anlamak

seni anlıyorum demek koca bir yalandır. kimse kimseyi gerçekten anlayamaz dünyada. ve insan derisi de en kalın zırhtır. sızdırmaz koridorlarındakilerin kokusunu dışarıya. deliliğin, alçakgönüllülüğün kokusunu duyamazsınız. otobüs durağında yanınızda gazete okuyan mülayim görünüşlü emekli amcanın, birazdan eve geçip karısını ve mavi gözlü kızını doğrayacağını bilemezsin. ve her sabah karşılaştığın ama farketmediğin komşunun çirkin oğlunun içindeki tutkuyu da göremezsin. seni anlıyorum demek koca bir yalandır. ancak beş duyunun izin verdiği kadar anlayabilirsin sevdiklerini ve aileni. görebildiğin, duyabildiğin, dokunabildiğin kadar anlayabilirsin çevreni. ve belki kollarını beline doladığında, kolarının arkada kavuştuğu kadar anlayabilirsin sevgilini de. ki bu olağanüstü bir andır ve adı da aşktır. bütün olağanüstü şeyler gibi emek ve zaman ister. ve elbette iki adet de olağanüstü insan. ama sevdiğiniz insanı anlamanın tek kesin yolu; uzun, ılık, ıslak ve şevkatli bir öpüşmedir. dilleriniz birbiriyle tanıştığı ve kalp atışlarınız eşsiz bir melodiye dönüştüğü an anlamaya başlarsınız karşınızdakini. gözlerinizi yumar ve yanılmamayı dilersiniz.

anladım diyorum ki başli başına bir yalan. anlayamiyorum. neden bir an el üstünde tutarken iki dakika geçmeden ruhunuzu parçalara ayırma kabiliyetine ulaşıyor bu insanlar? dertleri ne anlamıyorum. seviyorsan sever istiyorsan istersin bu kadar basit yoksa değil mi

genelde çözmeye yetmez.

bazı kişilerin yapamadığı bir şey.

derin mesele..

t1:beyin denilen organ aracılığı sayesinde, tecrübelerin kullanılması ile, zeka denilen kapasitenin el verdiği ölçüde, bir şeylerden anlam çıkarma eylemi. ya da nüfusun %90'ının yapmadığı ya da yapamadığı eylem. edit: aynı zamanda iletişim temeli.

"beni anlamadı. ona neler anlatmak istemiştim. anlamadı. bilseniz nasıl kırıldım. anlaşılmamak çok acı geldi bana. neden bilmem, anlayacak sanmıştım. size söyleyebilirim, anladığını da sanmıştım. hep beni anlıyor diye bakmıştım. boşunaymış, anlamamış. başından beri anlamamış hem de. çok yazık. şimdi kendimi öyle boş hissediyorum ki. öyle boş. ne diyeceğimi bilmiyorum."

gece içimde ağırlaştı. şimdi bir adım uzaklaşsam, benliğimden uzaklaşırım. sevmemeliydi insan. kendini hiç etmemeliydi. şimdi insan bile değilim, ne yazık.

her şeyi anlıyorum ama elimden geldiğince üstüne düşmüyorum. kendimi yormaktan başka ne işe yarar.

asla açılmayacağını bildiğimiz o kapıyı, artık çalmamamız gerektiğini "anlamak" gerekiyor bazen de.

birini anlamak diye bir gerçek var, anlayamazsanız anlamlandıramazsınız.

i̇nsan anlamadığı şeye sinirleniyo, galiba ben sinirleniyorum edit:artık burayı aklıma takılan olur olmaz sorular ya da kısa tespitler için not defteri olarak kullanmaya karar verdim. sorulan sorular da aslında kendime. tabi siz de cevap verirseniz mutlu olurum.

Sanırım dinlediğini ve anladığını ifade etmek, hissettirmek, dinlemekten ve anlamaktan daha zor (bkz: özeleştiri) Şartlara, durumlara ve konumlara bağlı olarak daha da zorlaşabilmekte. Tabii ki bir insanın başka bir insanı %100 anlaması beklenemez ama belli bir noktaya varılabilmesi bile bir başarı. Sanırım bu noktada büyük bir beklentiye girilmemesi gerekiyor. Ha bu da özeleştiri.

muhatabınızın hislerinin veya söylemlerinin yarattığı etkiyi ve içerdiği anlamı, onun aktarmak istediği gibi benimsemek, kabul etmek.

Günümüz dünyasının en büyük sorunlardan birisi bence bu. Anlaşılamamak diye bir dert var artık demek ki biz de bazı kimseleri anlamıyoruz.

"ne kadar çok anladıysam o kadar derinlere battım, sıkıştım kaldım." (bkz: yeraltından notlar)

Eylem gerektirdiğinden, aksi tercih edilir yurdum insanı tarafından.

Anlamak bizi değiştirir. O andan itibaren bir dakika öncesinde olduğumuz kişi değilizdir artık, sonsuza dek değişmişizdir.