çocukluk aşkı

ilkokulda çok yakın bir arkadaşım vardı ve ben ondan hoşlanıyordum. hiç söylememiştim en yakın arkadaşımsın iyiki varsın falan derdi. hala çok yakın arkadaşız şimdi birbirmize manita ayarlıyoz djdjdjjdg

mustakbel karım:)

haftanın 5 günü solucan kesip top böceği yuvarlıyoduk biz. mektup yazıyodu birde bana ama ben okuma yazma bilmiyodum anneme okutuyodum. bilsem yazardım "dünyada iki top böceği kalsak biri sen biri ben"....

bu konuda yapabileceğim şeyler cok. şunu söyleyeyim sozluk, 3 yasindan beri aynı kızı seviyorum. 3 yaşındayken mutfağa kilitledim, sırf ona sarilmak için. 5 yaşındayken havuzdan kurtarmistim. geçen seneden beri beraberdik. bir hata yaptım gitti. ben de bittim.

5-6 yaşlarında kurduğum en büyük hayaldi küçük hanım lakin tayin nedeniyle o şehirden ayrılınca hayalim paramparça oldu

1. sınıftaydık. o başkandı ben başkan yardımcısı. sonra bir gün okula gitmedim. sınıftan bir kızın ablası gidip hocayla konuşmuştu. okula gittiğimde artık başkan yardımcısı değildim.

parayı bulan futbolcu itemi.

annemim kuzeninin oğluydu.her hafta sonu ya biz ya da onlar hep buluşurduk.kendi de biliyordu küçüksün demişti ama vazgeçmemiştim.sonra mecbur unutmak zorunda kaldım.arada bir buluşur aileler hep aklıma gelir.güzel günlerdi ya.özlenesi günlerdi.

imamın kızını sevmisdim cami de oyun oynardık hilal hayla aklımda acaba nasıl değişmiştir

2 veya 3. sınıftayken o iğrenç el yazımla defterimden rastgele bi sayfa açarak "bu sayfaya gelince beyza'yı öpücem" yazmıştım, bi kaç gün sonra annem gördü o yazıyı,utancımdan götüme girmiştim saklanmak için.

2.sınıftaydım aynı sitede oturuyor aynı okulda okuyorduk. kız arkadaşlarımla hepsi1 grubum vardı. sevdiğim çocuğun gruba katılma ihtimali 0'dı. gruptan ayrılıp 4yüz grubu kurdum. maksat çocuğu alacak bahanem olsun. velhasıl çocuk grubuma katıldı. her gün dans provaları yapardık. ona dokunmak için el tutmalı dönmeli hateketler yaptırıyodum. çocuk aklı işte. neyse bi gün grubumuzdaki diğer kızla yakın olup beni sattılar. kahbe hayat. bu da böyle bi anımdır

4. sınıfta başladı hala devam ediyor . (üniversite sınavına hazırlanıyorum )

ilkokuldayken bizim mahallede bi çocuk vardı. hoşlanmıstim sevmiştim bi grubumuz vardı 5 6 kişilik falan hergun oyun oynardık dışarda. bi gün yine disardayiz. cesaretimi topladım dedim soylicem ya bugün bilirsiniz belki yeni çıkan tombul bi telefon vardı elimde. kalp var kalbin ortasından ok geçiyo ekranda seni seviyorum yazıyo sonra. bunu gostercem işte sonrada soylicem. sonra saklambaç oynayalım dediler falan başladık oynamaya dedim buna gel bizim binaya girelim girdik binaya işte tam böyle toparladım gostercem o resmi ordan "çanak çömlek patladı " diye bi ses geldi tu allah senin belanı dedim ya neyse dedim yarın söylerim ertesi gün taşınmışlar aq bidaha çocuktan haber alamadım

ulan karşı binada aslı vardı aslı be her gün pencereye çıkar konuşurduk sonra taşındık..

ilkokul ikinci sınıfta sınıf başkanıydım. sevdiğim kız konuşunca uyarır, diğerlerine hunharca çarpı atardım. italya eden olursa çarpılarını on katına kadar çıkarırdım. sonra fark ettim, makam sahibi olmak insanı çok değiştiriyor be

her gün çantasını taşırdım eve kadar.işin kötü ve garip tarafı her gün kaybolmamdı.

1.sınıfta beni sevdiğini söylediği için abime dövdürtmüştüm sonra ben onu sevmeye başladım onun ablasıda beni sıkıştırırdı hep okulda değişik bir sevgiydi bizimkisi sonraaa birimiz başkan birimiz başkan yardımcısı olurduk hep, sünnet düğününe bile gitmiştik ailecek herkes biliyordu benim onu sevdiğimi sonra 4.sınıftayken biz aniden taşındık oda başka bir kızla sevgili olmuş ~end~

kafasına kalem sokmuştum kaşı yarılmıştı, saçını çekerdim, oturduğu sırayı altından çekerdim, çelme takardım neredeyse 13-14 yıl geçti ama hala görüşürüz kızla:))

hemen çaprazımızda oturan bir komşumuz vardı. çok da iyi anlaşırdık, gelip gitmeler falan olsun. iki tane kız torunu vardı. torunları bulgaristan'da yaşıyor. biri benden 1 yaş, diğeri 2 yaş küçük. yaz tatillerinde falan bursa'ya gelirlerdi. ben de çocukluk hevesi işte, sürekli etraflarıda dolanıyorum. yaş 7-8 falan düşünün. beraber bisiklet falan sürerdik, dünyanın en mutlu çocuğuydum o zamanlar :d yaz tatili bitince de dönerlerdi. sonra birşey oldu ve antalya'ya taşındılar. ben ama evde hoplaya zıplaya seviniyorum. sanki ne olacak, yine yaz tatillerinde gelecekler, değişen birşey yok. zaman geçtikçe içimdeki heves de arttı hep. mahallede bizim çocuklarla futbol oynarken top onların yanında gittiğinde bizimkiler direk bana bakardı. hadi oğlum, gidip al derlerdi. gitmeye korkardım. öyle uzaktan bakardım sadece güler geçerdim. bana da pas vermezdi zaten kız. benden 2 yaş küçük bir arkadaşım vardı. adı onur. o da benim ciğerimi çalan kızın kardeşine ciğerini çaldırmış. biz bir araya geliyoruz onurla. masaüstü bilgisayardan şarkılar açıyoruz. gülşen falan var tabi o zaman en sayko. balkona çıkıp kızları seyrediyoruz şarkı eşliğinde. nasıl bir kafa lan hahaha. onlar balkona çıkınca biz de balkona çıkıyoruz falan. okula başladığımdan itibaren bir defa bile konuşmadık ama biz kızla. konuşamadım yani. o da konuşmaya yeltenmedi hiç. birkaç düğünde karşılaştık, uzaktan bakıştık ama o kadar. zaten kaç yaşındayım yani. ben de o yaşlarla sessiz, sakin, utangaç bir çocuğum. büyükler falan çok sever beni. anneannesi sürekli seni torunuma alcam deyip duruyor. ben de umutlanıyorum çocukluk aklı işte :d sonra onlar tekrar bulgaristan'a taşındılar. ondan sonra hiç karşılaşmadık. liseydi, üniversiteydi derken zaten hep bir koşturmaca. unutuldu gitti. hiçbir sosyal ağda ekli de değiliz. iletişimimiz yok. bazen sağda soldan duyardım "seninki gelmiş" diye, o kadar. bir gün instagramdan bir takip isteği geldi bana. 2 sene önce kadar. benim kızın kardeşi. kabul ettim hemen. lafladık konuştuk falan. ablan ne yapıyor diye sordum öyle, konuştuk ettik. benim kız biraz daha asil, içine kapanık biriydi. instagramda denk gelsede bir türlü istek atmadım, yanlış anlaşılır diye falan. kardeşinin bir gün ablamla konuşuyor musunuz sorusundan sonra karar verdim istek gönderdim benim kıza. bir süre sadece takipleştik, like atmalar falan. benim o ara kız arkadaşım var ama, kıza karşı bişey hissetmiyorum zaten senelerdir görmüyorum da ne hissedebilirim. bir gün yazdı bana, öyle normal konuştuk. neler yaptığından, ne okuduğundan falan diye başladı sohbetimiz. ayda 3-4 kez falan vakit buldukça konuştuk. niyeyse sanki onu çok iyi tanıyormuşum gibi hissettim hep. nasıl düşündüysem öyle çıktı herşey. sonra daha iyi iki arkadaş olduk. yanlış anlaşılma olmadan şakalar muhabbetler falan. bir gün ben "çocukluğumda ölüp bitiyordum be kızım sana" dedim. cevap ne beklersiniz? "şimdi mi söylenir bu?" dedi. ben şok. nasıl yani falan derken. o da bana o zamanlar bişeyler hissettiğini söyledi. hatta biz futbol oynarken top onların olduğu yere gelince "topu ben vericem ona, ellemeyin" falan diyormuş kızlara :d benim kendi arkadaşlarım arasında yaşadığım herşeyi, o da yaşamış. biz şaşıra şaşıra konuştuk böyle. o düğünde bakıştığımız anları, nerdeyse 10 sene önce çalan şarkıları ikimiz de hatırlıyorduk. çok acayip değil mi ya? 8-9 yaşlarında iki çocuktuk halbuki. çok acayip gerçekten. hatta daha acayip birşeyi söyleyeyim. bizim onur da onun kız kardeşine ölüp bitiyordu diyordum ya. kız da ona ölüp bitiyormuş o zamanlar. yok artık dedirtti cidden. onuru da 7-8 senedir hiç görmüyorum. onur sana sesleniyorum kardeşim, duy bunları :d kızın adı da "benim kız" olarak kaldı. birkaç ay önce dedesi vefaat etti, buraya geldiler. dertleştik, ettik. şimdi hala denk geldikçe konuşuyoruz. 2 aydır hiç konuşmamıştık. 2 önce snap atmış, yeni farkediyorum. öyle tekrar laflamaya başladık. adım attığı ama yapamadığı ilişkilerden bahsetti, ben de ilişkilerimden falan. konuştuk, dertleştik. hiç sevgilisi olmamış henüz. seni bekledim hep diye makarasına yapar arada. ona karşı kesinlikle bir duygu beslemiyorum aşk meşk olsun. ama çok hoşuma gidiyor konuşmak. çünkü aynı dili konuşuyoruz, anlayabiliyoruz birbirimizi. çocukluktan gelen birşey herhalde. bugün ben uykusuz olduğum için öğlen uyuyakalmışım. gece uyandım. ben uyurken de yazmış bana. uyanınca yazdım, anlattım durumu. ne yapıcaksın şimdi dedi. biraz bilgisayarda takılır sonra tekrar uyumaya çalışırım dedim. hadi laflayalım o zaman, sonra rahat bırakırım seni dedi. 1 saat kadar tekrar konuştuk tatlı tatlı. ne bileyim. aşk meşk hepsi yalan da bir zamanlar sevdiğin, önemsediğin birinin aradan 10 sene geçtikten sonra dahi aynı şekilde kalması garip birşey. onun iyi, hakikatli biri olduğunu; güzel bir yüreği olduğunu, düşünceli anlayışlı biri olduğunu görünce "iyi ki" diyor insan. iyi ki 9 yaşında bir heves yapmışım ona karşı. değmiş gibi. galiba tüm mesele bu. bir zaman değer verdiğimiz birinin aradan çok uzun zamanlar geçtikten sonra da hala aynı insan olarak kaldığını görünce mutlu oluyoruz. işte o zaman değdiğini düşünüyoruz. o zaman kıymetli oluyor işte hissedilenler. bu da böyle ufak bir anımdı. 4-5 sene sonra "size biraz eşimden bahsedeyim" diye başlayıp benim kızı anlatırsam da şaşırmayın dostlar :d

insanların çoğu ilköğretimdeki aşkını 6-7 yaşlarında ki aşklarını anlatıyor bana kalırsa çocukluk aşkı bu değildir. bana kalırsa çocukluk aşkı, beraber büyüdüğün insandır.

küçükken çok havalı bir çocukmuşum ben action man, batman, transformers oyuncaklarıyla gelirmişim hep kreşe malum ana baba çalışıyor tek çocuğum istediğim herşey oluyor neyse işte sene sonunda gösteri yapılacak bir tiyatro oyunu var işte pamuk prenses ve yedi cüceleri oynuyoruz sevdiğim kız pamuk prenses ben de avcıyım ama hep prens olmak istemişim provalarda falan kendimi oraya buraya yuvarlamışım prens olmak için yine olmamış neyse gösteri günü prensi oynayan çocuğu gösteri başlamadan merdivenlerden itip kaçtım burnu kırıldı oynayamadı ben de prens oldum gittim kızı öptüm eeee aşkta ve savaşta her hile vardır

kendisini kısa bi süre önce bulup takip ettim.çok yakışıklı bi delikanlı olmuş be.ilk yaptığım çim adama onun ismini vermiştim hiç unutmam jddjsjs.

anaokulunda sevdiğim kıza evcilik oynayalım mı demiştim o da hayır demişti çocuk aklı çok üzülmüştüm,yıllar sonra lisede karşılaştık konuşmaya başladık üzgünüm ben daha yapamıyorum diyip beni yine mal gibi bırakmıştı.insan 7sinde neyse 17sinde de o oluyor,70e de bakacağız

olamaz olasica kaç yılı mi yedi insan gibi sevmemisim ki çocukluk aşkı dediğin o yıllarda kalır ben elimden gelse ölüme kadar goturcektim neyse hdhndndnf

ya bizim komşunun kızı vardı gözler yeşil tatlı biseydi çıkar sokakta oynardık birlikte çocukluk aşkı değilde annesi seni büyüde kızıma alcam derdi hep geçen gördüm dehşet birsey olmuş axsxacscs şimdi burdan soruyorum annesine bizim iş noldu.

4-5 yaşlarımdayım, annem ekmek almaya göndermiş yarım saat geçmiş bir saat geçmiş ben hala dönmemişim, annem kuzenimi göndermiş bana bakması için, geldiğinde beni fırının karşısındaki bankta bulmuş, orada çalışan abiyi izliyormuşum hatta o kadar dalmışım ki altıma da yapmışım, hala anlatır gülerler

tatilde hoşlandığım bir çocuk vardı tek yeteneği karnını içine çekip 1 cm falan kalabilmesiydi o zamandan belliymiş malları seveceğim

ben beyblade deki kai ye aşıktım gerizekalıymışım galiba.

dün nişanına gittim. nişan tepsisini bana tutturmadıkları için mutlu olmakla yetiniyorum sadece. zor unutuluyor.

eşşek öpüyüm mü diye sormuştu öp demiştim :")) sonra annesi annemi aramıştı :"))ufak tefek kavgalar daha sonra...

6 yıl sevdim en sonunda kanka olduk

7 yaşında yan apartman komşumuzun kızıydı. emsalim olan arkadaşımın ablası aynı zamanda :)) o zamanlar o da 12-13 falan yaşlarda. adı da gamze. aramız hep iyiydi taaki 2010 a kadar :)) facebookta bi uygulama gibi bişe çıkmıştı soru soruyo altta da bi arkadaşının resmi sen de cevap veriyodun onun sayfasında görünüyodu. bu emsalimin resmi çıktı soru da şuydu. hangi yabancı dilleri biliyo diye. ben de şey yazmıştım türkçeyi bildiğinden bile emin değilim diye. zaten amaç esprili cevap vermek falan. hani komik olmamış ama olsun şaka yapıyorum belli yani. ben de mahallenin ineğiyim bu arada. okulda başarılıyım. aradan bikaç saat geçti baktım ablası mesaj atmış :)) mey biter saki kalır, her renk solar haki kalır, diploma insanın cehlini alsada; hamurunda varsa eşeklik, baki kalır..

baya küçüğüz daha sokakta oyun oynadığımız zamanlar. doğum günü var neyse evlerine gittik annesi var arkadaşlar var o ara gel bahçeyi göstercem diye elimden tutup indirdi aşağı. sonbahardı sanırım yerlerde sarı yapraklar vardı. bahçe duvarına oturduk herkesi yukarda bırakıp. hayatımın en güzel günü olabilir hala,çocukça bi mutluluk işte o güne dair hatırladığım tek şey o yerde dökülmüş sarı yapraklar,yanımda saçları bakırın tonlarında dünya güzeli bi kız. beraber büyüdük beraber aynı okullarda okuduk ve hala beraberiz. saygılar

1.sınıfta adı üstüne çocukluk aşkım olmuştu. 4.sınıfa kadar öyle böyle devam etmişti hep platonik sevdiğimi düşünmüştüm ama yıllar sonra öğrendim meğer o da beni seviyomuş hatta mektup falan yazmış bana. ah lan kader ayırmasaydı evliydik şimdi kfkfkfk

çocukluk değil fakat kiliselik aşkım. hala aynı kiliseye gideriz.

annedir anne

canım sevdiğimdir. halen birlikteyiz.

az önce aklıma geldi fotoğraflarına baktım kız on numara bişey olmuş ya çocukken ben harbiden sarışın tatlı bir çocukmuşum yada kız o zamanlarda gelişimini daha tamamlamış başka bir açıklama bulamadım

benim vardı karşı komşumuzun kızı adı "sahra" karslıydı bunlarda elitti amk. karslı kızın adı sahra siz düşünün. neyse bunun peder iyice parayı buldu taşındılar alt mahalledeki siteye. okuldan çıkıp üstümü değiştirip direk onlara giderdim filiz teyzecimde beni çok severdi kızımı sana vercem derdi heveslendirirdi. neyse bir gün gittim ne göreyim sitenin çocuklarıyla sahra oyun oynuyor gittim dedim sahra bu piçleri boş ver biz ikimiz takılalım. sahra demesin mi aq "ya beraber oynarız ya da sen git" ben bunu bir içerledim. döndüm eve bu benim yanımda kalır mı ? kalmaz tabi. aldım scooteri katlanırdı hemde ,bütün parçaları da ayrılıyor. scooter borusunun içine inşaat demirini bir koydum. sırıta sırata da güvenliğin önünden geçtim asdasd. gittim yanlarına sahra dedim filiz teyze seni çağırıyor (kızın önünde şiddet eğilimi göstermiyim de içimdeki semt çocuğunu görmesin) sonra sahra gitti. aha dedim ananızı siktim şimdi gelin buraya bunlar 5-6 kişi kızlarda arkada aaaaaa küfüüüürrr etttiiiii diye kendi aralarında çocukları gazlıyor. inşaat demirini bir çıkardım ustaaaaa amına koydum çocukların asdasdasda güvenlik geldi annemi filiz teyze sanıyormuş onu aradı filiz teyze geldi dedi oğlum niye dövdün dedi, dedim sahranın yanında bana artistlik yaptılar amına kodumun site çocukları da hemen foloz toyzo vollo boz boşoy domodok diye ağlıyor filiz teyzede git gelme bir daha annen olmadan dedi iki dakikada sattı kahpe kızı vercekti sözde amk. sonra sahrayı büyüyünce gördüm 15-16 yaşlarında o ibnelerden biriyle sevgiliymiş iyi ki dövdüm amına koyım

3. sınıfa kadar ezgiydi. 4. sınıf ve 8. sınıf arası pınardı sonrası yok zaten

canım sevdiğim küçükken de aynıydı şimdi de aynı. ergenlik hallerinin fotoğraflarını buldum geçen on yıl dalga geçerim o derece lskdıfndpslsş. çocukluğumuzun o tozlu yollarında el eleydik. hayatımızın sonuna kadar da el ele olacağız.

alper diye bi çocukla anasınıfında çok güzel sevgiliydik. nasıl olduk bilmiyorum ama sevgiliydik işte. sonra 1. sınıfa geçeceğimiz zaman ben okul değiştirince bidaha izini bulamadım. soyadını falan da hiç hatırlamıyorum ki internetten bakayım daha sonra. bul beni alper

benim vardı adı mertti mavi gozlü sarı saçlı falan gecen merak ettim bi stalk yaptimdıda gormez olaydım bütün karizması yakışıkliliğı falan kalmamış kilo fakan almıs be

çocukken ben aşk falan bilmezdim. korkardım böyle şeylerden ve haklıymışım da..

pişmanlıktır. yıllar sonra bir araya geldiğinizde utançtan yüzüne bakamayıp sonsuza kadar bir daha buluşmayacağınıza dair yemin etmektir

utandığım için bana itiraf ettiğinde bir daha konuşmamıştım hdjsja

ben çocukken bi arkadaşım vardı ve ben onu seviyordum herkeste ışte sen ismail e asiksin falan diyorlardı ama ben aşkı anlayamayacak kadar kucuk tum daha 8 10 yaşlarındaydım benimle hep dalga geçerlerdi. biz sürekli birlikteydik aynı siniftaydik mahallede hep birlikteydik hatta gece bile bazen ya o bizde kalırdı ya ben onlarda kalirdim. sonra ben 10 yaşındayken memlekete taşındık ayrıldım ordan. ben üniversite 2. siniftaydim face den birbirimizi bulduk konuştuk biraz sonra özel harekat timinde eğitim gördüğünü söyleyince muhabbeti kestik. ben kürt olduğum için benimle görüşmek istemedi ki bende zaten gözü kapalı insan öldüren biriyle arkadaş olmak istemedim. ama gecmisi düşününce şunu ogrendim bu sistem küçük masum melek gibi bir çocuktan bir canı yaratabiliyor muş...

kreşteydik, minik sandalyelerden vardi tabi şimdiki gibi köşesiz masa yok kreslerde bende sandalyeyi tam aldim oturcam bu sevdigim nalet altimdan sandalyeyi bi çekti burnum masanin köşesine geldi kanamaya başladı sonra öğretmen geldi,annemi aradilar soruyor noldu falan hiç çaktırmadim ama canim nasil acıyor sonra olaylari anlatti diğer cocuklar sarıldık özür diledi bizim aramiz iyi olmaya başladı herşey guzel giderken, allah rahmet etsin babasi öldü baska şehire gittiler. gerçekten zor bi zamandi 4 yaşinda biri için hiç unutmam (bkz: kader o zaman vermiş sinyali sen sevme diye ama ben anlamamıştım)

anlamlı olduğunu düşünüyorsun, değilmiş, insanlar değişiyormuş