asosyal itiraf

küçükken annem odaya girdiğinde uyuyor taklidi yaparken uyuyakalırdım hep. şimdi uyuyup uyumadığım kimsenin umrunda olmadığı için uyuyamiyorum geceleri galiba.

kızlara sesleniyom: bio larınıza sevgilim var yada yok yazın uğraştırmayın bezdim amına koyim

bugün haberlerde 13 yaşında süper zeki bir sürü ödül almış çocuğun haberini izleyince bi anda babam sinirle bana doğru dönüp bak lan şerefsiz 20 senedir beliyoruz seni bi boka yaradığın yok diyip evden kovdu beni şuan kaldırım kenarında oturmuş sigara içiyorum.

açım

ölü balık gibi hissediyorum.

şu yorumlarda oluşan kalın harfli yazılar nasıl oluyor bir türlü anlayamadım

iyi geceler yazdı. sanki zorla konuşuyomuşuz gibi kısa kesti. hemen iyi geceler. ardından feysbukta yeşil yeşil takılmaya devam et. bir saat kadar daha. lanet olsun iyi geceler sözüne de. sonra gecen güzel geçsin. nah geçer.

sözlükteki tüm aldatıldıma hikayelerini okuyup okuyup efkarlanıyorum. yazık ulan yapılır mı ya diye kendi kendimle konuşup üzülüyorum. sonra bakıyorum kendim de aynı durumdayım, neyse diyorum git bi köşeye üzül, napcan başka elden bişey gelmiyo...

(#1002046) burada bahsettiğim kedim birkaç gün ölmüş. işin garip yanı, burada bir yazar entrysinde kedisinin 5. kattan atladığını yazmıştı ve o anı kendi kendime yaşayıp kediye üzüldüm, içim kıyıldı. meğer benim kedime de aynısı olmuş, haberim yok. üzgünüm güzel kedi, yüksek katlı binalardan koruyamadık seni.

ya şu takip olayını yeni öğrendim de çok merak ediyom beni takip eden var mıdır?

siyasi konulara her girdiğimde pişman oluyorum .

başlıklara bi şeyler yazıp yazıp siliyorum. mesela buraya da bi şey yazmıştım geri sildim. gönderilemeyen mesajlardan kalan alışkanlık galiba.

ne zaman bir işe kalkışsam ne zaman birşey için umutlansam sevinsem hayal kursam plan yapsam olmuyor amina koyayim olmuyor gülmüyor hayat hep bir aksilik cıkıyor yeter demiyorum her seferinde kalkıyorum tekrar ayağa her seferinde tekrar düşüyorum ama kalkacağım her seferde kazanana kadar olana kadar başarana kadar kurduğum planlar hayaller teker teker olana kadar pes edenin amina koysunlar o en tepeye ne olursa olsun gelicem

derdimi anlatacak kimsem yok derdini dinlicegim kimsede yok boşa yaşayıp götümüzü kaşıyoruz..

beni aldıracaklarmış aslında yani kürtaj yaptıracaklarmış kapıdan dönmüşler annem bana her zaman "iyiki dönmüşüz benim güzel oğluşum" der. ben, buna kalkışmış olmalarına o kadar kızıyorum ki..

akşam evde ışıkları yakmıyorum. ev daha az boş gibi geliyor o zaman sanki daha az yalnızım gibi geliyor. bankaların reklam mesajları geliyor sadece telefonuma. ailemle bile 10-15 günde bir konuşuyorum. arada bir para istemek için arayanlar oluyor, onlar mecbur biraz sohbet etmek zorunda kalıyorlar tabi. yani ne oldu buna nerelerede bu diye merak eden kimse yok. ölüp gitsem en erken 10 gün sonra farkına varırlar. demem o ki ; eğer yanınızda sizi seven birileri var ise sıkı sıkı sarılın onlara kıymetini bilin onların. yalnızlık çok zor...

oturdum sessiz sessiz ağladım sözlük. elimden bir şey gelmedi. sinirlerim bozuk. ağladım. evdekiler uyuyordu tabi ağlarken görmediler. ama kötüyüm be sözlük. az uzaklaşayım en iyisi. bilmiyorum..

uykudan direkt konuşarak uyanıyomuşum.

her şey kelimesinin ayrı yazıldığını öğreneli yaklaşık bir sene oluyor. bunu öğrendiğimden beri birilerine veya bir şeylere her şeyim diyecek kadar sahiplenecek gözle bakamıyorum. her şey nasıl ayrı yazılar yahu? yani bir bütün sonuçta nasıl ayrı yazılır?

sessizliği, karanlığı ve zamanın öneminin azaldığı dakikaları çok seviyorum.

instagram'da aşk acısını bitirmenin umudu öldürmekten geçtiğini yazmış biri. tam bu yazıyı okurken aklıma geldi profiline gireyim dedim. baktım tarih yazmış. taa 2013. belli ki eskilerden birisine dönmüş. umudu öldürdüm. sıra aşkı öldürmekte.

tam unutmaya başladım daha az canım acıyo sandığımda her şeyi sanki yeniden yaşamışım gibi tekrar eski halime dönüyorum. arkadaşım keşke bi kızla fotoğraf koysa da son kez ağlasan dedi. galiba öyle olsa her şey daha zor ama daha kolay olacak.

itiraf etmek gerekirse 1 haftadır ruh gibiyim, ne üzülebiliyorum ne sevinebiliyorum beklentim yok. uyku düzenim yok sporu bıraktım.artık hislerimi kaybettim galiba. en kötü yanıda anlatacak kimse olmaması insan cok ama anlayan yok.

zekiyim

mecidyeköy'de dayımın hanımına bizim köyden birisi laf atmıştı. yengem dayımdan çekinip bana söylemişti. evet, onun başında bira şişesi kırdığım doğrudur. bu entryi gören polis memuru olursa, görmezden gelsin. oh be rahatladım.

şiir yazıyorum hem de çok yazıyorum ama kendime yazıyorum sadece.

bütün burçlar son derece güzel özelliklere sahipse bu kadar orospu çocuğu nerden meydana geldi

bu bir sosyal itiraf.

canım sıkkın.. sıkıldım hayattan artık gerçekten bazı seyler tasıyamayacagım ağırlıkta.. anladım ki dunya benim icin iyi bir yer değill..

yemin ediyorum sevgililer gününü dün zannedip millete saydırıyordum az önce görüp anımsadım ayın 14ünde kutlandığını. yazıklar olsun bu kadar uzak kalmışlığıma payı olanlara...

tartışmasız sözlüğün en güzel başlığı. daima.

şuan 2. nesil olarak daha yeni, nasıl görüş paylaşacağımı anladığım doğrudur...

meslek liseliler bilir, son sene 1 yıl boyunca rapor ettiğin (bir örneği olacak şekilde) staj dosyası teslim edilir. tabii ki son zamanlara bırakıp 2 haftamı yazı yazmaya ayırdım. bölüm de çocuk gelişimi olunca 1 senenin her etkinliğine birer örnek koymak da hayli zor. yazılar tamam ama elimde örnek yok. zaman da geldi, ne yapsam diye kara kara düşünürken şeytan dürttü. ulan zaten hocanın ilgilendiği bi ton öğrenci var benim dosyama mı aldırış edicek diye sadece yazılı dosyayı verdim. bi kaç gün sonra hoca yanına çağırdı gittim, dosyanın örneğini bulamadım canım burası da dosya dolu kalabalık karışmış olabilir bi bakalım mı dosyanı tanırsın dedi. fırsat kaçmaz tabi aradım taradım 'yok hocam burda o kadar uğraşmıştım bir de' felan demeye başladım astım suratı. hoca da sorun değil canım yaptıysan karışmıştır olur öyle dedi. şimdi örtmen oldum allah affetsin ya.

4 senede bir kere bile şans vermemesine rağmen hala belki bi umut diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi

şuanda beni unutamayan eski sevgilim whatsappta çevrimiçi. sürekli profilime baktığına emin olduğum için sürekli birşeyler yazıp siliyorum. onda yazıyor göründüğü için heyecanlanıyor. çok şerefsizce bir hareket olsada şuan çok eğleniyorum

yeni mezun olduğum için işsizim ve bu benim çok zoruma gidiyor be sözlük. babamdan sigara parası istemek koyuyor. halbuki ne hayallerim vardı mezun olduktan sonra öğretmen olup öğretmen maaşımla babamın borçlarını ödemesine yardım edecektim. ama gerçekler çok acı. yeni mezunum diye tecrübesiz görüyorlar, sanki ufak çocuk gibi muamele gösteriyor dershane müdürleri. ataması çıkmayanın neden bunalıma girip intihara kadar gittiğini şimdi daha iyi anlıyorum. her gün değişen eğitim sisteminden dolayı da mesleğimi icra edeceğinden iyice umudum kesildi.

taciz edildim. yanlislikla otostop cekerken travestinin arabasina bindim. (#1115223)

sözlük formatını okumadım. üzgünüm güney kurt

günaydın. okul var... :(

günaydın ilk iki ders kimya moraller bozuk

eskiden sık sık elektrikler kesilirdi. biz de evde 5 kişiydik, annem, babam, abim, ablam ve ben. akşam oldu mu herkes farklı odaya geçer televizyon izlerdi. bazen elektrikler kesilsin isterdim. o zaman beşimiz toplanırdık, mum yakardık sohbet ederdik. o günleri özledim ya.

bazen hayallerimde süper gücler edinip dünyayı kurtarıyorum. favorim zamanı kontrol etmek.

bugüne kadar her 14 şubatta yalnızdım, ya sevgilim yoktu ya da aramız bozuk olurdu. şanslı mıyım değil miyim siz karar verin.

çay içince uykusu kaçan insanlara çok özeniyorum.

haytımın en kötü gününü yaşıyorum. berbat hissediyorum. sanırım hiç geçmeyecek.

lise 2 ye gidiyordum. çok önemli bi sınav vardı hayvan gibi not çıkarmıştım. serviste bizim sınıftan bi kız notum olduğunu öğrendi dedi bana ver. bende tabi veririm dedim ama asla vermek istemiyordum. sen git sevgilinle yiyiş derslerde uyu sınava gelince lina not ver. yok öyle. neyse bende dedim şimdi servisten inerim yarına allah büyük. kız dedi notlar nerde çantamdaydı ama dedim ki evde ayakkabılıktaki dolapta kaldı. sabah ayakkabımı giyerken üstüne koydum orda kalmış. amk kızı benle eve kadar geldi ya yok böyle bişey. evin kapısına geldik bende kapıdan dolabı karıştırıp çantama koymuş gibi yaptım ama kız anladı. dedi ki çantandaymış niye numara yapıyosun dedi ve yinede notu aldı. ulan kendi notumla rezil olduğuma mı yanayım okızın o notları benden alıp yinede bok gibi bi puan aldığına mı yanayım. yanayım yanayım ateşlerde yanayım.

hala "tarkan- dudu dudu" dinliyorum. mutluluk veriyor. anılar...

gözleri güzel erkekler karşısında güçlü kalamıyorum

dünyanın en güzel annesine sahibim. kadın az önce gözlerimin içine bakarak beni büyütürken yaşadığı benim bilmediğim olayları anlattı. "senin kimsen yok. ne ben ne anneannen ne babaannenler kimsen yok. senin şuan sadece kitapların var. oku üniversiteye git. sınavın varken sana annen ölüyo deseler bile gözünün yaşını sil sınavına çalış. seni benim ölüm kurtarmayacak. seni sadece o sınavdan aldığın not kurtaracak. öyle olursa da bütün haklarımı sana helal ediyorum. ama yeter ki oku düzenini kur aileni kur." dedi. sözlük dünyanın en güzel annesine sahibim gerisinin de ta amına koyayım

o kötü olduğunda elimden gelen her şeyi yaparken, ben kötü olduğumda ne olduğunu bile sormaması koyuyor be.napacağım bilmiyorum.