Biraz içimi dökeyim…
Usulsüzlüklerin çok fazla olduğu kurumlardan biridir. Ayrıca güya Meb’e bağlı ancak özel sektörden farkı yoktur. Her önüne gelen başına müdür olarak geçebiliyor. Sizin izin almak için kapısını tıkladığınız kişi zamanında oranın sekreteri bile olabiliyor. Her türlü olay dönüyor yani kısacası.
İşleyişe gelecek olursak öğretmene değer verilmiyor, öğrencilere müşteri gözüyle bakılıyor. Sınıf kapılarında dışarıdan görünen ancak içerden dışarıyı göstermeyen küçücük camlar var ve her an yöneticiler tarafından ders esnasında izleniyor olabilirsiniz. Daha bu ne ki bunun kameralı olanları var. Resmiyette üzerinize yazılanla derse aldığınız öğrenciler farklı oluyor. Müfettiş denetlemelerinde ortalık birbirine girer herkes resmiyete göre öğrenci alma derdine düşüp öğrenci değiş tokuşu yapardık bir de onların dosyalarını almak var tabii. Dosya, belge ve imza işleri hiç bitmez. İzin durumları sıkıntılı bazen resmi tatillerin telafileri tatil gününüzden çalınarak yapılır.
İşin üzücü durumlarından biri birçok farklı branş (çocuk gelişimci, odyolog, özel eğitim öğrt, okul öncesi öğrt, dil ve konuşma terapisti, sınıf öğrt) çalıştığı halde hepsinin aynı işi yapmasıdır. Tabii mesleki bakış açısını ayrı tutuyorum.
Çocuklara gelirsek, tüm bu sebeplerle ve maddi tatmin olmayışla birlikte zor bir sektör olmasından dolayı sürekli öğretmen değişimi sirkülasyonu olur bu kurumlarda. Bundan en çok etkilenenler maalesef ki çocuklar oluyor. Özel çocukların yeni bir düzene alışması zor olduğundan onlar için yıpratıcı bir süreç.
Daha aklıma gelmeyen pek çok detay vardır. Umarım gelecekte para değil de çocuğun gelişimini ve öğretmeni dikkate alan kurumlar haline gelirler. Türkiye için hayal ama imkansız değil…