20 yaşıma geldim hâlâ bir tat alamadım hayattan.yani daha güzeldir diye umuyordum küçükken.neden geldik ne yapıyoruz kafasını yaşıyorum sürekli bir belirsizlik var içimde.benim kişiliğimden dolayı da böyle düşünen tek bende olabilirim.istediklerimin çok azını gerçekleştirebildim hep görünmez bir duvar engelledi beni sanki.sanki kendi hayatımı yaşamıyor da bir başkasınınkini yaşıyor gibiyim.düşüncelerim farklı ama hareketlerim daha da farklı işin içinden çıkamıyorum çoğu zaman.sahip olmak istediğim hayat o kadar da ütopik değil uzansam tutabilecek gibiyim ama yapamıyorum ya cesaretim yok ya da özgüvenim.şimdi istediğim hayatı anlat desen onu da başaramam çünkü çorba gibi kafamın içi.hiç mutlu değil miyiz çok şükür güldüğüm zamanlarda var.belki de açgözlü bir insanda olabilirim ya da değer bilmez.şuna da lanet olsun ki kafamın içindekileri yazıya dökme de ve konuşmaya dökme de sıkıntı çekmişimdir kendimi bildim bileli.imam hatipler de kapatılsın artık çok oldular.cumhuriyet bayramımız da kutlu olsun cümleten.neyse çok dağıldı düşüncelerim sütümü içip diferensiyel çalışmaya devam edeyim bari.son sözüm şudur ki hepinize hebe le hubele hub