90'lar

türkiye'nin en boktan dönemlerinden biriydi. faili meçhul cinayetler, mafya-devlet ilişkileri, yolsuzluklar, işsizlik, enflasyon... her şey ama her şey bok gibiydi. maalesef, 18 yıllık akp iktidarı da bizi aynı yöne götürüyor gibime gelmekte. çünkü üstte saydığım birçok şey gerçekleşti ve gerçekleşmekte. sadece, bazılarının adı ve şekli değişti. özünde hepsi aynı ama. ancak yalan yok. o vakitler dünyada kaliteli müzik, film ve kitap salgını vardı. *** bu başlığı bir de 90'lı yıllar diye açmışım. her ikisi de şimdilik dursun. sıkıntı yok.

amınakoyim editlicem diye entiriyi sildim. özet geçiyorum: bana göre sinemanın altın çağıdır.

sinemanın altın çağıdır. hepsini izlerim korku falan. 999 tane iğrenç film olsa 1000.yi izlerim yine sikimde olmaz. sinemanın altın çağına 1930 falan diyenler bi sik bilmiyo. charlie chaplinin de amına koyim. -a shih na yazar yukarıdaki entrysinde bahsettiği üzere entryyi sildi. ama duyduğum ismi okuduğum yazıyı gördüğüm yüzü unutmadığım için paylaşmak istedim. iyi geceler hayırlı sabahlar.

Ülkenin ve ailemin geriden gelişinin tek yararlı yönü 98 doğumlu olmama rağmen doyasıya 90lar çocukluğu yaşamış olmamdır. Tasolarım, misketlerim, kartlarım, topaçlarım, yeşil renkte rujum, altı patlar mantar tabancam, tahtadan arabam, sokakta korkusuzca oynayabilidiğim binbir çeşit oyun, aşağıdan balkona anneeeeğğ diye seslenip ev halkını bıktırmalarım, yeni bi şey alamadığımız için benden yaşça büyüklerin kıyafetlerini giymelerim, barış manço eşliğinde ev içinde deli danslarım.. Gözlerim yaşardı şu an.