selçuk erdem'e ait bir karikatürdür
gün geçtikçe betonlaşıyoruz beton yığınları arasında sıkışıp kalıyoruz sanayileşmek adına doğanın kökünü kurutuyoruz ama sanayileşemiyoruz da her gün yeni bir yerleşim yeri açmaya çalışıyoruz neden biraz da doğa için çalışmıyoruz sanki bilmiyormuyuz doğa yok olursa yaşamda biter elektirik üreticez diye oksijen kaynaklarımızdan olduk
(bkz: nükleer santral), sanayi kurucaz diye tarımdan olduk hormonlara bağımlı olduk
(bkz: köylü milletin efendisidir) bence bu kadarı fazla neden artık doğa için çalışmıyoruz ? herkes şehir hayatının sıkıntılarından monotonluğundan yakınırken hala koşa koşa avm avme geziyor küçük şehirler sanayileşti diye seviniyor bari bırakın oralar temiz kalsın.