arabasızlık

artık bu ülkede öyle bir sıkıntı ki, yaklaşık yarım asır yaşayıp bir dünya birikimi ve yeteneği olan bir dostuma bile "sırf ailemin ve kadınların gözünde biraz değerim olsun diye bir gün gidip boşu boşuna en lüks arabayı alacağım" dedirtmişliği vardır. hadi kadınlar neyse de aile için bile bunun net bir başarı simgesi olması, mide bulandırıcı.

Mesele değildir. Şehir içinde sapa bir yere gitmeyeceksem arabayı garajdan çıkarmam. Trafiği var, park yeri var, stresi var... Bazen öyle yerlere gidiyorsunuz ki, arabayı götüme mi sokacağım ben şimdi diye düşünüyorsunuz. Valla isteyen istediğini diyebilir. Şehir içinde, özellikle gezmeye giderken, araba kullanmak amelelik.

Corona gibi illetler başımızda daimi olmayacaksa bir ömür sorun etmeyeceğim durumdur. Tam bir toplu taşıma manyağı olabilirim yani. O trafikte araba kullanmaya çalışmanın gerginliği arabanın bütün konforunu kaçıyor resmen. Basarım kartımı, ver elini varış noktası. Hadi geçmiş olsun.

Ekşiye girdim aylar sonra aynı başlık vardı. Herkes de var galiba bu sıkıntı ya da başka bir iş dönüyor

Bu saatten sonra arabamı pamuklara sarmam gerekir diye düşünüyorum. Gidişata göre görüp görebileceğim başka arabam olmayacak gibi. Eşim çalışmıyor olsa onu da alamayacaktım o da ayrı bir konu tabi. Hayatımız bir ev bir araba sahibi olmak arasında geçen maceralar bütünü ne yazık ki

Fımfıss durum arkadaşlar inanın. Mesela ailenle bi akşam yemeğine restauranta gidemezsin. Gezmeye, pikniğe gidemezsin. Yaşıtlarının arabası varken onlar ortamlardan ortamlara akarken sen evde oturursun. Kız arkadaşınla gezemezsin. Gecenin bi yarısı acil işin olur millete telefon açarsın araba dilenmek için. Bu da moralini bozar. Yani kısacası vallahi boktan billahi boktan