akşam

gün içinde hayallerin söndüğü yada yeşerdiği tarihi farketmeyen zaman dilimi.

günün en güzel zamanı.

e tabi bakıyorsun akşam olmuş, her şey önceki günün aynısı gibi gelişmiş devam etmiş. sigara içmişsin, işine gücüne bakmışsın bir iki espri yapılmış, gülmüşsün, gülememişsin. "aynı" diye cevap vermişsin, nasılsın diye soranlara. tuhaf hissetmişsin bir ara, bir ara son derece kötü. akşam olmuş yine dünün aynısından, kimse "kimsenin umurunda değil lan " demişsin. bir iki küfür etmişsin, hassiktir lan demişsin, koy amına ya demişsin ama işte mevzuyu öyle kolayca geçememişsin, takılmışsın kalmışsın, kalamamışsın sevmişsin ama olmamış, olmamış derken cidden olmamış yani. kırılıp kalmışsın banyo aynası gibi. e yani biliyorsun da artık yarın güzel bir şey olmayacak. bekliyorsun adam gibi bir şarkın da sigara yakalım diye, şarkı çalmış bakmışsın sigara kalmamış. kalmışsın öyle araba camına yapışmış sinek gibi. lan neyse tadı kalmadı böyle gereksiz yaşamanın, akşam da oldu zaten iki muhabbet ederiz belki kıyıda köşede sakladığımız fotoğraflarla.. ö.s.ö -özcan bülbül'ün kaleminden.

bir günün sonunda arzudur.

akşamların bi kokusu var, o kadar güzel geliyor ki bana. sabahların da var aslında bi kokusu ama akşamların kokusu çok daha hoş. fark eden tek kişi ben olamam. gerçekten koku farkı var. akşam kokusuna bayılıyorum. anlık olarak varoluşumu zirvelerde yaşıyorum bazı akşamları koklarken. o anlarda oh be diyorum her şeye rağmen güzel yaşamak diyorum.