akşamüstü

affet beni akşam üstü gölgen uzarken.

akşamüstü güneş batarken bir körlük bi karanlık çöküyor ya böyle nerdeyse hiçbir şeyi göremiyorsun, zifiri karanlık bile o kadar değil ne illet bir şeydir o ya.. hani bi an önce sokak lambaları yansa da rahatlasak dediğimiz o an...

i̇çimde umutlar kırıldığında gözlerime yaşlar yığıldığında gönlüm özlemekten yorulduğunda gel avut gönlümü bir akşamüstü​

“kabullenmesi zor insan özlüyorrrr” 🎁

Bu vakitlerde mahalle aralarında dolaşmaya bayılıyorum. Bir yandan yemek kokuları bir yandan mahallede oynayan çocukların sesleri.

insan bir akşamüstü ansızın yorulur/ tutsak ustura ağzında yaşamaktan (bkz. Attila İlhan)