kitabı okumadan önce okuduğum tüm yorumlar kitabın "tembel bir adamın hayatı" olduğundan bahsediyordu. "bu kitap gitmez" " çok kalın" "bir yerden sonra bıkarsın" tarzı bir sürü şey okudum. her ne kadar ciddi önyargılarım olsa da kitaba büyük bir hevesle başladım. sanki biliyordum, bu kitapta beni çeken bir şey vardı. 4 gün önce başladım ve bugün bitti.
karakterimiz, ilya ilyiç oblomov bir çiftlikte fazlaca şımarık, her işi başkaları tarafından yapılarak iş nedir bilmeden büyümüş. 36 yaşlarında, yalnız bir adam. her ne kadar arkadaşları varmış gibi dursa da o çok yalnız. etrafında yalnızca parası için dost numarası yapmış insancıklar olmuş hep. o da farkında ama bir şey yapamayacak kadar geçmiş dünya hevesinden. onu asla "tembel" diye nitelendirmeyeceğim. o benim için yaralı, yalnız bir adam. hayatının amacını bulamadığından ötürü ordan oraya savruluyor,bazense savrulamayacak kadar bitkin düşüyor. yatağından çıkmasa bile yorgun. çünkü o hayalleriyle yaşıyor. gelecek 10 yıl kafasının içinde mesela. hayatının bir noktasında bir umut ışığı beliriyor, çok geçmeden o da sönüyor. hayatı bir oda kadar oluyor hep.
"kitap neden bu kadar kalın ?" diye soracak olursanız şöyle ki kitaba dahil olan her karakter uzun bir tahlilden geçiyor. kimdir nedir nasıl bir hayatı var alışkanlıkları nelerdir hepsini öğreniyor, sıkılmıyorsunuz da. inanılmaz karakter tahlilleri var. birde anlatıcı hep değişiyor bazen oblomov bazen kahyası bazen olga anlatıyor, bu da kitaba samimi bir hava katıyor.
şu kadar söyleyeyim bu kitap ezberinizi bozacak. ben bir yerde "oblomov hadi çık gel dertleşelim, abimsin dinlerim." diyecek oldum. acı çeken bu adamla dost oldum..
kitabın dünya edebiyat tarihine katkısı ise dilimize "oblomovluk" diye bir kelime eklemiş olması..
kitap içeriği hakkında ise yorumsuz kalmayı tercih ediyorum, büyüsü bozuluyor öyle. iyi okumalar..