asosyal itiraf

ciğerim paramparça konuşabilir miyiz diye çağırdı yurttan kalktım gittim kampüse gecenin bir vakti, ama ne diyecek diye bir merak, oturduk kampüste balkonda dinliyorum dedim. malesef dedi sadece. ben baştan anlamadım tabi, olmuyor dedi. kalbim ciğerlerim paramparça bişi diyeceğim dilim dönmüyor, duygularımı ifade edemiyorum. yarın vizem var çalışmam yalan oldu sırf güzel bir haber alırım diye gittiğim yerde kendi ölüm fermanımı aldım. nasıl olacak şimdi ben yıldızlara mı bakacağım ne diyeceğim diye düşünürken son bir kez sarıldık. her platformdan engellendim ve bitti... ben bunu haketmedim, hep baş tacımdı o benim. nasıl yaptı bunu bana anlayamadım 2 saat geçti ben hala şoktayım. ara sıra kendi kendime gülüyorum ama neden güldüğümü bilmiyorum. sanki dünyaya yönelik algım değişti. ben artık anlamıyorum, sanırım kaybettim hayat mücadelemi...