28 ekim cuma. 10:33
bu yazımı anatomi dersinde hocamı dinlerken kaleme alıyorum.
sıkıldım,gerçekten sıkıldım. insanların sadece birbirine çıkarları olduğu için gülümsemesinden,sahteliklerden,yalancılardan,kandıranlardan...
çıkarları doğrultusunda haraket eden,arkadaş edinen insanlardan sıkıldım. belki de bu dünyadan sıkılmışımdır,bilemiyorum. ama eskisinden daha zekiyim sanırım çünkü eskisi kadar mutlu olamıyorum. eskiden "aptalmışım" ya da göremiyormuşum bazı şeyleri...
bazen sınıfa girdiğimde gülümseyerek günaydın diyorum ama başları telefonda olan insanlar kaldırıp tepki vermiyor,öylece bakınıyorlar.
sıkıldım çünkü insanlar çok acımasız,mat.. sanki şeffaflığını kaybetmiş bu dünya,kimsede vicdan kalmamış sanki...
sözlükte,sokakta,hastanede,markette...
iyi kalan insanları da kötü insanlar kırmış,incitmiş. işte bazen bu insanlara gıcık oluyorum,sırf o iyiliğin değerini bilemedikleri için,sevenleri üzdükleri için...
bazen alınanlara bazen susanlara bazen turkuaz tokalılara... sevdiğim insanları üzen herkese gıcık oluyorum,belki bende kötü oluyorum. bilemiyorum...