ruh

çözümü veya gerçek bir tanımı yok. var mı yok mu o bile belli değil. acayip.

türkçesi "tin" olan sözcük

''bilincimiz ruhun sadece yüzeyi, ki yerkürenin sadece yüzeyini bildiğimiz gibi onun da içini değil, sadece kabuğunu biliyoruz.'' (bkz: arthur schopenhauer)

varlığının kanıtlanması büyük ölçüde yaratıcı'nın da varlığının kanıtlanması anlamına geliyor. kötü tarafı varlığı hiçbir zaman fiziken kanıtlanamayacak. peşin edit: 21 gram olayı tamamen hikaye.

"ruhumuzu, iyileştirmemiz lazım. "

bedeninizden ayrılmadan kıymetini bilin doyurun derim.

ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu ruh denildi mi aklıma hep bu geliyor not: atsızdan alıntı

muallim naci'nin tarifine göre: "hayatın maddesi olan ilahi emanet"

kendisiyle ilgili eski bir yazımı paylaşayım; *** bende varolup olmadığını bilmek için içimin acımasına bakarım. canımın yanmasına. ölümden sonra başka bir hayatı düşleyecek kadar keyif alamadığım için bu taraftaki varoluşumdan, ruhumun olmaması için yalvarırım, varolduğunu umduğum tanrı'ya. tanrı'ya, kendisini varetmesi için yakarırım çoğu kez. varlığım; muhteşem bir ironi, muhteşem bir çelişkidir. çelişirim. en çok da kendimle. hayatı basit ve vasat eşiklerde yaşayan insanların mutlu oluşu, huzurlu oluşu zoruma gider. ilk zorlukta birbirini satan sevgililer, ilk tartışmada her şeyi sonlandıran riyakarlar kanıma dokunur. mideme dokunur. ruhuma dokunur. hayatım; dokunulmazlığa sahipmiş gibi görünen, bir emektar fahişenin kadınlık organıdır. herkes girip çıkar. zevkini alır. ve gider. benim varlığım, harflerden ibaret olur. hayatımın çatalından dönüp de gol olmayan tüm hayaller takip eder ruh halimi. ruh halimin dışavurumu olan yazdıklarımı. birkaçı, ne yazsam güzele yorar. bir çoğu ise duymak istemedikleri gerçekleri bağırdığım için linç eder beni. kendi sığ ve basit kıyılarında. ruhum sıkışır benim. ruhum sığmaz bedenime. dilim kurur. gözlerim kararır. başım döner. insanlığa ve tanrı'ya dair inancım perçimlenir. bazense tamamen biter. her şey boş bir çabaya dönüşür. bu çaba esnasında üstadın o müthiş şiirinin şu dizelerini fısıldarım sessizce; "annemin öldüğü gece kazıdım kafamı! kazıdım kafamı kafatasıma kadar! , siyah bir tişört giydim, siyah bir pantolon siyah çoraplar ve siyah botlar simsiyah bir palto giydim! simsiyah bir gece giydim yüzüme! sana geldim yas tutar gibi sana geldim yağmur altında, bütün atları yaralı bir posta arabası gibi annemin elini öper gibi öptüm seni dudaklarından 'beni annemin yanına gömme sakın' dedim sana 'beni hiç gömme, ben hep burda kalayım' 'bu evde çürüyeyim seni ıhlamur kokan yatağında' 'bu evde dökülsün etlerim yaz'ı kırarak sonbahara başlayan bir ağacın döktüğü yapraklar misali' annemin elini öper gibi öptüm yine seni dudaklarından sonra alnıma götürdüm dudaklarını ince ince, kibarca 'affet beni anne' dedim 'affet, tüm bunlar bir ölünün hayatta kalma heyecanından! " dilim dönmez sonra ağız boşluğumda. gözlerimi açamam. öylece beklerim o boşlukta. varoluşun, hiç olmamayı dilenilen o en dik yokuşunda. ruhumun olmasını dilerim. ruhumun olup da yok olmasını. ve tekrar yeni bir varoluşta yeniden varolacaksa bunun ölüm sonrası gerçekleşecek yeni bir hayatla mümkün olmamasını. zira ne yeni bir hayatı ne de yeni bir ölümü daha kaldıracak mecalim yok. ne ruhum ne de midem kaldırmaz bunları. ***

t: rota ve defkhan'ın birlikte yaptığı taze şarkı. mat fazla sağlam olunca devamı gelmiş denilebilir. fakat bunun nakaratını birçok açıdan sevmedim. daha değerli, daha teknik, daha hoş bir şey beklerdim. ve şayet o "tüm ölü krallar" şeysi saian'a bir göndermeyse bizi bir kez daha güldürürsün rot. bi' türlü çekemedin gitti şu adamı. kıskanç deyince de laga luga yapıyon. def.. abim sen yine çok farklı bir mevzusun be. niteliğine sağlık. ruh

Tam kabul görmese bile 21gram ağırlığı olduğu söylenen şey ilgili içerik

Rehber grubunun yapmış olduğu enfes şarkı. Turp günlerinden bi' gün, sabah beş Dilimde bi' şarkı nasıl'sa beleş Bendeniz Şekerler'in oğluyum, cebimde güneş Misal düşmemiş bi' kar tanesiyim Varsay uykuda bi' köy hanesiyim İçim ihtiyar savaş gazisi Talebim değil hanlar hamamlar, gömme saraylar Sahibi olduğum her şey: rûyalar Herkesin doyduğu bi' çıkma ekmek Senin de öyle Pantolon-ceket, sokaklar benim Bastığım toprak, ağaçlar benim Neler gördüm, neler görmediğim? Aldım ihmalden planlarımı Gezdim çıkmazda sokaklarımı Kadınlarca derya yüzdüm, saadet bulmadım! Beyaz attan düştüm ne hükmüm kaldı, ne prensliğim Adımdan bi' harf attım, görmedin Herkesin doyduğu bi' çıkma ekmek Senin de öyle Her gün aynı göz haliyle ben Her gün aynı göz haliyle ben Uyanıyorum sabaha dinlemek için