apocalyptica

üniversite okurken çok dinlerdim kendilerini. (bkz: nothing else matters)

folk çalsalar bide diğer iskandinav guplar gibi

(bkz: i don't care)

şu sıralara yeni şeyler deneyen gruptur. hiç tarzları değildir ama bu sene turneye vokalistle çıktılar ve biraz elektronik elementleri de işin içine kattılar. işin güzel tarafı kendilerini aşan bir işe kalkışmış olmaları, işin kötü tarafı ise yaptıkları işin kendilerini biraz fazla aşmış olması. frank perez macerası daha ne kadar sürecek bilmiyorum. gruba başlamak isteyenler için tavsiye iki albüm worlds collide ve 7th symphony

bittersweet'i efsane çalarak insanı intihara sürüklüyorlar.

i dont care der susarım muh te şem...

bu grupla ilk tanismam 7. sınıfta olmuştu. sınıf öğretmenimız müzikci olunca boş derste açmıştı tabi küçüktük o zamanlar değerini bilemedik..

(bkz: path) bu (bkz: not strong enough) bu (bkz: i'm not jesus) bu (bkz: end of me) bu

path isimli gerçekten muazzam şarkının sahibi grup. az çok demeyin, dinlemeden geçmeyin.

keman sesini ne kadar sevsem de bir yerden sonra beni yoruyor ama viyolonsel öyle değil benim için. usta ellerde öfkeye de huzura da dönüşebiliyor. bu grup da her ikisini de gayet başarılı bir biçimde yapabiliyor. kısa ve sert notaları, kesik vuruşları ise insanı zevk konusunda zirveler taşıyor. dinlediğim süre boyunca bu dünyadan silinip gidiyor zihnim, yalnız hissettiriyor ama seçilmiş bir yalnızlık.