindimki sanırsın tüm 14 şubat'ı sevdiceğimle geçirmişim, an itibariyle buradan çıkardığım sonuç çok ilginç, aslında ben çok bencilmişim, o çocuk yanacak ama ben kurtulacağım ve ben buna çok sevindim

kinci birisiyim, birisi bana bir şey yaparsa ona kat be kat fazlasını yapmak gibi bir huyum var. bunu en basite indirgeyecek olursak geç mesaj atmak diyelim, saatlerce mesaj atmayan kişiye günlerce mesaj atmam gibi.

ben hep kolay yolu seçtim.

flörtümle aramız bikaç gündür bazı sebeplerden bozuk.konussak da düzelmiyor.aşırı zeki oldugum için aklıma müthiş bir plan geldi.bugun sevgililer günü vesilesiyle arkadasıma hazırlanmıs bir masayı gizliliği sadece ona açarak hikayeme koydum.amaç şu birbirimizden ayrı yapamadıgımızı anlayacak ve kıskanıp kollarıma koşacak.sonra ne mi oldu arkadaslar.en yakın arkadasımın numarasına kadar yedi düvelimi engellemiş aldkdkdkdk teoride hoştu uygulamada nerede hata yaptım anlamadım....