eski türk inanışına göre ruh fizikî bedeni 40 gün sonra terk etmektedir. türk destanlarında kırk sayısı çok yer alır ve kırk yiğitler, kırk kızlar epeyce geçer.
manas destanında olduğu gibi,
dede korkut hikâyelerinde kırk yiğitler görülmektedir.
kırgız türeyiş efsanesinde de, sağan han’ın bir kızı ve otuz dokuz hizmetçisi ile kırk kız bir gölün kenarına giderek sudan gebe kalmışlardı. oğuz’un verdiği şölende, diktirdiği sırıkların boyu kırk kulaç uzunluğunda idi. hikâyelerde ve masallarda kırk gün ve kırk gece düğünler, kırk haremiler, kırk satır ve kırk katır çok geçer. bazı ejderhalar vardır ki onlar yenilmez ve ölmezler, ancak bunların tılsımları bozulursa ölürler. bu gibi ejderhaların kırk günlük bir uyku zamanı vardır. i̇şte bu zamanda ejderhanın yanına gidilir, üzerinden kırk tane kıl koparılır, ateşe atılarak yakılırsa ejderha da ölür. 40 sayısı da totemcilik döneminden kalma bir inanıştır. semavi dinler dâhil tüm dinlerde 40 sembolizmasının görülmesi dinlerin evrim süreci konusunda fikir vermektedir. i̇slâmiyet’te ölümün ardından 40 gün geçtikten sonra kur’an ve mevlit okutma âdetlerinin, musa’nın tanrı’nın buyruklarını tur dağında 40 gün 40 gecede almasının, eski mısır’da firavunun ölümünden kırk gün sonra cennete gidebilmek için bir boğa ile mücadele etmek zorunda kalmasının, hıristiyanların paskalyaya 40 gün oruç tutarak hazırlanmasının, ayasofya kilisesinin zemin katında 40 sütununun ve kubbesinde de 40 penceresi olmasının kökeninde şaman veya totem gelenekleri bulunmaktadır. bebek doğduktan 40 gün sonra bebeği “kırklama” eylemini de dahil edebiliriz.