üniversiteden bir arkadaşım olur kendisi.
hayat denen uzun yolda direksiyonu uçuruma kıran bir kişiyi yola ancak bu kadar güzel geri döndürebilirdi, o da farkında olmadan bunu yaptı. yaşamaktan nefret ederken ve intihar planları yaparken beni anlamayı deneyen tek kişiydi belki. hayatı sevmeme durumu devam etse de artık her şey daha farklı sanki. belki de bazı şeylere biraz daha optimist bakabilmeyi öğrendim, bilmiyorum. bildiğim tek şey geçtiğimiz sene onunla tanışmasaydım bugün hayatta olmazdım, sevgiler.
thx es :)