özlenen şeyler

yağmurlu bir gecede yakamoz görmek.

her pazartesi sabah ve her cuma okuldan sonra istiklal marşını okumak. üniversiteye geçtikten sonra en çok bunu özlediğimi fark ettim. neden bilmiyorum. sanki o cuma okul çıkışı okunan istiklal marşı böyle daha gür daha tatlı geliyordu. bi de inanamayacaksınız ama üniversitedeki yurt odamı özledim. insan yurt günlerini özler mi hiç? özlüyorum vallahi. 7.kattaydı odamız, balkona çıktığım zaman sanki tüm şehir karşımdaydı. hele akşamları o manzarası bir başka güzel olurdu. yağmur yağarken sandalyemi en kenara çekip o balkondan yağmuru dinlemeyi özledim.. kucakta taşınmayı özledim babam tarafından. şimdi ne kadar zayıf olsam da o beni taşıyacak kadar genç değil :')

Üniversitedeyken geceleri sıkılınca ev arkadaşımla yürüyüşe çıkmak... yazarken bile ellerim titredi lan ne güzel günlerdi.

Sabahtan akşama kadar mahallede taso kepmek.

İlkokulda terlikle gittiğim günu bile özledim büyümek sen nasıl bir çilesin yaa..

yürümek istiyorum ya alabildigine yürümek, her attigim adimda herkesten her seyden uzaklasabilmek

vapurun açık alanında kenara oturup üsküdara varana kadar etrafı seyretmek (bkz: ucuz zevkler)

Gece vaktinde sahilde en yakın arkadaşlarımla oturup sohbet ederdik. O kadar çok ederdik ki hatta yurt saatini kaçırmışlığımız oldu kaç kez keşke o zamanlara dönebilsem çok uzak değil 1 sene bile geçmedi...

çakırken yaptığımız sohbetleri, izlediğimiz kelime oyunlarını, tarih belgesellerini,hazırladığı kahvaltıları ama en çok duştan çıktıktan sonra bornozla kucağında uyumayı özledim.

Bir su almak için girdiğim okul cafesine muhakkak bir arkadaşa rastlamak, arkadaşın buyur etmesine "bi selam verip kalkarım" düşüncesiyle 5 saatlik süren ve bir dakika bile keyfinden hiçbir şey kaybetmeyen sohbetler etmek. ortamın güzelliğine dersleri ekmek, farklı bölümden başka insanların da selam vermesiyle birçok insan tanımak. her konuya biraz piçlik ve geyik katılan ama özünde ekonomi, psikoloji, mimari tartışılan o ortam.... bir daha gelmez.

Çok değil 1 yıl önce çok mutlu olduğum günleri özlüyorum. Sevdiklerim yanımda, öğrenci evimdeyim, kış günleri, son finaller yine bütsüz bitirmişiz, gelecek kaygım yok, okulumdan okuduğum bölümden memnunum şimdi elimde bunların hiçbiri yok. Ağlamamak için direniyorum.

koklanarak öpülmek. sabah kahve makinesine iki kişilik ölçü koymak.

Sevgilimle kahvaltı yapmak. İnanmazsınız belki ama hayatımın en tatlı çayını o gülen gözlere bakarak içtim. Pek kahvaltı ve çay kültürüm yoktur aslında ama onunla kahvaltı yapmak ahhh anlatılmaz yaşanır. Umarım en kısa zamanda tekrar yaşarım zira buna çok ihtiyacım var.

oturmuş bir uyku düzeni.

Maskesiz ddolasmak :(

okula gitmek istiyorum artik...

Eski halim.Şükürlü, beklentisi az olan.Kendini yormayan.

Elinin içini öpmek Nefesinin sonuna kadar kokusunu içine çekmek Beğeneceğini düşünerek hediye seçmek

(bkz: Okey oynamak) (bkz: Batak oynamak) Arkadaşlarla masada saatlerce sohbet eşliğinde oyun oynamayı özledim. Hele ki o taşların sesi yok mu off. Sevgili kokusunu geride bırakır.

Bisikletle Şile’ye gidip, mola sonrası Ağva’ya devam etmek.

yabancı dizi izlemek. ah bir fırsat bulsam neler neler izleyeceğim :(

(bkz: deniz) eskiden bir şehirde orman olsa bana yeter, deniz olmasa da olur derdim. Yıllarca denizi olan bir şehirde yaşadıktan sonra o şehirden uzaklaşınca anladım denizin kıymetini. Her zaman deniz kenarında gezmesem bile onun orada olduğunu bilmek bile huzur veriyormuş insana.

çocukken sabahın köründe kalkıp herkes uyurken çizgi film izlemeyi özledim...

Eski diziler

Küçükken ramazan ayında teravih namazı kıldıktan sonra caminin çıkışında pamuk şekerci olurdu arabasında yapardı öyle satardı her gördüğümde isterdim ama yiyemezdim durduk yere aklıma geldi o günleri özledim

(bkz: geyikli tayt modası) nasıl unuttuk seni ama hüü:(

Kafamın içinin bomboş olduğu zamanları çok özlüyorum

lacivertin en güzel tonu; link

kafa rahatlığı. kafam o kadar gelecek kaygısı ile dolu ki durup durup nolucak şimdi, napıcam şimdi, nasıl olacak soruları ile boğuşup duruyorum

Çocukluğum. O zamanlar herşey tamdı sanki, ya da ben öyle sanıyordum. Göz yaşım pıt

Sabah 7'de uyanıp çizgi film izleme hevesim. Hiç bir şeyi bu kadar hevesli yapmadım hayatım boyunca.

Aslında insan neyin eksikliğini hissederse onu özlermiş. Mesela bu konuda eskiler hep eski bayramları örnek gösterirler. Yani insanlar genelde geçmişe özlem duyarlar. Şöyle bir hayatıma bakıyorum ve sanki benden her gün bir şeyler eksilmeye devam ediyor. Yaşadıkça eksiliyorum sanki. Elimde kalan, elle tutulur tek şey var ve ben eksilenlerin yerine sadece onu özlüyorum. Demek ki eksikliğini hissettiğim tek şey o...

o, ve o bunun çok da güzel farkında ama bi daha gelmez ki zaten ben de gitmem. bazen sadece özlersin

Sabah akşam konuştuğum biri vardı onu bazen özlüyorum. Bazen özlemiyorum garip bir durum görmek için yanına gitmelerimi özledim sanırım o sıralar yüzüm gerçekten gülüyordu yada öyle hissediyordum. Şimdi kimse kimseyi hatırlamıyor orası ayrı bir durum olsun. Umarım şimdilerde hayatı daha güzeldir çok istediği ve hedeflediği bişeyler vardı isteklerine ulaşmıştır ve vazgeçmemiştir. Hayat kendisini hayal kırıklığına uğratmadan güzel günler yaşatır.

aidiyet. birine, bir yere, bir gezegene, bir zamana, bir asıra.

bir şeyler uğruna çabaladığım zamanları özlüyorum ya. daha anlamlıydı her şey.

yaşadığımı hissettiğim günleri.. yaşama sevincimi özlüyorum

Oturup bugs bunny izlemeyi özledim

enişteniz.

istanbul'u seyretmeyi sevdiğim yerleri özledim. sık sık gittiğim yerlere de gidemez oldum son zamanlarda. şu taştan iskelenin en ucuna oturup ayaklarımı sallayarak manzarayı izleyip dalgaların kayalıklara vuruşunu hissetmenin verdiği huzur paha biçilemez benim için...gorsel not: kırk yıllık hatrı olan kahveyi şu manzarada içelim lütfen, aminn. :))

Sevdiğim kişi tarafından gerçekten sevildiğimi hissetmek.

üşümek. yeter be. bu sıcaklardan bıktım.

Kedim, ben nöbetteyim kedim evde yalnız, napıyo acaba benim yavrum tek başına :(

Tam bu saatlerde uzun yolda olmayı özledim. Bilmediğim bi şehre uğramak... Neyse geçer birazdan. Fazla kaptırmayalım biz en iyisi.

Karlı günlerde yapılan uzun yürüyüşler.

Lise, üniversite zamanım. Tamam o zaman da ondan memnun değildim ama en azından eğleniyordum. Hele ilk yıl üniversitede. O heyecan, o beklenti. O yeni arkadaşlıklar kurma isteği, belki aşık olurum, belki güzel şeyler yaşarım hayali.

abi bı insan sevilmeyi özlememeli

Heyecanlanmak. Heyecanlarım bile rutin heyecanlar sanki. Yeni heyecanlar lazım

Ben hiçbir şeyi, geri getiremeyeceksem özlemiyorum. Özleyecek olsam o konuma zaten getirmezdim. Ve özleyecek olsaydım bu yanımdakilere, özellikle kendime bir ihanetmiş gibi hissettirirdi.