abartmak

mübağala yapmak, bir şeyi olduğundan büyük vs göstermek ya da bir olayı çok fazla tekrarlayıp bokunu çıkartma seviyesine getirmek. çok ciddi bir hastalık olabiliyor bu. bende de oluyor bazen. kendime bakıp, kendimi dizginlemezsem bokunu çıkartma seviyesine getirebiliyorum. bu yüzden kırdığım üzdüğüm insanlar da oldu. aklıma geldi üzüldüm şimdi bak. dikkat edilmesi gerek bir olay.

bir şeyi olduğu, bulunduğu konumdan alıp allahuekber dağlarına çıkarmaktır. toplumumuzda oldukça sık rastlanan bir sanattır eh haliyle en çok sanatçıyı da burada barındırır. özellikle ikili ilişkilerde, aşk meşk durumlarında karşıdaki insanı birine lanse ederken bir özelliğini bin özellikle çarpmaktan geri alamaz duruma geliyor insan ve bu durum içler acısıdır.

aa lütfen efendim bu şeref size ait. genel olarak toplumcak taşıdığımız bir özellik aslında. bunub paralelliği eli bolluk olarak görüyorum ben. adam elinde avucunda ne varsa veriyor ayrıca yemek servisi sırasında teyzelerin bol kepçe oluşu galp bizz

dozunda yapıldığında hoş gelen, -abartıldığında- insanlıktan çıkaran durum. (bkz: bokunu çıkartmak)

"kabartma tozu olmadan kek, abartma olmadan edebiyat olmaz." demişti çok sevdiğim bir hocam. edebiyatı çok seven biri olarak bende abartırım bazı şeyleri. duygularımı hep enlerde yaşarım. "çok güzel seviyorsun." diyeni de duydum "nisyan bu konu için çok abarttın" diyeni de. abartma potansiyelimi sonuna kadar kullanırım severken. güzel abartırım, benim anlattığım şeyler ciddiye alınırsa eğer bundan bir kaç yüz yıl sonra anlattığım sıradan şeyler "efsane" olabilir. ben kısayım dersem gelecek nesil "nisyan o kadar kısaymış ki hocası derse girdiğinde onu görmeyip nisyanı soruyormuş." diyebilirler. hoş şimdide görmüyor sevgili hocam. kısaca abartmak sevmek kadar güzel bir şey. ve sizi seviyorum ismail hocam. söylediğiniz güzel sözleri yazdığım defterimi arada açıp gülümsüyorum hala. ve saçlarınız. mu az zam bir detay. ha bir de bordo kadife ceketinizle mor pantolonunuz. ayakkabılarınızı da unutmadım tabi ki. bunu okuyorsanız o bankta yaptığımız sohbetleri çok özlediğimi bilin.

çok abarttınız be olm

abartmayı seven kesim; rus uçağı indirdiğimizde "ayyy sıçtık beyler ben yatağın altına giriyorum" diyorlardı, "putin fena zikecek" diyorlardı, şu olur bu olur diyorlardı ama hiçbiri de olmamıştı. şimdi büyükelçi vurulmuş, yine "pıtin biy sikicik bizi" falan filan diyorlar... fırsattan istifade mi etmek istiyosunuz çözemedim ki amk, ne savaşı olm kendinize gelin.

uçak ile büyükelçi farkını bilmemektir. bürokraside sizin ülkeniz içinde olabilecek en kötü şey başka bir ülke bürokratının öldürülmesidir. hele ki bu büyükelçi ise o zaman sıçmak oluyor bu eylem. büyükelçi bürokrasiye göre yabancı ülkelerde o devletin devlet başkanı konumundadır. yani putin'i öldürmekle eşdeğerdir bu olay.

abartmayi hiç sevmiyoruz

sözlükte en sevmediğim şey. (bkz: yalnızlık) (bkz: aşk) (bkz: sevgi) bunlar da en çok abartılanlar. özellikle yalnızlık amk. etrafında 200 kişi olan insanlar buraya gelip vay efendim yalnızlık yüksek bir mertebedir bilmem ne diyor. hassiktir ordan amk.

en guzeli sevmektedir.

sevmek, mübalağa sanatıdır, abartın. i̇smet özel

mübalağa bir sanattır ama bokunu da çıkarmamak gerekir.

bir durumun olması gerekenden daha çok yaşanması durumudur. (bkz: bokunu çıkarmak )